Μαύρη τρύπα
Κατά τη δική μου, φτωχή και μη διεκδικούσα απαραιτήτως το αλάθητο (του Πάπα ή άλλου) γνώμη, το πρόβλημα δεν είναι το αν το “Αγία Ζώνη ΙΙ” κυκλοφορούσε… ελεύθερο στα μέρη μας, αλλά το πόσα άλλα τέτοια σαπιοκάραβα υπάρχουν και κόβουν βόλτες στον Σαρωνικό μεταφέροντας νομίμως ή μη μαζούτ ή προϊόντα του. Διότι ένας φίλος που εργάζεται αόκνως στο υπουργείο (θάλασσα τα έχεις κάνει, θάλασσα) Κουρουμπλή μού εκμυστηρεύθηκε χθες ότι σαν το “Αγία Ζώνη” υπάρχουν κι άλλα καμιά 20αριά που πηγαινοέρχονται καθημερινά στον Σαρωνικό, ίδιες κινούμενες βόμβες. Και πως “από καθαρή τύχη” δεν έχει συμβεί έως τώρα κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή.
Ο ίδιος άνθρωπος μού ανέφερε ότι υπάρχει σοβαρό κενό στη νομοθεσία –“μια τρύπα”, την ονόμασε.
Ποια είναι ακριβώς αυτή η “τρύπα”; Οτι αυτά τα σαπιοκάραβα δεν είναι υποχρεωμένα να περνούν από έλεγχο πλοϊμότητας στον οποίο υποβάλλει όλα τα υπόλοιπα πλοία ο Νηογνώμονας, διότι λέει δεν είναι της ανοιχτής θάλασσας, πλέουν σε κλειστούς κόλπους, όπως αυτός του Σαρωνικού.
Πίσω στο μηδέν
Επί του συγκεκριμένου, είναι μάλλον νωρίς να γίνει κάποια αποτίμηση της οικολογικής καταστροφής που έχει προκληθεί. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι αυτή η καταστροφή έρχεται την ώρα που όλοι οι επιστήμονες σημείωναν με χαρά την αναγέννηση του Σαρωνικού, που είχε καθαρίσει εντελώς και καταστεί πλούσιος ψαρότοπος τα τελευταία χρόνια. Κατά τους επιστήμονες, ως αποτέλεσμα της πλήρους λειτουργίας του βιολογικού σταθμού επεξεργασίας των λυμάτων της πρωτεύουσας στην Ψυττάλεια.
Δικά σας
Στο μεταξύ, αναζήτησα στο Ιντερνετ κάποιες επιπρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την πλοιοκτήτρια εταιρεία του “Αγία Ζώνη ΙΙ”. Τις βρήκα στη διεύθυνση fospetroleum.com. Εχει μια… πινακοθήκη στελεχών κάτω από τον γενικό τίτλο our team (σαν να λέμε η ομάδα μας) και υπότιτλο meet our staff (γνωρίστε τους επαγγελματίες μας, ας πούμε), την οποία αξίζει να μεταφέρω, νομίζω. Αντιγράφω: Θεόδωρος Κουντούρης president, Φίλιππος Κουντούρης, γιος προφανώς, vice president, Ευαγγελία Κουντούρη, κόρη εμφανώς, member of board directors, Ασπασία Κουντούρη (κόρη και αυτή;) secretary, και ακολουθούν και ορισμένα άλλα πρόσωπα, υπάλληλοι επίσης.
Μαργαρίτες
Περί της διάσωσης Κουρουμπλή από το ναυάγιο του “Αγία Ζώνη” έκανα λόγο χθες αλλά θα επανέλθω και σήμερα διότι είχα μια ακόμη επιβεβαίωση γιατί δεν τον έστειλε στην ωραία κατοικία του ο πρόεδρος Αλέξης, να μαδάει αγωνιωδώς τη μαργαρίτα “θα ενωθεί η Κεντροαριστερά;” – “δεν θα ενωθεί;”.
Κυβερνητικός παράγων, από αυτούς που (θεωρητικά) γνωρίζουν επακριβώς τα πρόσωπα και τις καταστάσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης, μου ανέφερε χθες το πρωί ότι ο άνθρωπός μας διασώθηκε στο παρά ένα από τον… Τζεντιλόνι! Αν δεν συνέπιπτε όλη αυτή η ιστορία της πετρελαιοκηλίδας με την παρουσία στην Κέρκυρα του ιταλού πρωθυπουργού μαζί με τον δικό μας πρόεδρο Αλέξη, ο Κουρουμπλής θα είχε καρατομηθεί, διότι αυτή την περίοδο μια επίδειξη δύναμης την είχε ανάγκη ο Πρωθυπουργός μας.
Οχι πως την γλιτώσει βέβαια, απλώς αυτό δεν μπορούσε να γίνει την Παρασκευή. Και χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά έχω την αίσθηση ότι κατά τα φαινόμενα ο επικείμενος ανασχηματισμός θα τον βρει εκτός κυβέρνησης.
Περίεργα
Αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Μπορεί να υποφέρει ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, όμως άλλοι πασοκογενείς είναι ακλόνητοι. Ισως γιατί έχουν ισχυρά ερείσματα. Για παράδειγμα (ποιος το περίμενε δηλαδή…) ο υπουργός Νίκος “να σκάσεις από τη ζήλια σου ρε Γιώργο, είμαι πια υπουργός” Κοτζιάς επί των Εξωτερικών είδε να του επιδαψιλεύει μεσοβδόμαδα τιμές ο συγκυβερνήτης της χώρας Καμμένος. Στη συνέντευξη στη ΔΕΘ τον εκθείασε τον Νίκο “να σκάσεις ρε Γιώργο κ.λπ. κ.λπ.” Κοτζιά, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους για το πόσο επιτυχημένος και πατριώτης είναι ο υπουργός.
Περί των τελευταίων δεν μπορεί να διατυπώσει κανείς κάποιου είδους αμφισβήτηση, όμως αυτή η σύμπλευση πραγματικά είναι αξιομνημόνευτη. Διότι έρχεται να επιβεβαιώσει έντονες πληροφορίες ότι μεταξύ των δύο κυρίων έχει αποκατασταθεί ένας άξονας, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση των συνομιλιών για το Κυπριακό στην Ελβετία και έχει σε σημαντικό βαθμό επηρεάσει τις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία.
Και μπορώ να προσθέσω επίσης ότι έχει φέρει πολλές φορές στα όριά του τον διπλωματικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού Βαγγέλη Καλπαδάκη…
Ερώτηση από εντελώς άσχετη έως ιδιαιτέρως σχετική: πόσες φορές έχει συνεργασθεί κατ’ ιδίαν ο Πρωθυπουργός με τον υπουργό του των Εξωτερικών; Απαντώ: ελάχιστες. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Προφάσεις και αραμπάδες
Και κλείνω με την αγαπημένη Κεντροαριστερά η οποία αναζητεί τα βήματά της στη ζούγκλα των προϋποθέσεων και των όρων για την ψηφοφορία της 5ης Νοεμβρίου που θέτει κάθε πλευρά –και δεν είναι και λίγες, δέκα! Οσοι και οι υποψήφιοι που θα λάβουν μέρος στον αγώνα με έπαθλο το αξίωμα του ηγέτη του χώρου. Εμένα δεν θα με ανησυχούσε καθόλου αν οι όροι και οι προϋποθέσεις που θέτουν οι μετέχοντες της διαδικασίας αφορούσαν στο πώς θα γίνει ευρύτερη η συμμετοχή. Αντιθέτως, με ανησυχεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι γίνεται συντονισμένη προσπάθεια από ορισμένες πλευρές αυτή η συμμετοχή να περιοριστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να καθοδηγηθεί ουσιαστικά και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Δεν είναι δυνατόν, ας πούμε, να προβάλλεται ως επιχείρημα ότι πρέπει να αποκλειστεί η ψήφος εξ αποστάσεως διότι δήθεν μπορεί να ψηφίσουν μαζικά… 50.000 νεοδημοκράτες και να εκλεγεί υποψήφιος της αρεσκείας του προέδρου Κυριάκου –για να τον στηρίξει προφανώς μετεκλογικά! Αυτές είναι ανοησίες και προφάσεις εν αμαρτίαις. Και όταν προβάλλονται μάλιστα από ορισμένους οι οποίοι λογικά θα έπρεπε αυτή την ιστορία να την στηρίξουν, το πράγμα καθίσταται έως και ύποπτο. Δεν θα πω ονόματα επί του παρόντος αλλά νομίζω ότι ο πρόεδρος Γιώργος (Παπανδρέου), ένας freak της τεχνολογίας, είναι επιεικώς απαράδεκτο να εκπροσωπείται στην επιτροπή Αλιβιζάτου από άτομα που σαμποτάρουν την υπόθεση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και να φέρεται έτσι να στηρίζει θέσεις που προσιδιάζουν στην εποχή του… αραμπά!
(Συγγνώμη για την ένταση αλλά πληροφορήθηκα διάφορα απίθανα που ειπώθηκαν προχθές σε σύσκεψη υπό τον Νίκο Αλιβιζάτο τα οποία με έβγαλαν από τα ρούχα μου.
Μα, είναι δυνατόν;).
