Η Μέρκελ βαδίζει, με σχετική ευκολία, προς μία ακόμη εκλογική επικράτηση, καθώς οι γερμανοί πολίτες δεν δείχνουν καμία διάθεση αλλαγής. Και είναι φυσικό. Η Γερμανία συνολικά, και η γερμανική οικονομία προσώρας, είναι σε καλή κατάσταση ενώ ο κόσμος γύρω της συνταράσσεται. Το Brexit, η εκλογή Τραμπ, ο αναθεωρητισμός του Πούτιν, η Κορέα, το Μεταναστευτικό αποτελούν απειλητικές προκλήσεις. Ακολουθώντας μια πολιτική ήρεμης δύναμης σε μια ταραγμένη εποχή και τριγωνοποιώντας το πολιτικό διακύβευμα, η Μέρκελ οδεύει προς την τέταρτη και τελευταία θητεία της.

Η Μέρκελ άρχισε την προεκλογική εκστρατεία πολύ αργά και ακολούθησε μια ήπια, σχεδόν υποτονική, στρατηγική. Καθώς όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις τής έδιναν άνετη διαφορά από τους πολιτικούς της αντιπάλους, απέφυγε επιμελώς τις αντιπαραθέσεις και την πόλωση.

Οταν ανέκυψαν ζητήματα πάνω στα οποία οι αντίπαλοί της θα μπορούσαν να χτίσουν πολιτική και ιδεολογική ατζέντα, η Μέρκελ κινήθηκε με πραγματισμό και μετριοπάθεια, αφοπλίζοντάς τους από πολιτικά επιχειρήματα.

Οταν έγινε το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, οι Πράσινοι, σταθερά αντίθετοι στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, είδαν τα ποσοστά τους να φτάνουν μέχρι και 20% στις δημοσκοπήσεις. Η αντίδραση της Μέρκελ ήταν άμεση. Εκλεισε άμεσα κάποια εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, ενώ τα υπόλοιπα αναμένεται να κλείσουν μέχρι το 2021. Τα ποσοστά των Πρασίνων ξεφούσκωσαν.

Το ίδιο έγινε και με τον γάμο μεταξύ ομοφύλων που οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές είχαν επιλέξει ως πεδίο αντιπαράθεσης. Η Μέρκελ τοποθετήθηκε πολιτικά, αλλά άφησε τους βουλευτές της να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές κέρδισαν την ψηφοφορία, αλλά η Μέρκελ απέφυγε την ήττα.

Με την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης αφαίρεσε από τους Φιλελευθέρους ένα σημαντικό και δημοφιλές προεκλογικό όπλο.

Οταν ο Σουλτς προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αντιδημοφιλία του Τραμπ, κατηγορώντας τη Μέρκελ για σκυλάκι του, εκείνη έκανε την περίφημη δήλωση ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.

Η συζήτηση, πλέον, περιστρέφεται γύρω από τη σύνθεση του επόμενου κυβερνητικού συνασπισμού και τις προτεραιότητές του. Η Μέρκελ έχει θέσει τρεις προεξάρχουσες προτεραιότητες για την τελευταία θητεία της.

Η πρώτη αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη και την Ευρώπη. Σε γενικές γραμμές, συμφωνεί με τον Μακρόν για την εμβάθυνση της ενοποίησης, τη δημιουργία ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών και του ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου, αλλά τα βήματά της θα είναι πολύ προσεκτικά.

Η δεύτερη αφορά την ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού πυλώνα στον τομέα της ασφάλειας, όπου αρκετοί στη Γερμανία αναμένουν αύξηση των αμυντικών δαπανών. Και η τρίτη μεγάλη προτεραιότητα είναι η σταθεροποίηση της υποσαχάριας Αφρικής.

Το σίγουρο είναι ότι σε μια πολιτική πλανητικής αστάθειας με πολλές απρόβλεπτες μεταβλητές εντός και εκτός Ευρώπης η Γερμανία της Μέρκελ αναδεικνύεται σε έναν από τους ελάχιστους παράγοντες σταθερότητας στο διεθνές σύστημα.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, πρώην υπουργός