Την αποκαλούν «Χιροσίμα του Καυκάσου». Χωρίς να έχει πέσει πυρηνική βόμβα η πόλη Αγκνταμ έχει ισοπεδωθεί και ερημωθεί. Υπό άλλες συνθήκες, η καρδιά της μικρής πόλης του Ναγκόρνο Καραμπάχ θα χτυπούσε αυτές τις ημέρες στο στάδιο Ιμαράτ ενώ θα είχε στηθεί ένα μεγάλο πανηγύρι για την αγαπημένη τους ομάδα, την Καραμπάχ, που έκανε την παρθενική της εμφάνιση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ενα πανηγύρι που καθόλου δεν θα επισκίαζε η βαριά ήττα που δέχτηκε στην πρεμιέρα της από την Τσέλσι στο Λονδίνο με 6-0 την περασμένη Τρίτη.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Στο Σουραχάμι, ένα προάστιο του Μπακού, ο Μουσκίβ Κουσεΐνοφ θυμάται την τελευταία του ημέρα στο Αγκνταμ, το 1993, και προσπαθεί να κρύψει ένα δάκρυ του. Αγωνιζόταν τότε στην Καραμπάχ και μερικούς μήνες νωρίτερα είχε μετεγκατασταθεί με τους συμπαίκτες του στην πόλη Μινγκέσεβιρ λόγω του βομβαρδισμού της Αγκνταμ. Επέστρεψε κάποια στιγμή για να δει τον αδερφό του και άκουγε τις βόμβες που σφύριζαν πάνω από το κεφάλι του.

«Μπορούσες να αναγνωρίσεις από εκείνη τη στιγμή πού θα κατέληγαν οι βόμβες, ποιανού το σπίτι θα χτυπούσαν. Στο έλεγε ο θόρυβος. Υστερα απ’ αυτό δεν ξαναγύρισα στο Αγκνταμ».

Επί Σοβιετικής Ενωσης το Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν αυτόνομη διοικητική περιφέρεια που ανήκε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν αλλά η πλειονότητα των κατοίκων ήταν αρμενικής καταγωγής. Ο πόλεμος ανάμεσα στους αρμένιους αυτονομιστές και τους Αζέρους ξέσπασε το 1988 και κλιμακώθηκε στις αρχές του ’90. Στα τέλη του Ιουλίου 1993 οι αυτονομιστές κατόρθωσαν να καταλάβουν το Αγκνταμ με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να εκδιωχθούν και η πόλη να ισοπεδωθεί.

Το καμάρι του Αγκνταμ ήταν η Καραμπάχ και τα παιχνίδια της δεν σταμάτησαν να διεξάγονται ακόμα και την περίοδο του πολέμου, κι ας γνώριζαν παίκτες και φίλαθλοι πως ανά πάσα στιγμή μπορούσε να τους σκοτώσει μία βόμβα.

Στην αρχή του πολέμου δύο βλήματα έπεσαν πάνω στο Ιμαράτ το οποίο όμως εκείνη τη στιγμή ήταν άδειο από κόσμο. Ενα βράδυ του 1992 χτυπήθηκε και το προπονητικό κέντρο της ομάδας. Το επόμενο πρωί οι παίκτες καθάρισαν το χώρο και έκαναν προπόνηση. Είχαν προσαρμοστεί τόσο πολύ στις συνθήκες που ακόμα κι όταν έπεφταν βόμβες στη γύρω περιοχή τη στιγμή του αγώνα και οι αντίπαλοί τους προσπαθούσαν να κρυφτούν εκείνοι συνέχιζαν το παιχνίδι.

Το Αγκνταμ καταλήφθηκε στις 23 Ιουλίου 1993 και δέκα ημέρες αργότερα η Καραμπάχ κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο. Η εξορία της όμως και η έλλειψη χρηματικών πόρων την οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Τότε εμφανίστηκε ως από μηχανής θεός η κρατικά ελεγχόμενη εταιρεία Intersun η οποία της έδωσε το φιλί της ζωής με εντολή του πρώην προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Χεϊντάρ Αλίγιεφ. Ο αζέρος πολιτικός άρπαξε την ευκαιρία προσδίδοντας πολιτική χροιά στην περιπέτεια ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου που προέρχεται από αμφισβητούμενα εδάφη.

Για τους Αρμένιους, το άκουσμα του ονόματος «Καραμπάχ» είναι κάτι σαν ανάθεμα. Κατά τους Αρμένιους η περιοχή αποκαλείται Αρτσάχ. Οταν προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία ομάδα με αυτό το όνομα έπεσαν πάνω στην UEFA και τη FIFA που τους το απαγόρευσε. Εκπρόσωπος του Πρώτου Αρμενικού Μετώπου λέει πως η Καραμπάχ αποτελεί ένα μικρό κομμάτι ενός παιχνιδιού προπαγάνδας, ενώ την άρνηση των FIFA/UEFA την αποδίδει στην έλλειψη χρημάτων από τους Αρμένιους σε αντίθεση με τους Αζέρους.