Η θερμή συνηγορία του Πλάτωνα πριν 2.500 χρόνια υπέρ των φιλοσόφων-κυβερνητών δεν είχε απήχηση –τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Ιουλιανό, ίσως και ένα-δύο άλλους να εντάσσαμε σε αυτή την κατηγορία. Για τούτο δεν κατανοώ τη φιλοσοφική νότα στην προχθεσινή ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα». Εννοούσε την οικονομική ανισότητα γιατί συνεχίζει: «Ομως το μέρισμα ευημερίας πρέπει να μοιραστεί με όσο το δυνατόν πιο δίκαιο τρόπο».
Εχουν αναλωθεί θάλασσες μελανιού για το ποια είναι η «ανθρώπινη φύση» και, για παράδειγμα, πρώτοι οι χριστιανοί θεολόγοι θα του έλεγαν πως δεν είναι της θείας φύσης του ανθρώπου αλλά «διαβολική επίφυση» η επιθυμία απόκτησης πλούτου. Αλλά και αν ακόμα συμφωνούσε κανείς με τη θέση του κ. Μητσοτάκη, η εν κοινωνία συνύπαρξη των ανθρώπων αποβλέπει στο «ευ ζην», που προϋποθέτει τον μετριασμό κάποιων χαρακτηριστικών που ίσως έχουν οι άνθρωποι εν φύσει. Επιπλέον, πάμπολλα είναι τα παραδείγματα πολιτικών που πιστεύουν στην «κτητική ανθρώπινη φύση» και δεν σεβάστηκαν καθόλου μα καθόλου τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλωστε και αυτά περιγράφονταν πριν τη Γαλλική Επανάσταση σαν αντίθετα με την «ανθρώπινη φύση».
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα εκλεγεί για να εφαρμόσει τις φιλοσοφικές του απόψεις. Αρκετά τραβάμε από την προσπάθεια διαφόρων φιλοσόφων-πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ να αναδειχθούν ισάξιοι του Λένιν και του Μάο –τους οποίους ξέχασα να εντάξω στη χορεία των κυβερνητών-φιλοσόφων, αν και οι μελλοντικοί επαγγελματίες φιλόσοφοι ίσως αμφισβητήσουν τον τίτλο που τους απέδωσαν κομματοδίατοι συνάδελφοί τους του 20ού αιώνα. Ας μας παρουσιάσει καλύτερα τα τρία νομοσχέδια που έχει έτοιμα, όπως δήλωσε –συνοδευόμενα με έκθεση έγκυρων οικονομολόγων για το δημοσιονομικό τους κόστος και με τα ισοδύναμα μέτρα που θα λάβει για να ισορροπήσει ο προϋπολογισμός. Οτι θα «διαπραγματευθεί με τους δανειστές» τη μείωση του τάδε και του δείνα το έχουμε επίσης ακούσει και από άλλους.
Τέλος, το «μέρισμα ευημερίας» που υποσχέθηκε δεν φθάνει. Εχουμε ανάγκη και από «πολιτικό μέρισμα», δηλαδή μείωση της εξουσίας των κομμάτων πάνω στην κοινωνία. Γιατί πολύ καλή είναι η δήλωση του «Δε με ενδιαφέρει η εξουσία ως αυτοσκοπός. Η εξουσία είναι το εργαλείο για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών» –αλλά καίτοι όλα τα κόμματα ισχυρίζονται ότι για μας υπάρχουν, η επταετία της κρίσης απέδειξε το αντίθετο, με τη ΝΔ του κ. Σαμαρά να δίνει πρώτη το παράδειγμα. Επ’ αυτού πράγματι αξίζει να φιλοσοφήσει ιδιωτικά και να μας ανακοινώσει όχι τη φιλοσοφία του αλλά τι θα κάνει.