Το ντιμπέιτ για το ντιμπέιτ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει πει πως θέλει δύο ντιμπέιτ. Τηλεοπτικά φυσικά. Ενα στις αρχές Οκτωβρίου κι ένα προς το τέλος της διαδικασίας. Και πέντε δημόσιες συζητήσεις και των δέκα υποψηφίων σε πέντε ελληνικές πόλεις. Ο Γιάννης Μανιάτης εκτοξεύει τον αριθμό στα 15. Ενα σε καθεμιά από τις 13 πρωτεύουσες των περιφερειών της χώρας και δύο θεματικά, για την ανεργία και τις επενδύσεις. Ο Γιάννης Ραγκούσης αρκείται σε ένα σε κάθε περιφέρεια –σε μόλις 13 δηλαδή. Η Φώφη Γεννηματά, όμως, λένε οι διαδρομιστές θέλει δύο τηλεοπτικά. Και η αντίδραση των πράσινων στελεχών που πρόσκεινται στην πρόεδρο, όταν ερωτώνται επί του ζητήματος, είναι «τι τρία, τι δύο, ας κάνουμε δύο να τελειώνουμε». Οχι τι τρία, τι δύο, ας κάνουμε τρία να πάει και το παλιάμπελο. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν έχουν φτάσει στο σημείο να τσακώνονται γι’ αυτό. Προέχει η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Υποτίθεται πως έχουν συμφωνήσει στην πρόταση της επιτροπής Αλιβιζάτου για τρία. Οι κεντροαριστεροί, βέβαια, όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία, είναι δίκαιοι άνθρωποι, δεν λένε καλή κουβέντα ο ένας για τον άλλον. Κοινώς, δεν αποκλείεται να προκύψει ένας ακόμη καβγάς.

Και οι εντυπώσεις

Ας υποθέσουμε, ωστόσο, για χάρη της συζήτησης πως τελικά όντως συμφωνούν. Φανταστείτε, τότε, μια τηλεμαχία με δέκα άτομα. Δεν έχει καλές πιθανότητες να βγει σούπα; Από την άλλη, βέβαια, ο κύριος όγκος των ψηφοφόρων της παράταξης, υποστηρίζουν ορισμένοι, είναι η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ. Τι σημαίνει αυτό; Είναι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, άρα, αν είναι να παρακολουθήσουν ένα ντιμπέιτ, θα το κάνουν πατροπαράδοτα, στην τηλεοπτική οθόνη. Δεν θα το δουν στο Διαδίκτυο, ούτε θα το διαβάσουν στα freepress. Με δυο λόγια, κρίνεται επιβεβλημένο να διοργανωθεί. Παρότι έμπειρο στέλεχος του χώρου προβλέπει «δέκα παράλληλους μονoλόγους». Εντάξει, δεν περιμένει κανείς οξφορδιανού στυλ ντιμπέιτ στην Kεντροαριστερά. Ούτε τίποτα σπιντάτο, σαν εκείνα των αμερικανικών primaries. Το πρόβλημα είναι μάλλον αλλού. Για να το πούμε με μια ιστορία: Eνας από τους συμβούλους του Μπιλ Κλίντον – στην καμπάνια των προεδρικών του 1992 – έχει διηγηθεί πως πριν εκείνος μπει στο πλατό κάθε ντιμπέιτ, του ψιθύριζε στο αφτί «να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Αν σου έρθει κάτι στο μυαλό, πες το». «Αλλά», τελείωνε η διήγηση, «φυσικά βοηθά ο υποψήφιός σου να είναι ο καλύτερος που έχεις δει. Οπως ήταν ο Κλίντον».