Πιστό στη λογική του ρεπερτορίου και στην εναλλαγή των παραστάσεων, εξοπλισμένο πλέον με μια καινοτόμο πλατφόρμα μελών, φίλων ή χορηγών και, τέλος, με ένα κοινό που την τελευταία πενταετία έχει σημειώσει εντυπωσιακή αύξηση: ιδού μια σύνοψη των πρόσφατων πεπραγμένων του θεάτρου Πορεία, όπως παρουσιάστηκε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, λίγο πριν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημήτρης Τάρλοου ανακοινώσει το πρόγραμμα της επικείμενης σεζόν. Κι αν πίσω από τέτοια επιτεύγματα βρισκόταν ένας συνδυασμός ρεαλισμού και ονείρου, ίσως δεν είναι τυχαίο που η νέα κεντρική παραγωγή του θεάτρου είναι ένα έργο «για τον ρόλο του ζωτικού ψεύδους στη ζωή των ανθρώπων»: ο λόγος για την «Αγριόπαπια» του Ερρίκου Ιψεν. «Με ενδιέφερε επειδή η έννοια του ζωτικού ψεύδους είναι σημαντική για εμάς, εδώ, σε αυτή τη χώρα, σήμερα» έλεγε ο Τάρλοου μιλώντας για μια παράσταση (από τις 22/11) σε νέα μετάφραση, δικής του και της Εριδος Κύργια, που θα επιστρατεύει «δεκατέσσερις σημαντικούς ηθοποιούς» (από τον Θέμη Πάνου, τον Γιάννο Περλέγκα, τον Γιώργο Μπινιάρη και τη Λένα Δροσάκη μέχρι την Αννα Μάσχα και τον Ανδρέα Νάτσιο), θα ντύνεται με τη μουσική της Nalyssa Green και τα κινηματογραφικά μέρη του Χρήστου Δήμα.

Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος θα κινείται και η επανασύνθεση της «Λήθης», του υπαρξιακού μονολόγου του Δημήτρη Δημητριάδη, που μετά το ανέβασμά του κατά τις θεατρικές περιόδους 2011-2013, αυτή τη φορά, με πρώτη παράσταση στις 5 Δεκεμβρίου, υποστηρίζεται από τη Μαριάννα Δημητρίου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Η άλλη παραγωγή του θεάτρου Πορεία έχει χαρακτήρα οικογενειακό: το μυθιστόρημα «Το ευχαριστημένο» της Μαρίνας Καραγάτση (Βραβείο «Διαβάζω», 2009), ένα νοητό παράθυρο στο σπίτι της οικογένειας του Μ. Καραγάτση, διασκευάζεται από την Ερι Κύργια, σκηνοθετείται από τον Τάρλοου και έχει, από τις 22 Φεβρουαρίου του 2018, τον Χρήστο Μαλάκη στον ρόλο του συγγραφέα.

ΧΟΘΟΡΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ. Στο υπόλοιπο πρόγραμμα βρίσκει κανείς τον «Κήπο του Ραπατσίνι» του Ναθάνιελ Χόθορν (από 18/10), σε συμπαραγωγή με την εταιρεία Λυκόφως: στο σκοτεινό παραμύθι του αμερικανού συγγραφέα, με ήρωες έναν φοιτητή που ερωτεύεται μια εγκλωβισμένη σε ένα δηλητηριασμένο κήπο νεαρή, η Ολια Λαζαρίδου διασκευάζει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί, ο Κορνήλιος Σελαμσής υπογράφει την πρωτότυπη μουσική και ο Αγγελος Παπαδημητρίου μπορεί να περηφανεύεται για ένα σκηνικό που κάθε κομμάτι του «είναι σαν καλλιτέχνημα, σαν έργο τέχνης».

Μην ξεχνάμε φυσικά και τη «Μήδεια» κατά Δημήτρη Καραντζά, που παίχτηκε στη Μικρή Επίδαυρο, που από τις 5 Σεπτεμβρίου φιλοξενείται στο Πορεία («έβλεπα ανθρώπους που είχαν ξαναδεί την παράσταση να εντοπίζουν στο κλειστό θέατρο κι άλλα στοιχεία της» έλεγε ευχαριστημένος ο σκηνοθέτης) και που λόγω της πέραν πάσης προσδοκίας αποδοχής της παίρνει παράταση μέχρι τις 31 Οκτωβρίου. Και μην αμελήσουμε το «Ο αδαής και ο παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρτ, που αν και στρυφνό σαν κείμενο, άφησε έκπληκτο τον Τάρλοου με την καθαρή και διαυγή σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα, εξού και η στέγασή του στο Πορεία από τις 16 Ιανουαρίου.

Και μην παραλείψουμε τέλος τη «Μεγάλη χίμαιρα», που ύστερα από τρεις θριαμβικές σεζόν επιστρέφει από σήμερα για τις 18 τελευταίες παραστάσεις της στην Αθήνα: στη συνέχεια και αφού υποβληθεί στις απαραίτητες τροποποιήσεις, θα περιοδεύσει σε Ελλάδα, Κύπρο και, ιδανικά, στο εξωτερικό. Οι θεατρικές διασκευές μυθιστορημάτων του Μ. Καραγάτση δεν θα τελειώσουν εδώ: όπως ανακοίνωσε ο Τάρλοου, του χρόνου, όταν θα συμπληρώνεται η 20ή σεζόν του θεάτρου Πορεία, θα δούμε στη σκηνή του και μια θεατρική εκδοχή του «Γιούγκερμαν».

Τελευταία Νέα