Στο εξαιρετικό τους βιβλίο «Ανισότητες, φτώχεια, οικονομικές ανατροπές στα χρόνια της κρίσης» ο Τάσος Γιαννίτσης και ο Σταύρος Θεοδωράκης αποτυπώνουν με χαρακτηριστικό τρόπο την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία επτά μνημονιακά χρόνια. Και όπως έχει γραφεί από βιβλιοκριτικούς, θα «μπορούσε να αποτελεί ένα βαρόμετρο της κοινωνικής απόγνωσης ως συνέπεια της δραματικής συρρίκνωσης του εισοδήματος των ελλήνων πολιτών την τελευταία επταετία».
Στη σημερινή Ελλάδα πρέπει να προχωρήσουν οι απαραίτητες πολιτικές ώστε να αρθούν οι ανισότητες που βρίσκονται παντού –από το ασφαλιστικό και το φορολογικό καθεστώς έως την εκπαίδευση –προκειμένου η χώρα να εισέλθει σε μια νέα, καλύτερη εποχή. Στόχος κάθε κόμματος εξουσίας πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν δικαιότερη κατανομή του πλούτου και η συνεχής προσπάθεια άρσης των ανισοτήτων να είναι στον πυρήνα της πολιτικής του.
Από την εποχή του Διαφωτισμού η ανθρωπότητα μάχεται για τη μείωση των ανισοτήτων και ο αγώνας για ισότητα, αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή είναι διαρκής. Πόσω μάλλον στις σημερινές συνθήκες και ειδικά για την Ελλάδα που πορεύεται για όγδοο έτος σε καθεστώς Μνημονίου.
Από τη φετινή ΔΕΘ το σήμα ήταν σαφές για τα μελλούμενα ως προς τον σχεδιασμό των δύο βασικών μονομάχων της πολιτικής σκηνής, του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μετά τις παρουσίες του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναδείχθηκαν δύο αφηγήματα για το αύριο της Ελλάδας και έγινε σαφές το πλαίσιο που θα κινηθούν και οι δύο την επόμενη περίοδο.
Με τις ομιλίες τους αναδείχθηκαν δυο διαφορετικοί κόσμοι και δυο διαφορετικές σχολές σκέψης. Η μάχη τους θα έχει πλέον και ταξικά χαρακτηριστικά όσο και να το αρνούνται. Το ενδιαφέρον είναι ότι με τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις τους οι Αλ. Τσίπρας και Κυρ. Μητσοτάκης οριοθέτησαν το κοινό στο οποίο απευθύνονται και επί της ουσίας «γκρουπάρουν» τις κοινωνικές ομάδες που πρωτίστως στοχεύουν. Γιατί καλές και άγιες οι εξαγγελίες περί σχεδίων που αφορούν όλους τους Ελληνες, αλλά δεν γίνονται πράξη.
Με τις εμφανίσεις τους στη ΔΕΘ οι δύο αρχηγοί έδειξαν πώς αντιλαμβάνονται τη λειτουργία του κράτους, του Δημοσίου, την ανάπτυξη, πώς θέλουν να λειτουργεί η παιδεία, η υγεία και η οικονομία. Οι συγκρίσεις πλέον είναι εύκολες για όλους και κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν γνωρίζει.
Σε αυτή την μάχη που ξεκινά, καθώς από τη ΔΕΘ ουσιαστικά δόθηκε η εκκίνηση για τη μακρά προεκλογική περίοδο με φόντο και την οικονομία, οι ανισότητες –κοινωνικές και οικονομικές –είναι παρούσες. Και το στοίχημα των πολιτικών, εάν πραγματικά πιστεύουν σε αυτό που κάνουν, είναι να βάλουν τις βάσεις για να εξαλειφθούν ή στην καλύτερη να μειωθούν μέσω της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου η οποία θα προέλθει από την πολυπόθητη ανάπτυξη που πρέπει να έχει κοινωνικό πρόσημο.
