Μένω ενεός –όπως θα έλεγε και ένας φίλος πολιτικός με μικρασιατικές ρίζες –ενώπιον της συλλογιστικής για το τι εστί ποιοτικό ποδόσφαιρο.
Στην 4η αγωνιστική της Σούπερ Λίγκας σημειώθηκαν μόλις οκτώ τέρματα σε αντίστοιχους αγώνες. Ο μέσος όρος τερμάτων ήταν ένα γκολ ανά παιχνίδι.
Σύμφωνα λοιπόν με τη συλλογιστική των «ειδικών αναλυτών», το ελληνικό πρωτάθλημα στερείται ποιότητας γιατί δεν μπαίνουν πολλά γκολ.
Αν αφιέρωναν λίγο από τον χρόνο τους για να μελετήσουν την ιστορία του αθλήματος, θα διαπίστωναν πως η ποιότητα δεν έχει καμία σχέση με την ποσότητα, δηλαδή τα γκολ. Μια ομάδα που σκοράρει δεν σημαίνει αυτόματα πως είναι ισχυρή, όπως επίσης δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα ματς συναρπαστικό όταν μπαίνουν δέκα γκολ, αν αυτά σημειώνονται μόνο από τη μία ομάδα.
Οσοι παρακολουθούν χρόνια ποδόσφαιρο, αντιλαμβάνονται τι εννοώ.
Να σημειώσω ωστόσο τα εξής: στο ιταλικό ποδόσφαιρο, στις μεγάλες του δόξες, έβλεπες το γκολ με το κιάλι. Παρά ταύτα, οι εκπρόσωποί του κατακτούσαν τα ευρωπαϊκά τρόπαια το ένα μετά το άλλο.
Το 1994 η Μίλαν κατέκτησε το Σκουντέτο σημειώνοντας 36 γκολ σε 34 ματς. Η ίδια ομάδα σάρωσε με 4-0 στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς την Ντριμ Τιμ του Κρόιφ, την Μπαρτσελόνα με 4-0 στην Αθήνα.
Γι’ αυτό λοιπόν μένω ενεός.
