Το βίντεο τραβήχτηκε ακριβώς προ εβδομάδος στη ΔΕΘ, αλλά εμένα με ενημέρωσαν για την ύπαρξή του κατόπιν εορτής. Πλην όμως το αναζήτησα στο (απέραντο όσο και αδηφάγο) Διαδίκτυο, το βρήκα, το παρακολούθησα (και μία και δύο και τρεις φορές) μετά προσοχής και είμαι σε θέση πλέον μετά λόγου γνώσεως να… αποθεώσω! Να αποθεώσω τον άγνωστό μου αντιστράτηγο Δημήτριο Μπίκο, διοικητή του Γ’ Σώματος Στρατού, για τις επιδόσεις της μπάντας που συντηρεί το ηρωικό Σώμα και η οποία πραγματικά άφησε άφωνο κόσμο και κοσμάκη, κατά την τελετή των εγκαινίων του περιπτέρου του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Τι έπαιζε η μπάντα υποδεχόμενη στον χώρο της ΔΕΘ τον ανεπανάληπτο υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο (προ Selfridges επισημαίνω) προκειμένου να εγκαινιάσει το περίπτερο;
Θα το κάνω υπό τύπον κουίζ:
1. το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα»
2. το «Εχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ηπειρο, την αγαπώ πολύ»
3. το «Αεροπόρος θα γενώ, τη γη να μην αγγίζω, να ‘μαι ψηλά στον ουρανό, τα σύννεφα να σκίζω»
4. το «Ολη η δόξα, όλη η χάρη, άγια μέρα ξημερώνει, και τη μνήμη σου το Εθνος χαιρετά γονατιστό»
5. το «Εγώ ‘μ’ ιγώ βζουνάκι γουργό, που ζω στουν κόσμου τιμημένα, ποιος κουραμπιές, ποιο… τισκεμπές μπορεί να βγει μπροστά σε μένα» (μπα, αυτό λόγω αναφορών σε… κουραμπιέδες δεν πιστεύω να ‘παιζε –με τίποτα…)
6. το «Τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία, τι ζητούν οι βάρβαροι στα ελληνικά χωριά».
Κυρίες και κύριοι, μην ποντάρετε άλλο, τέλος χρόνου, παρακαλώ, όχι άλλα πονταρίσματα –χάσατε! Ολοι. Διότι η μπάντα του Γ’ ΣΣ ειδοποιημένη (από ποιον άραγε;;;), από μόνη της, επέλεξε να υποδεχθεί τον στρατηλάτη-μονομάχο-νικητή υπουργό Καμμένο με το μουσικό θέμα της ταινίας… «Ρόκι Μπαλμπόα»!
Να υποθέσω ότι εξ αυτού του λόγου περιχαρής ο υπουργός χαιρετούσε ένθεν κακείθεν της κεντρικής οδού της ΔΕΘ τα πλήθη, που στέκονταν να χαζέψουν το θέαμα και το ακρόαμα; Μπορεί.
Αλλά γιατί μόνο το μουσικό θέμα του Ρόκι που, όσο να πεις, μέχρι να νικήσει του είχαν κάνει τη μούρη αγνώριστη; Γιατί παραγνώρισαν, διερωτώμαι, το «Eye of the tiger», το τραγούδι του «Ρόκι 3», που και ως τίτλος θα ταίριαζε στον κύριο υπουργό, ο οποίος, προσθέτω, το έχει αυτό το μάτι της τίγρης –η αλήθεια να λέγεται.
Επίσης, μια ωραία ιδέα θα ήταν και το θέμα της ταινίας «Skyfall» του Τζέιμς Μποντ, που ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του. Και δεν συζητώ καν το μουσικό θέμα του Μπεν Χουρ, που είχε και έναν επικό χαρακτήρα και επίσης θα του πήγαινε γάντι του θριαμβευτή υπουργού μας.
Στρατηγέ μου, θέλω να ελπίζω ότι του χρόνου (αν υπάρξει «του χρόνου» γι’ αυτή την κυβέρνηση) θα ληφθούν υπ’ όψιν αυτές οι φιλικές μουσικού χαρακτήρα παρατηρήσεις, οι οποίες είμαι βέβαιος ότι θα ικανοποιήσουν απολύτως τον κύριο υπουργό…
Η μοναξιά του Κινέζου
Με αφορμή τα προηγούμενα και επειδή, ευκαιρίας δοθείσης, παρακολούθησα και μερικά άλλα βίντεο από τη σεμνή τελετή της περασμένης εβδομάδας (βίντεο τα οποία είχε αναρτήσει το v.journalist.blogspot.com), επιθυμώ για άλλη μία φορά να εκθειάσω (τώρα που ολοκληρώθηκε δηλαδή) τη ΔΕΘ, η οποία ούτε Διεθνής είναι ούτε Εκθεση. Χώρος συγκέντρωσης διαφόρων κρατικών υπηρεσιών, φορέων και υπουργείων είναι –μια ακριβοπληρωμένη βλακεία, δηλαδή, που χρόνια τώρα τονίζω ότι έτσι όπως γίνεται δεν έχει κανένα νόημα. Για πανηγυράκι πρόκειται και τίποτε περισσότερο.
Θα αναφέρω ενδεικτικά το εξής: φέτος τιμώμενη χώρα ήταν η Κίνα. Στο πλαίσιο αυτής της τιμητικής, ας πούμε, αναφοράς έγινε μεγάλη προσπάθεια να έρθουν στη Θεσσαλονίκη κινέζοι επενδυτές.
Η παρουσίαση δε στην κεντρική εκδήλωση (και προκειμένου προφανώς οι Κινέζοι να αισθανθούν… σαν στο σπίτι τους) ανατέθηκε στον γνωστό μας από το «Survivor» ελληνοποιηθέντα συμπατριώτη τους Ορέστη Τσανγκ. Τέτοια προσπάθεια, μιλάμε.
Πόσοι κινέζοι επενδυτές ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της ΔΕΘ; Μόλις ένας (αριθμός 1), αποκαλύπτω!
Επενδυτές από τις ΗΠΑ
Ας έχουν υπ’ όψιν τους το προαναφερόμενο ξεφτιλίκι στην κυβέρνηση, διότι καθ’ α ενημερωθήκαμε μέσω ενός πλήθους ανακοινώσεων (…) ο υπουργός Παππάς μετέβη, λέει, στην Ουάσιγκτον προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος, επειδή του χρόνου τιμώμενη χώρα στη ΔΕΘ θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Μη γίνουν πάλι τα ίδια…
Ο Αλέξης και ο νόμος του Μέρφι
Κάτι για κηλίδες που υπάρχουν στον κρατικό μηχανισμό και προφανώς επιτρέπουν στα σαπιοκάραβα-κινούμενες βόμβες να πηγαινοέρχονται στις ελληνικές θάλασσες φαίνεται ότι είπε ο πρόεδρος Αλέξης στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά γιατί έπρεπε να μαυρίσουν οι ακτές της Αττικής για να μας τα πει αυτά; Νωρίτερα, και χωρίς να συμβεί αυτό, δεν έπρεπε να κάνει κάτι η κυβέρνησή του –οι άλλοι, οι προηγούμενοι, το έχουμε ξαναπεί, του σκοινιού και του παλουκιού, πρόεδρε.
Επίσης, έγραψα προχθές ότι, σύμφωνα με πληροφορίες που διαθέτω, στον Σαρωνικό υπάρχουν καμιά 20αριά σαπιοκάραβα, σαν το «Αγία Ζώνη ΙΙ», τα οποία καλόν είναι να ελεγχθούν άμεσα, διότι υπάρχει και ο νόμος του Μέρφι και δεν αποκλείεται –καθόλου μάλιστα –να έχουμε πάλι τίποτε ντράβαλα…
Οι 20 ημέρες του Σαντορινιού
Στο μεταξύ, με έχει εντυπωσιάσει η συσσωρευμένη ανοησία που εκπέμπει αυτή η κυβέρνηση και η οποία πραγματικά μπορεί να σε στείλει σε ειδικούς επιστήμονες –ειδικά αν σκέφτεσαι συνεχώς ότι αυτοί οι άνθρωποι διοικούν τη χώρα και καθορίζουν με τις αποφάσεις τους τη ζωή τη δική μας, των παιδιών μας, των συγγενών και των φίλων μας.
Ετσι μετά τον καημένο τον υπουργό «είμαι ένας πληγωμένος πασόκος» Κουρουμπλή, που στην προσπάθειά του να εκμηδενίσει το πρόβλημα σύστηνε ανεπιφύλακτα στον κόσμο να κάνει μπάνιο (στην πετρελαιοκηλίδα), είχαμε υφυπουργό (φίλο Καμμένου!), ονόματι Σαντορινιό, αγνώστων λοιπών στοιχείων, δεδομένου ότι πλην της συριζαίικης πολιτικής καταγωγής του ουδέν άλλο τον είχε κάνει έως τώρα γνωστό στο πανελλήνιο, ο οποίος προ ημερών εκστόμισε την απίθανη βλακεία ότι «σε 20 ημέρες οι παραλίες της Αττικής θα είναι καθαρότερες από πριν»!
Αυτός ο Σαντορινιός λοιπόν παραμένει μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου, προς δόξαν της αξιοκρατίας και του ταλέντου Τσίπρα να αξιοποιεί τα στελέχη του κόμματός του. Ποιος πρέπει να τον χαίρεται, να του το ευχηθούμε;
Καλή επιτυχία
Είχα από καιρό αναφερθεί στην πιθανότητα να επιλεγεί για το αξίωμα του προέδρου του Αρείου Πάγου ο κύριος Βασίλειος Πέππας, μεταξύ δυο-τριών άλλων, όπως ο αντιπρόεδρος Δημήτριος Κράνης και η αντιπρόεδρος Ειρήνη Κιουρκτσόγλου – Πετρουλάκη. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να πάει τόσο χαμηλά (15ος στη σειρά) στην επετηρίδα –μου ανέφερε χθες το μεσημέρι φίλος μου ανώτατος δικαστικός λειτουργός –εξισορροπείται από το γεγονός ότι ο κ. Πέππας έχει τη φήμη ενός σοβαρού δικαστή, ο οποίος έστειλε κιόλας, πρέπει να πω, ένα καλό μήνυμα. Δήλωσε (μεταφέρω αυτολεξεί ένα μέρος από τη δήλωσή του): «Διαχρονικό, επιτακτικό αίτημα των συμπολιτών μας και της πολιτείας είναι η αποτελεσματική λειτουργία της Δικαιοσύνης με όσα πολλά μπορούν να εννοηθούν με τις λίγες αυτές λέξεις. Θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να ανταποκριθούμε στο αίτημα αυτό».
Καλή επιτυχία να του ευχηθούμε του ανθρώπου, δεδομένου ότι τον περιμένει όγκος δουλειάς…