Μπαίνοντας σε μια τόσο γνώριμη για αυτόν αίθουσα, όπως αυτή του ΣΕΦ, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς πήγε κοντά σε δυο-τρεις φωτογραφίες από τους άθλους της Ρώμης (1997) και της Πόλης (2012) και χαμογέλασε.
«Ωραία χρόνια, ωραίες αναμνήσεις».
Ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία των Ερυθρολεύκων και ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών παγκοσμίως θα γνωρίσει απόψε (20.00) στο αγαπημένο του ΣΕΦ την αποθέωση στο τελευταίο παιχνίδι του ως προπονητής, κοουτσάροντας τους φίλους του –ένας και ένας μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου μπάσκετ.
Προχθές το βράδυ ήταν μαζί με τον Ντίνο Ράτζα, αλλά ο Ντούντα ήθελε εν ενεργεία παίκτες στον τελευταίο αγώνα του κόντρα στον αγαπημένο του Ολυμπιακό και έτσι θα δούμε τον Σλούκα, τον Ζήση, τον Ντε Κολό και πολλούς άλλους, ενώ εκεί θα είναι και ο κουμπάρος του που φέτος κατέκτησε για 9η φορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, καθώς κανείς δεν ήθελε να λείψει από αυτή τη στιγμή.
«Και ο Τζόκοβιτς μου απάντησε αμέσως. Ηθελα να του φτιάξω και έναν αγώνα γκολφ να παίξει στη Γλυφάδα, γιατί είναι εξαιρετικός γκολφέρ εκτός από τενίστας» είπε χαμογελώντας ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, που κράτησε στην καρδιά του –όπως είπε –για πάντα τους Ελληνες και ιδιαίτερα τους φίλους του Ολυμπιακού.
«Μόνο οι Ελληνες»
«Οταν βομβάρδισαν την πατρίδα μου ήταν δίπλα μας και τους ευχαριστώ από καρδιάς, όπως και αυτούς τους υπέροχους κυρίους για ό,τι κάναμε και που κατάφεραν να με πείσουν να δουλέψω για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα μου για δεύτερη φορά σε μια ομάδα. Ομως πετύχαμε ωραία πράγματα» τόνισε ο Ντούντα, με τον εκ των προέδρων Γιώργο Αγγελόπουλο να θυμάται: «Ως φίλαθλοι είχαμε την τύχη να είμαστε στο αεροπλάνο της επιστροφής από τη Ρώμη το 1997 όταν και τον γνωρίσαμε πρώτη φορά. Επειτα από τόσα χρόνια βρεθήκαμε δίπλα του να σηκώνουμε μαζί το Κύπελλο και να μπαίνουμε πρωταθλητές Ευρώπης στο Πατριαρχείο. Αξέχαστες στιγμές και τον ευχαριστούμε».
Ο Ντούντα μίλησε για το μπάσκετ: «Είναι ελιξίριο ζωής, που με κρατάει φρέσκο τόσα χρόνια. Δεν θα φύγω από κοντά του, ούτε από τον Ολυμπιακό, που χαίρομαι σε κάθε μεγάλη νίκη του και πονάω στις ήττες.
Η ομάδα με τους καλύτερους φιλάθλους, που τους θέλουμε δίπλα μας, καθώς τα έσοδα από αυτόν τον αγώνα θα πάνε στο Χαμόγελο του Παιδιού και ένα παιδικό νοσοκομείο στο Βελιγράδι», είπε, προσθέτοντας για την πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα του: «Ηταν όταν το 1992 είπα στους παίκτες μου στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας ότι δεν θα πάμε στους Ολυμπιακούς να παίξουμε με την Ντριμ Τιμ. Εκεί οι Ελληνες ήταν αυτοί που πάλι στάθηκαν δίπλα μας και είχαμε κάνει όλη την προετοιμασία εδώ. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου».
