Τμήμα Σκηνοθεσίας: το μεγάλο στοίχημα

Το ρεπερτόριο στην πρώτη σκηνή της χώρας ήταν λίγο-πολύ γνωστό, αλλά κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ξεδιπλώθηκε με την απαιτούμενη επισημότητα από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Στάθη Λιβαθινό. Η επίσης πολυαναμενόμενη είδηση ήταν άλλη. «Από του χρόνου τον Σεπτέμβριο», δήλωσε ο ίδιος, «δεχόμαστε αιτήσεις για το Τμήμα Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού». Η φράση αυτή συμπυκνώνει κατά κάποιον τρόπο και το κέντρο βάρους που έχει επιλέξει ο Στάθης Λιβαθινός στην προσωπική του αναμέτρηση με αυτό που λέγεται «παράδοση του Εθνικού Θεάτρου»: την εκπαιδευτική δραστηριότητα. Γι’ αυτό και από τα πρώτα νέα που ανακοίνωσε ήταν η μεταφορά εντός 20 ημερών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού από την Πειραιώς 35 στο Σχολείον (της Ειρήνης Παππά) –ένα «όνειρο ετών», όπως δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Η μετεγκατάσταση γίνεται εφικτή με τη δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση, ενώ η διεξαγωγή σεμιναρίων με επισκέπτες καθηγητές από το εξωτερικό με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση. Δείγματα γραφής και τα δύο για τη «φιλοσοφία» του Λιβαθινού όσον αφορά τις συνέργειες με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο μακροπρόθεσμος στόχος με τη λειτουργία του Τμήματος Σκηνοθεσίας, για πρώτη φορά και από κρατικό φορέα, είναι η στελέχωση του ελληνικού θεάτρου με καταρτισμένους σκηνοθέτες, έστω βέβαια και αν παραμένουν σε εκκρεμότητα ορισμένα ερωτήματα σχετικά με τη μέθοδο εισαγωγής, το διδακτικό προσωπικό και το κόστος λειτουργίας –ερωτήματα που θα συνοδεύουν τον καλλιτεχνικό διευθυντή τους επόμενους μήνες. Ενας άλλος νέος όρος με τον οποίο θα πρέπει να εξοικειωθούμε την επόμενη σεζόν είναι το Μικρό Εθνικό, στο οποίο μοιάζουν να ενοποιούνται η παιδική και η εφηβική σκηνή του Εθνικού. Με δεδομένο πάντως ότι η ανακατασκευή του Νέου Rex δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, οι παραστάσεις συνεχίζουν κανονικά στην Κεντρική Σκηνή.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ. Στην ίδια σκηνή, όσον αφορά τις μεγάλες παραγωγές, αναμένεται από τις 23 Νοεμβρίου ο «Πέερ Γκιντ» του Ιψεν, ένα έργο «για την αδιέξοδη οδύσσεια του δυτικού ανθρώπου», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, με τη συμμετοχή του ίδιου, καθώς και των Ιερώνυμου Καλετσάνου, Στεφανίας Γουλιώτη, Γιούλικας Σκαφιδά. Το «Ψηλά από τη γέφυρα» του Αρθουρ Μίλερ, σκηνοθετημένο και διασκευασμένο από τη Νικαίτη Κοντούρη, με βίντεο του Γιώργου Ζώη και τον Γιώργο Κιμούλη στη διανομή, κάνει πρεμιέρα στις 15 Φεβρουαρίου. Ο σαιξπηρικός «Τίμων ο Αθηναίος» είναι η σκηνοθετική επιλογή του Στάθη Λιβαθινού (από τον ερχόμενο Ιούλιο), ενώ «Η τάξη μας» του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Τάκη Τζαμαργιά, επαναλαμβάνεται από τις 28 Σεπτεμβρίου.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΡΓΑ. Στην περσινή συνέντευξη Τύπου η διασαφήνιση της ταυτότητας των διαφορετικών σκηνών του Εθνικού υπήρξε ένας από τους διακηρυγμένους στόχους του Στάθη Λιβαθινού. Στη σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», λοιπόν, η έμφαση δίνεται στο νεοελληνικό ρεπερτόριο. Το «Στέλλα κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη επιστρέφει από τις 14 Οκτωβρίου, ενώ από την 1η Φεβρουαρίου ανεβαίνει το «Σούμαν» της νεαρής συγγραφέως Σοφίας Καψούρου, που πέρυσι αναδείχθηκε μέσα από τη δράση «Ο συγγραφέας του μήνα». Το διακριθέν με Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Εργου 2016 «Ενας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ» του Ιάσονα Σίγμα έχει την πρώτη του παράσταση στις 29 Μαρτίου.

Στο θέατρο Rex επαναλαμβάνεται η κατά Κατερίνα Ευαγγελάτου «Αλκηστη» του Ευριπίδη, με τους Κίττυ Παϊταζόγλου και Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο (23 Σεπτεμβρίου), και η «Οπερέτα» του Γκομπρόβιτς, διά χειρός Νίκου Καραθάνου (από 22/11). Ανεβαίνουν, εξάλλου, το «Παιχνίδι της σφαγής» του Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, με τη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου (22 Φεβρουαρίου), η χορογραφημένη και σκηνοθετημένη από τον Σταύρο Λίτινα «Σαλώμη» του Οσκαρ Ουάιλντ (4 Μαΐου), αλλά και το «MayaBuff – Ενα ντελίριο του Μαγιακόφσκι» (18 Ιανουαρίου), μέσα από τη ματιά του Γιάννη Μανταφούνη.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ. Οι «Τυραννόσαυροι Rex» της Λένας Κιτσοπούλου επιστρέφουν στην Πειραματική από τις 12 Οκτωβρίου, ενώ το «Φιντανάκι» του Παντελή Χορν, σε σκηνοθεσία Ανέστη Αζά, ανεβάζει αυλαία στις 18 Νοεμβρίου. Το «Lasciatemi Morire» των Βάσως Καμαράτου και Κώστα Κουτσολέλου, με θέμα τον «έρωτα στον καιρό των Mνημονίων», παρουσιάζεται στις 29 Νοεμβρίου, ο «Υμπύ τύραννος» του Αλφρέ Ζαρί, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, στις 31 Ιανουαρίου και το «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ*, σε σκηνοθεσία Σαράντου Γεώργιου Ζερβουλάκου, με τον Μανώλη Μαυροματάκη στη διανομή, στις 10 Μαΐου. Το ανοιξιάτικο Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών θα διερευνήσει τους ανά τους αιώνες ρόλους της γυναίκας. Στις συμπαραγωγές, η «Λέσχη», το πρώτο μέρος από τις «Ακυβέρνητες πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα, σκηνοθετημένο από την Εφη Θεοδώρου, επαναλαμβάνεται από τις 11 Οκτωβρίου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, ενώ τα άλλα δύο, η «Αριάγνη» και η «Νυχτερίδα», αναμένονται στη Φρυνίχου, από 15 Νοεμβρίου και 31 Ιανουαρίου αντίστοιχα, σκηνοθετημένα το μεν από τον Γιάννη Λεοντάρη, το δε από τον Αρη Τρουπάκη. Στις Φιλοξενίες, από τις 5 Οκτωβρίου ανεβαίνει στη σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» το «Γκιακ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου που παρουσιάστηκε στο ΚΘΒΕ από τη Γεωργία Μαυραγάνη, ενώ στις Παράλληλες Δράσεις εμπλουτίζονται το «Συνέβη στην Ελλάδα» (σκηνικές δράσεις βασισμένες σε ντοκουμέντα από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα) και το «Θεατρικό Εργαστήρι Εθνικού Θεάτρου και Φυλακών Κορυδαλλού». Εκκίνηση δίνεται, τέλος, στα Θεατρικά Δρομολόγια, σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ: ένα «θεατρικό λεωφορείο» θα ταξιδεύει από γειτονιά σε γειτονιά για να μεταφέρει στους επιβάτες του τη μαγεία του θεάτρου.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ. Στη συνέντευξη Τύπου υπήρξε και μια πρόταση του Στάθη Λιβαθινού προς το υπουργείο Πολιτισμού που έκανε εντύπωση: να μεταφερθεί το Θεατρικό Μουσείο στην πρώην έδρα της Δραματικής Σχολής (Πειραιώς 35), «όταν επιλυθεί το οικονομικό ζήτημα που το ταλαιπωρεί».