«H ΝΔ είναι ένα μεγάλο λαϊκό κόμμα, η ΝΔ δεν έχει ταξικό πρόσημο». Αυτό είπε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την εποχή του υπουργού Εργασίας Κωνσταντίνου Λάσκαρη, που ήθελε να καταργήσει την πάλη των τάξεων, οι προαναφερόμενοι οικονομικοί και πολιτικοί όροι δεν ήταν φιλικοί με την ευρεία παράταξη της Κεντροδεξιάς.
Κι όμως, η ύπαρξη των τάξεων και κατ’ επέκταση των κομμάτων με ταξικό πρόσημο δεν υπήρξε αποκλειστικότητα των μαρξιστών αναλυτών. Οι κοινωνικές ανισότητες είναι προφανείς. Το πώς αυτό λύνεται, διαφοροποιεί τις πολιτικές δυνάμεις.
Πάντως μοιάζει αντιφατικό για τη ΝΔ να διατυμπανίζει το μη ταξικό πρόσημό της, την ίδια ώρα που συνδέει ένα τμήμα του κόσμου της εργασίας μόνον με την παρούσα κυβέρνηση. Και επιχειρεί να στοχεύσει σε ένα άλλο.
Εχει όμως η ΝΔ ταξικό πρόσημο ή προσδοκά να απευθυνθεί διαταξικά; Κατ’ αρχάς θα πρέπει να το δούμε σε σχέση με τη σύνθεσή της. Η ΝΔ είναι ένα λαϊκό –όντως –κόμμα. Μέχρι το πρώτο Μνημόνιο, κι αυτό το είχε καταφέρει αναμφισβήτητα ο Κώστας Καραμανλής, αποτύπωνε τη συμμαχία υπαίθρου και πόλεων. Τα μεσαία στρώματα και τους αγρότες. Αυτή η συμμαχία διαμόρφωνε και μια ηγεμονία. Τα παιδιά (και) των αγροτών έφτιαξαν μια ηγεμονική ΔΑΠ στα πανεπιστήμια.
Μετά το πρώτο Μνημόνιο και κυρίως μετά το δεύτερο, η ΝΔ έλαβε τα χαρακτηριστικά όλων των κομμάτων που είχαν ώς τότε εφαρμόσει κυβερνητική πολιτική με επιτροπεία. Εχασε ένα μεγάλο μέρος της πλειοψηφίας της. Δεν κατέρρευσε όμως όπως το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό λόγω του γεγονότος πως με εμβληματικό τρόπο συνέχιζε να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του αστικού κόσμου, ενώ ταυτόχρονα δεν προέκυπτε συγγενής χώρος που να προσφερόταν για μαζική μεταπήδηση των υποστηρικτών της. Κοινώς, η ΝΔ δεν κινδύνευε από τον δικό της δεξιό ΣΥΡΙΖΑ και παρότι ένα μέρος της λαϊκής Δεξιάς στήριξε Τσίπρα (όχι ΣΥΡΙΖΑ) τον Ιανουάριο του 2015!
Σήμερα δε, πού απευθύνεται; Στον κόσμο των start ups; Στους επιχειρηματίες που υπόσχεται μείωση των φόρων; Ή θα επιχειρήσει να συνδεθεί με τον επαναπατρισμό των νέων επιστημόνων του εξωτερικού που έχουν ξενιτευτεί χωρίς να αφήνει πίσω το παραδοσιακό κοινό της; Ολα τα παραπάνω δεν αναιρούν το μεγάλο στοίχημα για τις δύο κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις: τη διαμόρφωση θέσεων πλήρους εργασίας. Οχι μερικής απασχόλησης. Και ο καθένας μπορεί να ευελπιστεί να εκφράσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Η πάλη των τάξεων όμως δεν καταργείται με νόμους ή διακηρύξεις.
Τελευταία Νέα