Τα κοστούμια των ρόλων σήμερα δεν είναι στενά. Μπορεί κανείς να είναι αριστερός και εταίρος της λάιτ Ακρας Δεξιάς. Νεοκαραμανλικός και φιλοσυριζαίος. Παλαιοπασόκος και εκσυγχρονιστής –στην πολιτική πανίδα βρίσκεις πλέον τα πάντα. Ή, στις παρυφές της πολιτικής, να είναι τεχνοκράτης και γλαφυρός. Αυτή η τελευταία είναι η περίπτωση του Τόμας Βίζερ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στoν ειδησεογραφικό ιστότοπο insider.gr, ο πρόεδρος του EuroWorking Group έδωσε ένα καλό δείγμα γλαφυρότητας δηλώνοντας ότι «η Ελλάδα χαίρει ήδη ενός εξαιρετικά ευεργετικού προγράμματος δανεισμού σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση παγκοσμίως, εκτός από το Βατικανό». Και κάπως έτσι, παρέα με την Αγία Εδρα, η χώρα «απολαμβάνει μια χρηματοπιστωτική νιρβάνα».
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσευχηθεί κανείς –ενδεχομένως μαζί με τον Ποντίφικα. Γιατί κάποιος μπορεί να είναι τεχνοκράτης και γλαφυρός, αλλά όχι τεχνοκράτης και εκτός πραγματικότητας. Κι αυτή η πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Βίζερ, λέει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε αυστηρή εποπτεία και μετά το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο το 2018. Επί πολλά χρόνια και τουλάχιστον μέχρι να αποπληρωθεί στους δανειστές το 75% του χρέους.
Αν πρέπει να προσευχηθεί κανείς είναι επειδή από αυτήν την εξίσωση θα λείπει πλέον η χρηματοπιστωτική νιρβάνα. Το τελευταίο και όχι εντελώς καμένο χαρτί της κυβέρνησης είναι η έξοδος στις αγορές. Σε κάτι δηλαδή που, σε αντιδιαστολή με τη νιρβάνα του Βίζερ, μπορεί να περιγραφεί και ως κόλαση υψηλών επιτοκίων. Κι επειδή τα κοστούμια των ρόλων δεν είναι πλέον στενά, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να καίγονται και μαζί τους όλοι οι υπόλοιποι. Και συγχρόνως να πανηγυρίζουν.
