Ο νεοποτισμός (κατά την προεκλογική έκφραση του Αλέξη Τσίπρα, λίγες μέρες πριν κερδίσει τις πρώτες εκλογές του 2015 και γίνει Πρωθυπουργός), ήταν μια από τις παθογένειες της ελληνικής πολιτικής ζωής την οποία ο αριστερός Πρωθυπουργός θα πολεμούσε. Δεν χρειάζονταν και πολλά για να είναι, σε αυτό τουλάχιστον, συνεπής.
Πρώτον, έπρεπε να ανοίξει ένα λεξικό ή, έστω, να ρωτήσει έναν εγγράμματο ή έμπειρο γκουρού από τους πολλούς που τον περιστοιχίζουν –τον Αλέκο Φλαμπουράρη, π.χ., ή έστω τον Γιώργο Σταθάκη. Αυτοί είναι βέβαιο ότι θα του εξηγούσαν ότι νε(ο)ποτισμός είναι η οικογενειοκρατία, η εύνοια που δείχνουν όσοι ασκούν εξουσία σε συγγενείς και φίλους, τους οποίους διορίζουν σε δημόσια αξιώματα, παρακάμπτοντας κανονισμούς αξιολόγησης.
Δεύτερον, αφού ο ίδιος έδινε το παράδειγμα, αφού δηλαδή στερούσε το Δημόσιο από τις θαυμαστές υπηρεσίες προσωπικοτήτων όπως ο Νίκος Καρανίκας, όφειλε να φωνάξει τους υπουργούς του και να τους εξηγήσει ότι αν θέλουν να κάνουν τη διαφορά όφειλαν να μην κάνουν ρουσφέτια στα ξαδέρφια και στα ανίψια τους –κι ότι αν διέπρατταν κάτι τέτοιο μαύρο φίδι που θα τους έζωνε.
Τελικά, έπειτα από δυόμισι χρόνια γεμάτα περιφρόνηση στους πολίτες που τον εξέλεξαν, μαύρο φίδι έζωσε μόνο τις ακτές της Αττικής. Και ενώ ο Πρωθυπουργός δεν συμπεριφέρθηκε όπως στην πυρκαγιά της Αττικής, απέφυγε δηλαδή να κάνει οποιαδήποτε επικοινωνιακού τύπου εμφάνιση στον τόπο της καταστροφής (ανέμενα να αναδυθεί από τα μαύρα βάθη με υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού), ο αρμόδιος υπουργός Παναγιώτης Κουρουμπλής είχε εμφανή αδυναμία να εξηγήσει οτιδήποτε. Η μόνη σταθερά στα λόγια του ήταν ότι, το διάστημα της καταστροφής, είχε πάει Λονδίνο για να φέρει επενδύσεις. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής. Επενδύσεις!
Στη συζήτηση που προκλήθηκε στη Βουλή, πάντως, ο υπουργός εμφανίστηκε επιθετικός απέναντι στον αυτονόητο έλεγχο του Κυριάκου Μητσοτάκη, δηλώνοντας ότι δεν θα παραιτηθεί ποτέ. Είχε μάλιστα και μια γκρούπι στα έδρανα, που κάγχαζε και μόρφαζε όταν μιλούσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης –η οποία ομολόγησε ο ίδιος ότι είναι συγγενής του, αποσπασμένη δημόσια υπάλληλος.
Κατόπιν μάθαμε ότι, ως αναμενόταν, δεν είναι η μόνη. Ούτε ότι ο κύριος Κουρουμπλής είναι ο μόνος που διορίζει ανίψια και ξαδέρφια και κολλητούς και ευνοούμενους. Για την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου το κράτος είναι το μαγαζί του πατέρα τους. Και μαζί με τον νεοποτισμό, είναι κανόνας και ο παλαιοποτισμός –άσε που με τους πολλούς ποτισμούς ποτίζονται κι οι γλάστρες.