Η εταιρεία ονομάζεται PWH, είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό, αλλά πολύ γνωστή στους εντός των τειχών και δη στον τραπεζικό τομέα. Ασχολείται με την εκκαθάριση των κουφαριών τραπεζών που είτε έχουν κλείσει, είτε έχουν αφομοιωθεί από άλλες –συστημικές –τράπεζες. Είναι για να το πω σε τραπεζική ορολογία ο εκκαθαριστής των «bad bank» και δεν είναι λίγες αυτές. Με κορωνίδα την παλιά Αγροτική, μπορεί να μιλάμε και για πάνω από δέκα τράπεζες αυτού του είδους, τις οποίες η περί ης ο λόγος PWH έχει αναλάβει να εκκαθαρίσει πουλώντας για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου περιουσιακά τους στοιχεία –κυρίως γήπεδα και κτίρια, που λέγαμε παλιά στην ΑΣΟΕΕ.
Δεν γνώριζα καν την ύπαρξή της, μέχρι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον πληροφορία σύμφωνα με την οποία οι ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί οι οποίοι πραγματοποιούνται με ευθύνη της, επιεικώς είναι «αξιοπρόσεκτοι». Γνωρίζω δε ότι και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας έχει γίνει αποδέκτης συγκεκριμένων αναφορών, οι οποίες έχουν να κάνουν με τον τρόπο που διενεργούνται αυτοί οι διαγωνισμοί.
Παράδειγμα: παρότι ισχύει η γενική, διά νόμου, αρχή ότι σε έναν διαγωνισμό του Δημοσίου δεν μπορεί να μετέχουν διεκδικητές που βαρύνονται με κακουργηματικές πράξεις, η περί ης ο λόγος εταιρεία παρέκαμψε τη διάταξη αυτή επιτρέποντας να μετάσχει ο βαρυνόμενος (και εκτός διαγωνισμού βάσει του νόμου) δι’… αντιπροσώπου λευκού ποινικού μητρώου!
Μια άλλη καταγγελία που περιήλθε σε γνώση μου, είναι ότι αντί να διεξάγεται διαγωνισμός για κάθε ακίνητο χωριστά, για κάποιον (περίεργο έως πολύ… περίεργο) λόγο διεξάγεται ταυτόχρονα διαγωνισμός για τέσσερα ακίνητα μαζί, πράγμα που εκ των πραγμάτων αποκλείει όποιον δεν έχει τη σχετική υποδομή ή τις αντοχές να ανταποκριθεί. Και ευνοεί, συνακόλουθα, εκείνον/ους που τη διαθέτει/ουν!
Εχω αναφέρει, μου φαίνεται, κατά το παρελθόν ότι είμαι τακτικός επισκέπτης-αναγνώστης διαφόρων θρησκευτικού χαρακτήρα sites όπως το romfea.gr και το agioritikovima.gr. Είναι κάτι που μου «κόλλησε» ο πρόεδρος Βαγγέλης «Βενιζέλο θα λέτε και θα κλαίτε», ο οποίος, υπενθυμίζω εδώ, είναι σε θέση αυθωρεί και παραχρήμα να σου πει το πώς ονομάζεται ο καντηλανάφτης στον Αγιο Παντελεήμονα ή ο ιερέας στην Αγία Αικατερίνη.
Εγώ δεν έχω τέτοια ενημέρωση, πρέπει να ομολογήσω, αλλά τις εξελίξεις στην Εκκλησία τις παρακολουθώ, λόγω και καταγωγής –Παπαχρήστος γαρ…
Στο πλαίσιο αυτό, διάβασα στο romfea.gr δήλωση που έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μετά τον εσπερινό στην Αγία Σοφία του Νέου Ψυχικού. Τι ανέφερε στη δήλωσή του ο Μακαριότατος; Οτι δύο αρχιμανδρίτες που προαλείφονται για μητροπολίτες σε μητροπόλεις που χηρεύουν σήμερα, «είναι πρόσωπα κατάλληλα για τη διαποίμανση των μητροπόλεων» αυτών.
Ποιοι είναι οι αρχιμανδρίτες; Ενας κύριος Θεόκλητος Λαμπρινάκος που προορίζεται για τη Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων και ένας κύριος Δαμασκηνός Κιαμέτης ο οποίος είναι υποψήφιος για τη Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου.
Πού είναι το παράταιρο; Οτι για το ποιος θα τοποθετηθεί πού, αρμόδια να κρίνει είναι η Ιερά Σύνοδος, τα μελή της οποίας ψηφίζουν.
Και ποιο είναι το θέμα; Οτι πίσω από αυτή την αναφορά του Αρχιεπισκόπου αποτυπώνεται ο αφανής πόλεμος δύο διεκδικητών του αρχιεπισκοπικού θρόνου –του μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου (πρωτοσύγκελλος στη μητρόπολή του είναι ο προοριζόμενος για τα Μετέωρα αρχιμανδρίτης) και του μητροπολίτη Δημητριάδος, και φίλου μου, Ιγνάτιου, πρωτοσύγκελλος στη μητρόπολη του οποίου είναι ο δεύτερος αρχιμανδρίτης.
Αφού έκλεισα (επί του παρόντος…) με τα θρησκευτικά, εισέρχομαι στον προνομιακό για μένα χώρο της πολιτικής, όπου νιώθω μέσα στα νερά μου. Για να αναφερθώ στην αγωνιώδη προσπάθεια Μαξίμου να πείσει το (διαλυμένο) στράτευμα, το καθημαγμένο από περικοπές συντάξεων, φορομπηχτική πολιτική και ατελείωτα ψέματα, ότι το κόμμα της χαράς είναι έτοιμο να το «γυρίσει» το ματσάκι.
Χρησιμοποιώντας κάτι απίθανους συλλογισμούς, ορισμένοι από τους οποίους πραγματικά χαρίζουν στιγμές ευφορίας, οδηγούν τη συζήτηση στο συμπέρασμα ότι οι διαφορές με τη ΝουΔού γενικά και με τον Μητσοτάκη σε προσωπικό επίπεδο είναι οριακές, και πως ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στον πρόεδρο Κυριάκο, ενώ αντιθέτως δίνει πίστωση χρόνου στον πρόεδρο Αλέξη.
(Κάτι τέτοια ωραία έγραφε και στη χθεσινή «Αυγή» ο συμπαθής Καρτερός –πάντα στη «γραμμή» ο άνθρωπος. Τώρα, με το πως ο Τσίπρας σκίζει Μητσοτάκη, τότε, το ’87, με το ότι έπρεπε να τρώμε άφοβα τα μαρουλάκια του Τσερνόμπιλ όπως έλεγε το Κόμμα).
Ηράκλειο κατεβαίνει σήμερα ο πρόεδρος Αλέξης, να μιλήσει σε ένα αναπτυξιακό συνέδριο που οργανώνει η Περιφέρεια Κρήτης, αλλά κατά πώς με ενημέρωσαν χθες κάτι «κοπέλια» από την Ιεράπετρα δεν θα περάσει καλά. Δεν θα ‘ναι σαν τις άλλες εποχές που πέρναγε ζάχαρη και έκανε και χιουμοράκι. Θα τον περιμένουν λέει οι αγρότες με τα τρακτέρ, μου είπαν οι δικοί μου, γιατί τους κορόιδεψε και δεν πάει άλλο, δεν αντέχουν να πληρώνουν φόρους, εισφορές κ.λπ.
Δεν έχω να πω κάτι επ’ αυτού. Στα κοπέλια είπα «ας προσέχατε», και μου ‘κλεισαν το τηλέφωνο.
Στο μεταξύ, αυτό που μου αρέσει στον πρόεδρο Αλέξη, θα το πω δεν το αντέχω, είναι ότι πρόκειται για έναν αισιόδοξο άνθρωπο. Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που ξυπνούν το πρωί μέσα σε τέσσερις τοίχους, πίσσα σκοτάδι, και το πρώτο πράγμα που σου λένε είναι «τι ωραία λιακάδα έχει έξω», κι ας έχουν ανοίξει οι ουρανοί και πέφτουν αρκούδες εκείνη την ώρα. Είναι αυτή η κατηγορία που βλέπει σταθερά το ποτήρι μισογεμάτο, την κατάσταση «σταθερή», το πρόβλημα «σχεδόν» κοντά στη λύση του.
Εδώ λοιπόν ο κόσμος χάνεται, η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο, τίποτε δεν της βγαίνει θετικά της κυβέρνησης, και ο πρόεδρος Αλέξης αφήνει την αισιοδοξία του να μας εντυπωσιάσει. Προσέξτε παρακαλώ τι είπε χθες στο μήνυμά του για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τις εκλογές του 2015, τις οποίες και κέρδισε:
«Σε έναν χρόνο από σήμερα, θα κλείνουμε τα τρία χρόνια αλλά θα έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας τα Μνημόνια. Και θα έχουμε μπροστά μας έναν ακόμη χρόνο, τον πιο δημιουργικό της θητείας μας, για να υλοποιήσουμε το σχέδιό μας για μια νέα Ελλάδα».
Ενας άλλος στη θέση του θα έλεγε «ουφ, καβαντζάραμε τον δεύτερο χρόνο, και μετράμε ήδη την πρώτη ημέρα από τον τρίτο. Για να δούμε θα τον βγάλουμε;». Εκείνος, ο αισιόδοξος, σου λέει του χρόνου θα το ξαναγιορτάσουμε, και τον μεθεπόμενο θα έχουμε σκίσει.
Με τον πρόεδρο τον Λεβέντη τον καραμπουζουκλή δεν έχω πολλά πολλά. Δηλαδή δεν έχω την παραμικρή συνάφεια. Ούτε καφέ έχω πιει μαζί του. Ωστόσο διάβασα χθες μια δήλωσή του, η οποία (έγινε στο ραδιόφωνο Focus της Θεσσαλονίκης) και αναφέρεται στον πρόεδρο Πάνο (Καμμένο). Τι είπε ο Λεβέντης πρόεδρος, και αναπαράγω ασμένως; Το ακόλουθο υπέροχο:
«Αν ο Καμμένος δεν μπει στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα ξαναδεί τα λουλουδάδικα του Συντάγματος… Δεν θα πιάσει το 3%, αφού έπιασε τα Μνημόνια θα καταστραφεί. Οποιος πιάνει Μνημόνια, καταστρέφεται. Τον Καμμένο δεν τον παίρνει πίσω ούτε η ΝΔ, γιατί κράτησε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ δύο χρόνια τώρα. Εχει συμφωνήσει με τον Τσίπρα, αν τα δημοσκοπικά του ευρήματα είναι στο 1%-1,5%, να τον βάλει στο Επικρατείας. Αμφιβάλλετε ότι το έχουν συμφωνήσει; Ο πιο πιστός βουλευτής του Τσίπρα, είναι ο Καμμένος».
Ούτε τα λουλουδάδικα; Δακρύζω ρε φίλε…
