Διαβάζοντας χθες στα «ΝΕΑ» το υπέροχο κείμενο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Αχμέτ Αλτάν «Είμαι ο άνθρωπος που περνάει μέσα από τους τοίχους», θυμήθηκα τον Βοήθιο (480-525), τον ρωμαίο φιλόσοφο, πατρίκιο, συγκλητικό, ύπατο και τελικά «μάγιστρο των οφφικίων», πρωθυπουργό θα λέγαμε, του γότθου βασιλιά της Ιταλίας Θεοδώριχου του Μεγάλου. Ο Βοήθιος έπεσε σε δυσμένεια, καταδικάστηκε σε θάνατο για συνωμοσία εναντίον του Θεοδώριχου. Περιμένοντας την εκτέλεσή του έγραψε στη φυλακή την Παραμυθία της Φιλοσοφίας· η ίδια η φιλοσοφία με τη μορφή γυναίκας έρχεται να τον παρηγορήσει για την τύχη του. Ο Αχμέτ Αλτάν δεν ονόμασε το κείμενό του Παραμυθία της Λογοτεχνίας γιατί στη συγγραφική του ιδιότητα βρίσκει κάτι πολύ ανώτερο από παρηγοριά: την ελευθερία. Αφού περιγράφει πως, καίτοι φυλακισμένος, τριγυρνά στο πατρικό του σπίτι, στον Δούναβη ή στην Ταϊλάνδη, κάνοντας παρέα με φίλους και ζώντας έρωτες, καταλήγει: «διαθέτω θεϊκή αλαζονεία… τόσο οικεία στους συγγραφείς από τους αιώνες των αιώνων… μπορείτε να με φυλακίσετε, αλλά δεν μπορείτε να με κρατήσετε στη φυλακή. Γιατί όπως όλοι οι συγγραφείς έχω μαγικές ικανότητες. Μπορώ να περάσω μέσα από τους τοίχους με ευκολία…».
Η ευτυχία είναι κατάσταση του νου, όχι του κόσμου· είναι μία από τις γνωστότερες φράσεις του έργου του Βοήθιου –και αυτή ταιριάζει απόλυτα στον Αχμέτ Ασλάν, ο νους του τον κάνει ευτυχισμένο μέσα στη φυλακή. Περιμένοντας τη δίκη του δεν γράφει πολιτικό μανιφέστο για τον «δίκαιο αγώνα του», δεν υπάρχει καμιά πολιτική αναφορά στο κείμενό του. Ζει σε κόσμο ελευθερίας που καμιά σχέση δεν έχει με αυτόν των πολιτικών που έχουν γράψει κείμενα από φυλακές –μεγαλόστομα, προπαγανδιστικά συχνά, έχουμε διαβάσει πολλά τέτοια.
Τον πολιτικό του αγώνα για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα του τον έδωσε όταν ήταν ελεύθερος και αυτό του κόστισε τη γελοία κατηγορία ότι έστελνε «subliminal» τηλεοπτικά μηνύματα που ωθούσαν στη διάπραξη και αποδοχή του περσινού πραξικοπήματος. «Παρασυνειδησιακά μηνύματα» –ο όρος παραπέμπει στη θεωρία συνωμοσίας ότι την ώρα που βλέπουμε τηλεόραση προβάλλεται και κάτι άλλο· τόσο γρήγορα ώστε να μην το αντιλαμβανόμαστε, εντύπωνεται όμως στον εγκέφαλό μας. Λες και οι συγγραφείς έχουν ανάγκη από τέτοιες ηλίθιες πρακτικές για να μας επηρεάσουν…
Στη ζωή τους κυνήγησαν και οι δύο την ευτυχία και με πρακτικούς τρόπους –και πολιτικούς, αλλά αντιθετικούς: σε υψηλά αξιώματα ο Βοήθιος, δημοσιογραφώντας και γράφοντας βιβλία ενάντια στην εξουσία ο Αχμέτ Ασλάν. Αραγε, είναι η πολιτική πράξη αδιέξοδη; Καλογερίστικο μοιάζει τέτοιο μήνυμα –και του χριστιανού Βοήθιου τέτοιο είναι. Αλλά μου φαίνεται το μήνυμα του Αχμέτ Ασλάν είναι άλλο: η εξουσία δεν είναι ποτέ τόσο δυνατή όσο νομίζει.
Τελευταία Νέα