Την Τετάρτη, η (δεύτερη) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έκλεισε δύο χρόνια ζωής. «Μπορούμε πια να βλέπουμε καθαρά τον ορίζοντα. Είμαστε ακόμη στο νερό και κολυμπάμε, αλλά το κεφάλι μας είναι έξω. Παίρνουμε ανάσες και βλέπουμε καθαρά τη στεριά. Είναι κοντά μας» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ορίζοντας είναι φορτωμένος σύννεφα που φέρνουν καταιγίδες και οι καταιγίδες φουρτούνες. Με κίνδυνο το κεφάλι να μπει πάλι μέσα στο νερό. Διότι πριν καλά καλά η κυβέρνηση εισέλθει στη βάσανο της τρίτης αξιολόγησης, το φετινό φθινόπωρο μοιάζει με χειμώνα για τον Πρωθυπουργό και έτσι η επέτειος δύο ετών από τις εκλογές του 2015 πέρασε μάλλον αδιάφορα για τους πολίτες, παρά την προσπάθεια του Μαξίμου να δώσει πανηγυρικό χαρακτήρα.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τη στάση της αντιπολίτευσης, το πρόβλημα είναι πολλαπλό για την κυβέρνηση. Οχι μόνο διότι ισοδυναμεί με απώλεια της δεδηλωμένης στα κρίσιμα νομοσχέδια, αλλά διότι φέρνει πλέον στον αφρό τις τριβές ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, με αποτέλεσμα η συνεργασία τους να είναι εφεξής ακόμη πιο εύθραυστη. Πολλώ δε μάλλον, ακυρώνει την προσπάθεια Τσίπρα να επιβάλει –τουλάχιστον σε όσα ζητήματα δεν άπτονται άμεσα της αξιολόγησης –μια «αριστερή ατζέντα», όπως επιδιώκει επίμονα μετά το Eurogroup του Ιουνίου, προκειμένου να ικανοποιήσει το «σκληρό» ακροατήριο της Κουμουνδούρου και να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες.
Το ναυάγιο του Κουρουμπλή
Μία από τις ιδιαιτερότητες, βέβαια, του υπουργού Ναυτιλίας είναι ότι προέρχεται από τους λεγόμενους πασοκογενείς. Οι οποίοι αποτελούν μεν κόκκινο πανί για τα παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα τη δεδομένη χρονική στιγμή που επιχειρεί άνοιγμα στην Κεντροαριστερά, φιλοδοξώντας να «καταπιεί» το ΠΑΣΟΚ και να προκαταλάβει τις εξελίξεις από τις διεργασίες στον ευρύτερο πολιτικό χώρο. Κι αυτό διότι ο Παναγιώτης Κουρουμπλής φέρεται να διαθέτει τις απαραίτητες επαφές με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θεωρούν ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προαπαιτούμενα από τη γερμανική κάλπη
Η πορεία των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, όμως, εξαρτάται άμεσα από τις εκλογές που διεξάγονται αύριο στη Γερμανία. Στο Μαξίμου δηλώνουν επισήμως πως δεν έχουν προτιμήσεις και πως θα συνεχίσουν σε ισότιμη βάση τον διάλογο με την όποια επόμενη κυβέρνηση, την ώρα που στην Κουμουνδούρου εκφράζουν ανοιχτά τη στήριξή τους προς το «αδελφό» κόμμα της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) για τυπικούς λόγους.
τις… κακοτοπιές
Στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, ο πόλεμος που άνοιξε με τη ΝΔ για τις δημοσκοπήσεις θα έχει συνέχεια, καθώς στο Μαξίμου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι διαφορές μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δυσθεώρητες και με τις κατάλληλες κινήσεις και λίγη… τύχη θα μπορέσουν να γυρίσουν το ματς. Αρκεί οι εκλογές να γίνουν –όπως έχει πει ο Πρωθυπουργός –στο τέλος της τετραετίας. Το πρωθυπουργικό επιτελείο επιλέγει ξανά πόλωση και η αντιπαράθεση Τσίπρα – Μητσοτάκη λαμβάνει προσωπικά χαρακτηριστικά, ενώ στόχος είναι τεχνηέντως ο Πρωθυπουργός να μείνει έξω από φθοροποιούς καταστάσεις.
Οπως, για παράδειγμα, η διαμάχη κυβέρνησης – Eldorado Gold, η οποία έληξε με έναν τρόπο που ικανοποιεί την κυβέρνηση –όσο κι αν δεν το παραδέχεται επισήμως -, δεδομένου ότι η καναδική εταιρεία δεν απέσυρε τις επενδύσεις της από την Ελλάδα. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα ισοδυναμούσε με προσωπική ήττα για τον Τσίπρα που έχει φορέσει το κοστούμι του μεταρρυθμιστή και «κράχτη» επενδύσεων. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως δεν ικανοποιεί το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Η τριβή, από την άλλη, με τον Πάνο Καμμένο και τα προβλήματα στην κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υποχρεώνουν εκ των πραγμάτων τον Αλέξη Τσίπρα να έχει την πόρτα ανοιχτή σε εναλλακτικές λύσεις. Την πόρτα, όμως, κλείνει η αντιπολίτευση, όπως έδειξε με τη στάση της στη Βουλή, και έτσι η σχέση Τσίπρα – Καμμένου παραμένει υποχρεωτικά στο «κράτα με να σε κρατώ». Αν τους αντέξει το σκοινί…