Στην Ευρώπη οι διεργασίες για τη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης έχουν πάρει φωτιά και στην Ελλάδα ασχολούμαστε με τον Κουρουμπλή.
Στο τρίγωνο Βερολίνου, Παρισιού, Βρυξελλών προετοιμάζουν την εμβάθυνση της ευρωζώνης, με έναν κοινό υπουργό Οικονομικών και με νέες αυστηρότερες προϋποθέσεις για τη συμμετοχή –και την παραμονή –σ’ αυτήν. Πρόκειται για έναν διπλωματικό μαραθώνιο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ο οποίος εντέλει θα καθορίσει και το μέλλον της Ελλάδας που εξακολουθεί να είναι ο αδύναμος κρίκος, άρα και ο πιο ευάλωτος, στο νέο υπό διαμόρφωση καθεστώς. Οι διαδικασίες αυτές αναμένεται να επιταχυνθούν μετά τις αυριανές εκλογές στη Γερμανία και τον σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο, ενδεχομένως με τη συμμετοχή των φιλελευθέρων του FDP που επιμένει να εκφράζει ακραίες θέσεις για την Ελλάδα.
Ομως, ευρωζώνη και Κουρουμπλής δεν γίνεται. Και αυτό, είναι, πλέον, ολοφάνερο απ’ το ναυάγιο των χειρισμών του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και της κωμικοτραγικής επικοινωνιακής διαχείρισης, από τον ίδιο, της καταστροφής που υπέστη ο Σαρωνικός. Το χειρότερο είναι ότι Κουρουμπλήδες υπάρχουν πολλοί. Από κρίσιμα κυβερνητικά πόστα καθορίζουν τις τύχες μεγάλων επενδύσεων για τη χώρα, όπως στο Ελληνικό και στις Σκουριές, ενώ πειραματίζονται με την Παιδεία αφήνοντας την Ελλάδα μετεξεταστέα στους νέους ορίζοντες που ανοίγονται στην ευρωζώνη.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η χώρα μπαίνει στο κατώφλι (και) της τρίτης αξιολόγησης με ένα πολιτικό προσωπικό που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις της και χωρίς καμία εγγύηση για την έγκαιρη ολοκλήρωσή της, παρά το γεγονός ότι από αυτήν θα κριθούν πολλά για το πόσο σφικτό και επώδυνο θα είναι το πλαίσιο εποπτείας της επόμενης ημέρας. Το πάθημα των δύο προηγούμενων αξιολογήσεων δεν έχει γίνει μάθημα, διαπιστώνουν αξιόπιστοι οικονομικοί κύκλοι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι την εικόνα που έχουν οι δανειστές και οι διεθνείς αγορές για την Ελλάδα. Τις καθυστερήσεις των δύο πρώτων αξιολογήσεων τις πληρώνει ήδη η ελληνική οικονομία πολύ ακριβά με τα επιπλέον μέτρα που επιβλήθηκαν και τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που στρώνουν το χαλί στο ΔΝΤ να βάζει στο τραπέζι νέες ακραίες απαιτήσεις. Αλλά και η κυβέρνηση, λόγω των καθυστερήσεων αυτών, έχει ροκανίσει το κλαδί που κάθεται. Εχοντας απολέσει πολύτιμο χρόνο, τώρα, στο παρά πέντε της εκπνοής του τρίτου προγράμματος, τρέχει και δεν φθάνει για να περισώσει το επικοινωνιακό (και άκρως απατηλό) αφήγημα της εξόδου από τα Μνημόνια. Με το πιστόλι των δανειστών στον κρόταφο είναι έτοιμη να αποδεχθεί νέα μέτρα και βαριές δεσμεύσεις που θα ισοδυναμούν, βεβαίως, με ένα νέο σκληρό πλαίσιο εποπτείας που θα ισχύει για πολλά χρόνια ακόμη.
Αν, όμως, το φιάσκο Κουρουμπλή ήρθε να μονοπωλήσει την εγχώρια πολιτική σκηνή, μία είδηση, που πέρασε στα ψιλά, απεικονίζει το πραγματικό μεγάλο πρόβλημα στο επίπεδο της οικονομίας. Αυτή είναι η εξής: Μόλις το 26% της συνολικής εγχώριας κατανάλωσης καλύπτεται από προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα. Το υπόλοιπο 74% εισάγεται! Και αυτό προκαλεί σοκ, αν αναλογιστεί κανείς τις υψηλές απαιτήσεις που προϋποθέτει η παραμονή μιας χώρας στο νέο αυστηρότερο πλαίσιο που διαμορφώνεται στην ευρωζώνη.
Τελευταία Νέα