Εξ όσων γνωρίζω μόνο μια μέτρηση αξιολόγησε έως τώρα την εμφάνιση Τσίπρα και Μητσοτάκη στη ΔΕΘ (Pulse, 20/9).
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Μητσοτάκης τα πήγε καλύτερα αλλά δεν θα σταθώ εδώ. Πάντα κάποιος τα πάει καλύτερα από τον άλλο.
Το εντυπωσιακό είναι η διαφορά.
Σε όλα τα ερωτήματα (ειλικρινής, ουσιαστικός, αντιλαμβάνεται τα προβλήματά σας κ.λπ.) η επίδοση του Πρωθυπουργού κινείται στο 23%-26% και του αρχηγού της αντιπολίτευσης στο 41%-44%. Είναι νομίζω η μεγαλύτερη διαφορά που έχει καταγραφεί ποτέ σε τέτοιου τύπου άσκηση.
Πράγμα που σημαίνει κάτι απλό.
Οσοι φωνάζουν για «νεοφιλελεύθερο μανιφέστο στη ΔΕΘ» ή κατηγορούν τον Μητσοτάκη ότι αναδιατυπώνει «τον πυρήνα της ρατσιστικής ιδεολογίας» (γράφτηκε κι αυτό!) είτε λένε αρλούμπες, είτε ζούμε σε μια χώρα νεοφιλελεύθερων ρατσιστών.
Προτιμώ την εξήγηση της αρλούμπας.
Και γι’ αυτό, νομίζω, η κριτική της κυβέρνησης στον Μητσοτάκη πάσχει. Γίνεται με ληγμένα αριστερά στερεότυπα σε μια κοινωνία που ούτε τα συμμερίζεται, ούτε τα ακούει.
Στις 19/9 δημοσιεύτηκε μια άλλη έρευνα του Γιάννη Μαυρή και της Public Issue, οι οποίοι δύσκολα μπορεί να κατηγορηθούν ότι συμπλέουν με τη ΝΔ.
Ο Μαυρής κάνει σύγκριση του 2017 με το 2009 μέσα από την αξιολόγηση διαφόρων εννοιών. Και καταγράφει «άνοδο του συντηρητισμού», «ιδεολογική μεταστροφή» και «απόλυτη επικράτηση του ιδιωτικού».
Παράδειγμα. Η Αριστερά έχει σήμερα 61% αρνητικές γνώμες (συν 32 μονάδες από το 2009), σαφώς περισσότερες από τις 54% αρνητικές γνώμες για τη Δεξιά (συν 19 μονάδες). Υποθέτω ότι το εμπόριο «αντιδεξιών ανακλαστικών» παρουσιάζει κάποια προβλήματα πελατείας.
Θα συγκρατήσω όμως δυο άλλους αριθμούς.
Το Δημόσιο έχει σήμερα 61% αρνητικές γνώμες (συν 26 μονάδες από το 2009) ενώ ο ιδιωτικός τομέας συγκεντρώνει 74% θετικές γνώμες (συν 18 μονάδες) και μόνο 20% αρνητικές.
Με άλλα λόγια, ο λόγος του Μητσοτάκη φαίνεται να συμβαδίζει περισσότερο με τον προσανατολισμό της ευρείας πλειοψηφίας. Σε αντίθεση με τη ρητορική της Αριστεράς που σε επίπεδο αξιών καταγράφεται ως μειοψηφικό ρεύμα.
Αυτή η αντιστροφή των ιδεολογικών συσχετισμών εξηγεί κατά τη γνώμη μου δυο πράγματα.
Πρώτον την ταχύτητα και το εύρος της ανατροπής που πέτυχε η ΝΔ τους τελευταίους 18-20 μήνες –υπήρχε πρόσφορο έδαφος.
Δεύτερον την αδυναμία της κυβέρνησης να βρει το ακροατήριο που θα την κρατήσει στην εξουσία.
Διότι αν νομίζουν πως θα κερδίσουν τον Μητσοτάκη με σημαία το Δημόσιο σε μια χώρα όπου το 74% ψηφίζει ιδιωτικό τομέα, είναι σαν να προσπαθούν να πουλήσουν αδιάβροχα στη Σαχάρα.
Εκτός κι αν ποντάρουν στις «υπερτιμολογημένες αρθροσκοπήσεις»!
Τελευταία Νέα