Ο Θύμιος Λυμπερόπουλος των ταξιτζήδων και η ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών, νιώθουν πιο άνετα με την παρούσα κυβέρνηση παρά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρώτος επειδή αντιτίθεται σφόδρα με την Uber και οι δεύτεροι γιατί έχουν άλλη γνώμη για τα σχολεία των αρίστων. Είναι η εποχή της μνημονιακής ρευστότητας που ανέδειξε τις εκλεκτικές συγγένειες και διευκόλυνε τις μετατοπίσεις στον πολιτικό χάρτη. Για παράδειγμα, η λαϊκή Δεξιά, συμπαγής και καθοριστική για τα πολιτικά, βγάζει φλύκταινες με τον νεοφιλελευθερισμό και το αόρατο χέρι της αγοράς.
Λογικό. Το κοινό αυτό, δομημένο και διαμορφωμένο στη Μεταπολίτευση, έχει εκπαιδευτεί με όρους κοινωνικής προστασίας και κρατισμού, ακριβώς όπως και το κοινό του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Η επταετία της δημοσιονομικής επιτήρησης, που αποποινικοποίησε τον νεοφιλελευθερισμό, επιτάχυνε τις νέες συγκατοικήσεις. Κάπως έτσι εξηγείται και η μακρά σχέση Καμμένου – Τσίπρα που συνεχίζεται παρά τους κλυδωνισμούς αλλά και την εξάντληση των λόγων που τους κάνουν να συνυπάρχουν.
Εχει όμως ανάγκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τους παλιούς ενοίκους της πολυκατοικίας της Κεντροδεξιάς; Για παράδειγμα, τι προτιμά; Τους επιδραστικούς ταξιτζήδες ή το κοινό των start up; Με τι θα πορευθεί; Με τους δεξιούς δασκάλους της επαρχίας ή με τους χομπίστες του Ακραίου Κέντρου που συνωστίζονται για να αποσπάσουν την εύνοιά του;
Για να το θέσουμε ανάποδα: Εχει την πολυτέλεια να επιλέξει ή θα προχωρήσει δέσμιος ενός φορτίου που χωρίς αυτό δεν θα φτάσει στο Μέγαρο Μαξίμου; Η αλήθεια είναι κάπου αλλού. Κάθε ηγέτης επιβάλλει τους όρους του. Και τη νέα πλατφόρμα του. Αν για κάποιο λόγο η Κεντροδεξιά δεν εξαϋλώθηκε όπως το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια του Μνημονίου, είναι το γεγονός πως υπήρξε η στέγη μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας. Μιας συμμαχίας πολύ πέραν των διαφόρων λόμπι. Που είχε μπόλικο ατλαντισμό, την προσδοκία του μεσαίου, την πιο φωτισμένη Δεξιά, τον κόσμο της υπαίθρου, τους αγρότες. Σήμερα, που το κοινό που ψηφίζει και ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τα πράγματα είναι μικρό, χρειάζεται προσοχή στους χειρισμούς. Η λαϊκή Δεξιά βοά κατά διαφόρων λαθρεπιβατών της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας. Ελκύεται από τον Τσίπρα και τον Κοτζιά. Μια βόλτα αν κάνεις έξω, αυτό είναι εύκολο να το δεις. Και η ΝΔ; Να πάει μπροστά μετασχηματιζόμενη σε ένα νέο κόμμα; Ή να παραμείνει το μεγάλο μαγαζί των νικητών του Εμφυλίου και της κληρονομιάς του Καραμανλή του Α; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από τη στήλη. Αλλά δεν θα είναι και ολοκληρωμένη από όλους αυτούς που βλέπουν τη ΝΔ απλώς ως τη δική τους μετάβαση σε μια νέα εξουσία.
Τελευταία Νέα