Ο Κουρουμπλής μάς μάρανε. Λες κι έτσι και παραιτηθεί, το λύσαμε το πρόβλημα. Αυτός είναι το μάτι το κακό και δεν προχωράει το τεράστιο έργο της (ας πούμε) κυβέρνησης.

Ο άλλος δεν κουνάει όχι υπουργό, ούτε πουκάμισο, μπας και γυρίσει το φύλλο και του σταματήσει η ρέντα.

Αλτ! Ακίνητοι όλοι! Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα.

Στο «αμίλητα» έχουμε κάποιο πρόβλημα. Διότι δεν είναι ότι μιλάνε, είναι ότι τους ακούμε. Και δεν εννοώ μόνο αυτά τα υπέροχα συλλεκτικά κομμάτια των Καρανίκα και Σία («η γνώμη των επαΐων», «κόπι πάστε» και άλλα ηχηρά παρόμοια), αλλά τις εκάστοτε δικαιολογίες υπουργών τε και στελεχών.

Οπως η ωραία δικαιολογία του Ναυτιλίας «άργησα λίγο γιατί ήμανε στο Λονδίνο για επενδύσεις».

Αυτό το Λονδίνο η πυγή του υπουργού είναι. Πώς λέμε «Η πυγή της παντόφλας»; Ετσι.

Αλλος πάει για επενδύσεις κι άλλος για κούκλες. Μπάρμπι κατά προτίμηση.

Πάλι καλά, γιατί στους παλιούς καιρούς επί Καραμανλή του Μικρού, την ώρα που σκότωναν έναν έφηβο στο κέντρο και καιγόταν η Αθήνα, ο τότε υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης με τ’ όνομα ήτανε στα μπουζούκια κι είχε πολλά ντεσιμπέλ το μαγαζί και δεν άκουγε το κινητό του. Κατόπιν δε να καίγεται επί μέρες η Αθήνα και ο Καραμανλής στη Ραφήνα να κάνει εισπνοές για να του μπει καλά το ιώδιο.

Αλλά αυτά δεν τα λέμε γιατί ό,τι έκανε ο Μικρός, καλώς καμωμένο. Τι μυστικός αρραβώνας είναι αυτός Αλέξη – Κώστα, μέγα μυστήριο. Πολύ τάτσι μίτσι κότσι τα παιδιά.

Τέλος πάντων, δεν θέλω να υπεισέλθω σε προσωπικά δεδομένα.

Για να επανέλθω όμως στο σήμερα και στην τεράστια κηλίδα που αφήνει πίσω του ο κύριος Κουρουμπλής, έχουμε καινούργια ντράβαλα.

Το πλοίο που έκανε την απάντληση όχι μόνοπιστοποιητικά δεν είχε, αλλά έκρυβε και στ’ αμπάρια του 100 τόνους λαθραίο πετρέλαιο. Κατόπιν και αυτού τα λαθραία καύσιμα κατασχέθηκαν και πλοίαρχος και α’ μηχανικός του πλοίου συνελήφθησαν.

Ωραίο; Οχι. Ελληνοπρεπέστατον.

Τώρα μέχρι να έλθει το άλλο πλοίο (με λαθραία καύσιμα κι αυτό, και θα το δείτε) που θα συνεχίσει την απάντληση, το πετρέλαιο ρέει άφθονο στον Σαρωνικό και το μαζούτ απλώνεται και όποιον πάρει η μπάλα.

Την είδατε, φαντάζομαι, στο Διαδίκτυο ή όπου αλλού ακουμπάτε την ερημιά σας την ατίθαση κυρία με το μπικίνι το μαύρο που αψηφώντας τα πάντα βγήκε από τη θάλασσα με την πίσσα στα μπούτια και την παλάμη μαύρο λουστρίνι. Ε, μάλλον έτσι βλέπω την Κουρουμπλιάδα να μαυρίζει στις εκλογές.

Μαύρο κατράμι πίσσα.

Πολύ φοβάμαι, και πούπουλα.

Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Πάντα ο ελληνικός λαός έκρυβε μέσα του κάτι εκπλήξεις.

Μα κάτι εκπλήξεις.

Ο Θεός να φυλάει, Παναγία μου.