Το ότι η συγκατοίκηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι για γέλια και για κλάματα δεν υπάρχει αμφιβολία πια…
Μια συγκατοίκηση που έγινε στα «μπαλκόνια» χωρίς καμιά προγραμματική συμφωνία, χωρίς ένα ελάχιστο χαρτί με κάποια έστω σημεία για τα «μάτια του κόσμου».
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ρεζίλι που περνά από τη Βουλή νομοθετήματα με επίδικο τα ανθρώπινα δικαιώματα με τη στήριξη της αντιπολίτευσης και όχι με τους ΑΝΕΛ μόνο ένας ανόητος δεν το καταλαβαίνει. Δεν βλέπει δηλαδή τα αδιέξοδα του κυβερνητικού σχήματος.
Το ότι έπρεπε να πάρει ένα μήνυμα η κυβέρνηση πως δεν μπορεί να πατά σε δυο βάρκες –όπως έγινε με τις πρόσφατες προτάσεις Κοντονή –ώστε να προβάλλει τον «προοδευτισμό» από τη μια πλευρά με τη στήριξη της αντιπολίτευσης και από την άλλη πλευρά τον «λαϊκισμό» με τους ΑΝΕΛ, ας το καταλάβουν όλοι.
Η στάση της ΔΗΣΥ και της ΝΔ ήταν χρήσιμη. Ηταν ένα μήνυμα όχι μόνο για την κυβερνητική πλειοψηφία αλλά και προς την ίδια την κοινωνία ώστε να αντιληφθεί με έναν ισχυρό συμβολισμό την τραγική αντίφαση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το ότι όμως δεν πρέπει αυτή η τακτική να αποτελεί πάγια αντιπολιτευτική τακτική της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αποτελεί επίσης ένα ζήτημα πολιτικής ορθότητας και κοινοβουλευτισμού. Κάθε βήμα στον νεωτερισμό και στον εκσυγχρονισμό που είναι χρήσιμο για τη χώρα πρέπει να στηρίζεται. Είτε κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η ΝΔ. Μπροστά μας έχουμε την υπόθεση της ταυτότητας φύλου με βάση την προσωπική επιλογή του καθενός. Πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα στη λίστα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Πρόκειται για μια κίνηση υπέρβασης των διακρίσεων που σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης έχει προχωρήσει. Καμιά κομματική τακτική, κανένας μικροκομματικός σχεδιασμός δεν μπορεί να αλλάξει το βάρος στη ζυγαριά ανάμεσα στη νομοθέτηση σύγχρονων δικαιωμάτων και τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Ούτε είναι προοδευτική εξέλιξη να αρχίσει η ΔΗΣΥ να μοιάζει με την αντιπολιτευτική τακτική του χάους που είχε επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Δεν ταιριάζει στη σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα.
Η προτεραιότητα για την ήττα της σημερινής κυβέρνησης δεν περνά μέσα από μια ορισμένη τακτική που θυμίζει το περίφημο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αλλά από μια εικόνα σοβαρότητας της Κεντροαριστεράς που δείχνει σε τελευταία ανάλυση την αξία της ως εναλλακτικής δύναμης με σταθερές αρχές, με αποδέσμευση από προκαταβολικές συμπλεύσεις προς τη ΝΔ και κυρίως με μια πειστική επικοινωνία με τον προοδευτικό κόσμο. Ακόμα και αυτόν που πίστεψε κάποια στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ. Με μια δουλειά που πείθει τους πολίτες μέσα στις «ζυμώσεις» της κοινωνίας και αλλάζει τους συσχετισμούς.
Η ευκαιριακή σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ μπορεί να αποτελεί ένα στοιχείο δριμείας κοινοβουλευτικής κριτικής, ένα στοιχείο σκληρής αντιπαράθεσης που θα αποδεικνύει τις βαθιές αλλοιώσεις στη λεγόμενη «αριστερή ταυτότητα» του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί να γίνεται πιο πειστικά ταυτόχρονα με την υποστήριξη κάθε νομοθετικής πρωτοβουλίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Ο Θόδωρος Μαργαρίτης είναι μέλος ΕΕ της ΔΗΜΑΡ και του ΚΣ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Τελευταία Νέα