Και εκεί που νομίζαμε ότι είχαμε δαμάσει το τέρας του ακροδεξιού λαϊκισμού, εξτρεμισμού (ξανα)σήκωσε κεφάλι στην πλέον κρίσιμη χώρα, τη Γερμανία. Η είσοδος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (Alternative fur Deutschland –AfD) στο Κοινοβούλιο για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με ποσοστό πάνω από το 10% των ψήφων (περίπου 13%) και κοντά στις 100 έδρες είναι, όπως και να το δει κάποιος, ένα ιστορικό γεγονός. Η Εναλλακτική δεν είναι απλώς ένα ακροδεξιό κόμμα. Είναι ναζιστικό (όπως ανοιχτά το είπε ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας και ηγετικό στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών –SPD). Ή μάλλον έχει εξελιχθεί σε ναζιστικό μόρφωμα που ξεκίνησε το 2011 ως διαμαρτυρία για τη στήριξη της Ελλάδας. Μόλις πριν από λίγους μήνες η ηγεσία του κόμματος διακήρυξε ότι «οι Γερμανοί θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για τα κατορθώματα των στρατιωτών τους στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους». Ενας κεντρικός στόχος του κόμματος είναι το Ισλάμ, για το οποίο διακηρύττει ότι δεν συμβιβάζεται με τον πολιτισμό της Γερμανίας και ότι από θέση ισχύος θα εργασθεί για να εξαφανισθούν όλα τα τζαμιά και οι μιναρέδες από τη Γερμανία. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά τα στοιχεία, το γεγονός ότι ένα τόσο σημαντικό μέρος των Γερμανών ψήφισε αυτό το μόρφωμα, την Εναλλακτική, δείχνει ότι κάτι πολύ σημαντικό πιθανόν να αλλάζει στη γερμανική κοινωνία και ψυχή που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Θα ήταν υπερβολικό να υποστηρίξει κάποιος ότι «ο ναζισμός σηκώνει κεφάλι στη Γερμανία». Συγκυριακοί λόγοι, όπως κυρίως η είσοδος μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών στη χώρα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην άνοδο της Εναλλακτικής. Αλλά θα αποτελούσε και επιπολαιότητα να αγνοηθεί μια τοξική πολιτική τάση που έχει γεννηθεί και που εάν δεν ελεγχθεί με τα δημοκρατικά πολιτικά μέσα μπορεί να προκαλέσει βραχυχρόνια κλυδωνισμούς, μακροχρόνια πλέον επώδυνες καταστάσεις. Ορισμένα βασικά ταμπού έπεσαν. Αλλά δεν είναι βεβαίως μόνο η άνοδος της Εναλλακτικής.
Είναι και το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα που καταγράφουν οι Σοσιαλδημοκράτες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και βεβαίως η σημαντική απώλεια ψήφων από τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Ανγκελα Μέρκελ. Το αποτέλεσμα αυτό σημαίνει το τέλος του «μεγάλου συνασπισμού» (μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών). Το ανακοίνωσε άλλωστε ο ηττημένος Μάρτιν Σουλτς. Βεβαίως η Εναλλακτική δεν πρόκειται να συμπεριληφθεί σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αυτό το έχει αποκλείσει ρητά η Ανγκελα Μέρκελ. Ο μόνος δυνατός κυβερνητικός συνασπισμός τώρα είναι με τους Φιλελεύθερους (FDP) και τους Πράσινους («συνασπισμός Τζαμάικα» από τα χρώματα της σημαίας της χώρας –κίτρινο, πράσινο, μαύρο). Αλλά ως τρίτη πολιτική δύναμη, η Εναλλακτική θα έχει ισχυρή παρουσία σε κοινοβουλευτικές επιτροπές κ.λπ. Ολα αυτά θα περιπλέξουν τη γερμανική πολιτική σκηνή και αναποφεύκτως την ευρωπαϊκή. Και βεβαίως τη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος από πλευράς Γερμανίας, είτε είναι εκ νέου ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην κυβέρνηση είτε όχι.
Οχι και ένα τόσο καλό αποτέλεσμα για Ευρώπη (και Ελλάδα).
Τελευταία Νέα