Καμ(μ)ένος από… μικρός

Μια μικρή ιστορία θα διηγηθώ, από αυτές που έχω (και είναι πολλές, πάρα πολλές…) να θυμάμαι από τον Πάνο τον Καμμένο, ο οποίος έχει την τιμητική του σήμερα στη Βουλή.

Πίσω από τον Αϊ-Γιώργη τον Καρύκη (Καρύτση περισσότερο γνωστό) στο κέντρο της Αθήνας, πολύ κοντά στα παλιά γραφεία του ΔΟΛ, βρισκόταν ένα καφενείο. Κάθε μεσημέρι συγκεντρώνονταν σε αυτό δημοσιογράφοι από το συγκρότημα και την (κοντινή) «Ελευθεροτυπία» για να πιουν κανένα ουζάκι, να παίξουν καμιά ξερή, κανένα τάβλι ή ό,τι τέλος πάντων παίζεται με… ζάρια και να πάρουν ένα ελαφρύ γεύμα πριν επιστρέψουν πάλι στη δουλειά. Ηταν ένα άτυπο, ανοιχτό «ραντεβού» 2.30 με 5 μ.μ. επί καθημερινής βάσεως τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας.

Ενα μεσημέρι του ’93, εμφανίστηκε στο καφενείο ένας στρουμπουλός νέος πολιτικός –τον είχε φέρει μαζί του ο συνάδελφος και φίλος, αθλητικός συντάκτης τότε των «ΝΕΩΝ» Τάσος Μπούρας.

–Από εδώ ο Πάνος ο Καμμένος, βουλευτής, τον ανήγγειλε και ο ευγενής (!..) νέος άρχισε να χαιρετάει έναν έναν τους παρευρισκομένους, ορισμένοι εκ των οποίων, όπως ο μακαρίτης ο Νίκος Κακαουνάκης, τον αντιμετώπισαν με θυμηδία γιατί είχε αρχίσει να εξαπλώνεται η φήμη του παλικαριού ως σκληρού δεξιού και ανθρώπου της οικογένειας Μητσοτάκη, με την οποία ο Νίκος ήταν σε καθημερινό πόλεμο.

Κάποια στιγμή ο νεαρός Καμμένος έφτασε και στον φίλο μου, τον Γιώργο Οικονομέα, τον γνωστό δημοσιογράφο του Mega.

–Με ξέρεις εμένα;

–Οχι, απάντησε μουδιασμένα ο άλλος

–Ο Οικονομέας είμαι που γράφεις στο βιβλίο σου ότι είμαι μέλος της 17 Νοέμβρη!

Ο νέος, που φιλοδοξούσε –από τότε –να ηγηθεί της ακραίας εκδοχής της Δεξιάς, κοκκίνισε, χλώμιασε, δεν είπε λέξη.

Τι είχε προηγηθεί; Ο Καμμένος, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να εκλεγεί και παράλληλα να κερδίσει ψήφους στο κομμάτι εκείνο της Δεξιάς που πίστευε ότι στο ΠΑΣΟΚ είναι η 17 Νοέμβρη, είχε εκτυπώσει βιβλίο με την υπογραφή του στο οποίο «αποκάλυπτε», φυσικά με… αδιάψευστα, όπως πάντα, στοιχεία και ντοκουμέντα, ότι αρχηγός της 17 Ν ήταν ο Ανδρέας και ιδεολογικός της καθοδηγητής ο Λαλιώτης. Μέλη της δε, πλην του Οικονομέα, μερικά γνωστά πρόσωπα της Αριστεράς, όπως ας πούμε η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο Νίκος Μανιός, ο Περικλής Κοροβέσης, και «συμπαθούντες» ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και πολλοί και διάφοροι άλλοι!

Καμμένος for ever…

Προσθέτω, έτσι για να υπάρχει μια πλήρης εικόνα επί του θέματος, ότι την πατρότητα του βιβλίου διεκδικούσε έως τον θάνατό του (διότι, όπως έλεγε, ο εντολέας του Καμμένος τον είχε «φεσώσει») ο θεωρητικός της χούντας των συνταγματαρχών Γεωργαλάς. Πλην όμως με πείσμονα διάθεση ο Καμμένος το αρνιόταν κατηγορηματικά και απειλούσε με αγωγές και μηνύσεις κατά την πάγια τακτική του το γερόντιο, άρα οφείλουμε να δεχθούμε ότι είναι αποκλειστικά δικό του, νομίζω. Και δίνει από μόνο του μια ανελέητα αποστομωτική απάντηση σε όσα θα ισχυριστεί κατά την απολογία του στην αποψινή συζήτηση στη Βουλή.

Διότι, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την έκδοσή του, η σύλληψη των μελών της 17 Νοέμβρη απέδειξε ότι το βιβλίο υπό τον παταγώδη τίτλο «Τρομοκρατία – Θεωρία και Πράξη», το οποίο σημειωτέον κατέβαλε με την πάροδο του χρόνου απέλπιδες προσπάθειες να εξαφανίσει, αλλά φευ υπάρχει (υπάρχει, διότι το χάριζε κιόλας ο περήφανος «συγγραφέας» με αφιερώσεις…) σε ορισμένες βιβλιοθήκες, δεν περιείχε κόκκο αλήθειας. Και είναι αυτό όπως και πολλά άλλα στα χρόνια που μεσολάβησαν έκτοτε (τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω…) που καθορίζουν ανεξίτηλα την ποιότητα και το περιεχόμενο των «δράκων» που κάθε φορά εκστομίζει…

Μεγάλο στομάχι πρέπει να έχει ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Ο άνθρωπος που ανέλαβε αφιλοκερδώς να φέρει στο ίδιο τραπέζι όλα τα κόμματα, τους φορείς και τις κινήσεις που κινούνται στον χώρο της Κεντροαριστεράς, μόνο και μόνο γιατί πιστεύει στην ενότητα του κεντρώου χώρου, έχει τώρα να διαχειριστεί την κατάσταση που προέκυψε από την άρνηση της Vodafone να αναλάβει το έργο της ηλεκτρονικής, εξ αποστάσεως συμμετοχής στην ψηφοφορία.

Αν και τα εμπόδια φαντάζουν ανυπέρβλητα, θα προσπαθήσει να βρεθεί μια λύση κατά τη συνάντηση που θα έχει με όλους τους υποψήφιους αρχηγούς κατά την αυριανή, μάλλον, σύσκεψη που συγκαλεί στο γραφείο του. Εναλλακτικά τους πρότεινε με επιστολή που τους απέστειλε το Σάββατο να συναντηθούν την Πέμπτη ή την Παρασκευή.

Γνώμη μου είναι να μην τον ζορίσουν τον κ. Αλιβιζάτο. Διότι και οι δικές του αντοχές δεν είναι στο «άπειρο», εξαντλούνται.

Η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου (την ευχή σου, γέροντα, όπως θα ‘λεγε και ο γέρων Νίκος Νικολόπουλος) υπέρ δύο υποψηφίων για τις μητροπόλεις Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου (Καβάλας δηλαδή) και Σταγών και Μετεώρων αιφνιδίασε, όπως έγραφα τις προάλλες, τα μέλη της Ιεραρχίας, διότι αυτό γίνεται για πρώτη φορά στα χρονικά και ουσιαστικά καταργεί τη συνοδικότητα, δηλαδή το σύστημα λειτουργίας της ελλαδικής Εκκλησίας.

Δεδομένου ότι η εκλογή θα γίνει κατόπιν ψηφοφορίας στις αρχές Οκτωβρίου, είναι μάλλον unfair ο Αρχιεπίσκοπος να δηλώνει δημόσια τις προτιμήσεις του, ασχέτως του αν όταν θέλει να προωθήσει κάποιον υποψήφιο έχει τον «τρόπο» –γνωστά και από πολλών ετών τα πράγματα αυτά.

Αν επανέρχομαι στο θέμα είναι γιατί ενδέχεται να υπάρξει νέα εμπλοκή στις σχέσεις της ελλαδικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, διότι η μητρόπολη Καβάλας υπάγεται στις λεγόμενες «Νέες χώρες», για την ποιμάνευση των οποίων έχει από παράδοση λόγο και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Επί του παρόντος, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν έχει εκφράσει κάποια επιθυμία, αλλά είναι γνωστό ότι ήδη έχουν συσσωρευτεί αρκετά σύννεφα στις σχέσεις με την ελλαδική Εκκλησία εξαιτίας ενός… κτήματος με εκκλησία στα βόρεια προάστια, το οποίο αρχικά η δωρήτρια οικογένεια Προμπονά είχε δωρίσει στην Αρχιεπισκοπή, αλλά επειδή δεν αξιοποιήθηκε σε εύλογο χρόνο το Διοικητικό Συμβούλιο του κληροδοτήματος το παραχώρησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο…

Συνυπολογιζομένου ότι πρόσφατα η Ιερά Σύνοδος με εγκύκλιό της έχει απαγορεύσει στους μητροπολίτες να προσκαλούν αγιορείτες μοναχούς τις περιφέρειές τους χωρίς προηγούμενη άδεια της Ιεράς Συνόδου, είναι φανερό ότι το κλίμα μεταξύ των δυο κορυφαίων φορέων της Εκκλησίας επιβαρύνεται σημαντικά…

Τώρα εγώ πολύ μέσα στα πράγματα της Εκκλησίας δεν είμαι, αλλά μια απορία για το τι ήταν αυτό που προηγήθηκε και επέβαλε τη συγκεκριμένη απόφαση την έχω. Αυτοί όμως που είναι (στα πράγματα) ωστόσο δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σκοπιμότητα αυτής της απόφασης –τη θεωρούν ευθεία βολή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην «επικράτεια» του οποίου ανήκει το Αγιον Ορος…

Ειρήνη υμίν αδελφοί…