Ιανουάριος 2015, κεντρική προεκλογική συγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ, Ομόνοια: «Φυσάει άνεμος ντιμοκρατικής αλλαγκής στην Ευρώπη» λέει από το βήμα ο Πάμπλο Ιγκλέσιας «η αλλαγκή στην Ελλάδα ονομάσεται ΣΥΡΙΣΑ και στην Ισπανία ονομάσεται Ποδέμος». Από κάτω του απαντούν εκστασιασμένοι «ΣΥΡΙΖΑ/ Ποδέμος/ Venceremos». Οι Podemos είναι το πρώτο ευρωπαϊκό στοίχημα που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και το πρώτο που χάνει, μιας και το καλοκαίρι του 2016, στις επαναληπτικές εκλογές καταποντίζονται στην τρίτη θέση. Και, φευ, οι συσχετισμοί στην Ευρώπη δεν αλλάζουν. Οι σύντροφοι, βέβαια, δεν πτοήθηκαν. Τον Απρίλιο του 2017, πριν τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, στέλνουν γράμμα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. «Η αυξανόμενη δυναμική της υποψηφιότητας Μελανσόν» έγραφαν «γεννά την ελπίδα για το σπάσιμο του καταστροφικού διλήμματος μεταξύ νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας και ακροδεξιού εθνικισμού». Τι κι αν αυτός έχει πει εκείνο το απαξιωτικό «εγώ δεν θα γίνω Τσίπρας»; Ο Μακρόν, τότε, για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμαινε «συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής». Οσο για τη σχέση τους με γερμανικό Die Linke; Κρατάει χρόνια. Ετσι, το στήριξαν στις προχθεσινές κάλπες, επειδή «στάθηκε στο πλευρό του ελληνικού λαού». Αναμφισβήτητα. Στάθηκε μη ψηφίζοντας ούτε ένα πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα στην Μπούντεσταγκ.
Κι άλλα χαμένα στοιχήματα
Οι συμπαθούντες, ωστόσο, διατείνονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει στροφή στον ρεαλισμό ως προς τις ευρωπαϊκές του συμμαχίες. Γιατί; Επειδή, παρά τους όρκους αιώνιας πίστης στα αδελφά αριστερά κόμματα, φλερτάρει και με τους Σοσιαλδημοκράτες – στις συνεδριάσεις της ευρωομάδας των οποίων πηγαίνει, αφού τον καλεί συχνά ο Πιτέλα ως παρατηρητή. Αλλο παράδειγμα; Ο Πρωθυπουργός ενστερνίζεται, λέει, το όραμα του προέδρου Μακρόν για την αναδόμηση της Ευρώπης. Αυτό που σκοντάφτει στους Γερμανούς. Δεν έχει περάσει δε πολύς καιρός από μια συριζαϊκή ΚΕ όπου ο Τσίπρας έλεγε ότι βλέπει τον Σουλτς να κάνει «βήματα προς τα αριστερά». Εξού, μάλλον, και υποστήριζε τότε πως στη Γερμανία «η προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία, την Αριστερά και τους Πράσινους γίνεται πλέον μια απολύτως ρεαλιστική προοπτική». Κι ύστερα ήρθε το αποτέλεσμα της γερμανικής κάλπης. Για να επιβεβαιώσει πως κι αυτή ήταν μια εκτίμηση επιτομή της ρεαλπολιτίκ. Οπως και η τσιπρική πρόβλεψη για ανατροπή στην Ευρώπη σαν αυτή που ήρθε εδώ το 2015. Αν ήθελε, λοιπόν, κάποιος να περιγράψει τα ευρωπαϊκά στοιχήματα του ΣΥΡΙΖΑ με όρους της επικαιρότητας των ημερών, θα έλεγε πως όπου ποντάρει στην εκλογική ρουλέτα καίγεται.