Κάνουμε λάθος. Αυτοί οι τύποι δεν είναι νεοναζί. Δεν είναι καν ιδεολόγοι. Είναι κοινοί τυχοδιώκτες, που εκμεταλλεύονται τις αγωνίες των πολιτών και απευθύνονται στα κατώτερα ένστικτά τους για να αποκομίζουν εκλογικά κέρδη. Οσο μετεωρική ήταν η άνοδός τους, άλλο τόσο απότομη θα είναι και η πτώση τους. Δεν κινδυνεύει η δημοκρατία από αυτούς, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Γερμανία. Κάνουν όμως ζημιά, μολύνουν συνειδήσεις, δηλητηριάζουν τον πολιτικό λόγο.
Πάρτε την πρώην αρχηγό του AfD Φράουκε Πέτρι που αιφνιδίασε χθες το σύστημα ανακοινώνοντας ότι δεν μπορεί να κάθεται στα ίδια έδρανα με αυτούς τους εξτρεμιστές. Μα η ίδια αυτή γυναίκα είχε φιλοξενήσει στις αρχές του χρόνου στο Κόμπλεντς τη Λεπέν και τον Βίλντερς, ενώ ταξίδεψε και στη Μόσχα για να συναντήσει τον σκληροπυρηνικό ρώσο εθνικιστή Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι. Τώρα ανακάλυψε τη μετριοπάθεια;
Πάρτε ακόμη τη διάδοχό της, την 38χρονη πρώην τραπεζίτισσα της Goldman Sachs Αλις Βάιντελ, που συνδιευθύνει σήμερα το ρατσιστικό και ακροδεξιό AfD μαζί με τον Αλεξάντερ Γκάουλαντ, γνωστό από τη δήλωσή του ότι οι Γερμανοί πρέπει να είναι υπερήφανοι για τη δράση των στρατιωτών τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βάιντελ από τη μια διακηρύσσει ότι «πρέπει να κρατήσουμε τη Γερμανία για τους Γερμανούς» κι από την άλλη δηλώνει «φιλελεύθερη», επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά πόσο έχει εξευτελιστεί αυτή η λέξη. Είναι πολέμια της πολιτικής ορθότητας, αλλά όταν ένας γερμανός κωμικός πλειοδότησε λέγοντας «ας γίνουμε όλοι απρεπείς, η ναζί μάγισσα έχει δίκιο», του έκανε μήνυση.
Δηλωμένη λεσβία, η Βάιντελ ηγείται ενός κόμματος που καταδίκασε τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφύλων και δηλώνει στο μανιφέστο του ότι την κοινωνία καθοδηγεί η «παραδοσιακή οικογένεια», αποτελούμενη από «τον πατέρα, τη μητέρα και τα παιδιά». Κανένα πρόβλημα: «Είμαστε μοντέρνο και ανεκτικό κόμμα». Δηλωμένη αντίπαλος του ευρώ, δεν την πειράζει να παραμείνει η χώρα της στην Ευρωπαϊκή Ενωση –αρκεί να φύγουν οικονομικά αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα.
Ολα αυτά, βέβαια, δεν είναι αθώα. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία, όπως και τα άλλα κόμματα αυτού του χαρακτήρα, δεν αισθάνεται την ανάγκη να επιδεικνύει μια ιδεολογική συνέπεια ή μια πολιτική εντιμότητα. Αποδιοπομπαίους τράγους χρειάζεται. Εχθρούς κατασκευάζει. Αλλοτε ήταν οι Εβραίοι, μετά οι ομοφυλόφιλοι, σήμερα οι πρόσφυγες, που είναι «αγράμματοι» και «εγκληματίες». Εξ ου και η επίθεση στην «προστάτιδά» τους, την Αγγελα Μέρκελ, μια «παρανοϊκή» που πρέπει πάση θυσία να εκδιωχθεί από την εξουσία.
Η Μαρίν Λεπέν πίστεψε ότι θα καταλάμβανε την εξουσία, αλλά είδε το κόμμα της να διασπάται και βλέπει τώρα το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της. Το ίδιο θα συμβεί και με τη Βάιντελ. Αρκεί η δημοκρατία να αντιμετωπίσει αυτούς τους τυχοδιώκτες με αποφασιστικότητα, να μην υποκύψει στους εκβιασμούς τους και, κυρίως, να μη δανειστεί τα συνθήματά τους.
