Η «Αγία Ζώνη ΙΙ» δεν θα κατάφερνε να φθάσει ώς την ονειρεμένη «Τζαμάικα» των Λευτέρη Παπαδόπουλου – Μάνου Λοΐζου αλλά η καπετάν Μέρκελ είναι υποχρεωμένη να φέρει σε πέρας το ταξίδι. Με ακόμα πιο ελεύθερους συνειρμούς, το «ΙΙ» του λαθρεμπορικού που βυθίστηκε παραπέμπει στη δυαδική κυβέρνησή μας: το ένα της σκέλος θα κατακεραυνώνει τον «νεοφιλελευθερισμό της Μέρκελ» που σπρώχνει τους ψηφοφόρους στην Ακροδεξιά, ενώ το άλλο θα πανηγυρίζει που το AfD κέρδισε 13%. Για πόσο καιρό μπορεί να είναι κερδοφόρο αυτό το κοντραμπάντο;

Δυστυχώς, το ταξίδι ώς την Τζαμάικα το επιβάλλει η βαριά ήττα του SPD και η άνοδος του AfD –στενάχωρα και τα δύο. Αλλά δεν είναι τελικός προορισμός, είναι «εμπορείο γερμανικό» μεταξύ CDU/CSU, FDP, Grüne, απαραίτητος σταθμός προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης της πολιτικής και οικονομικής συνύπαρξης στην Ενωση και στην ευρωζώνη. Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει μισανοίξει τα χαρτιά του, θα τα δείξει περισσότερο στις 26 Σεπτεμβρίου και ας μη βιαζόμαστε να απογοητευθούμε (ή οι αντιευρωπαίοι να χαρούν) ότι οι Φιλελεύθεροι θα αντιταχθούν στα σχέδιά του: δεν είναι γενικώς εναντίον του να υπάρχει προϋπολογισμός της ευρωζώνης αλλά εναντίον προϋπολογισμού «που τα χρήματα θα καταλήγουν στη Γαλλία για δημόσιες δαπάνες ή στην Ιταλία για να διορθωθούν τα λάθη του Μπερλουσκόνι», είναι η μετεκλογική θέση τους. Το FDP είναι ιστορικά από τα πιο φιλευρωπαϊκά κόμματα, όπως σχεδόν όλα τα φιλελεύθερα κόμματα της Ευρώπης, θα είναι απολύτως παράδοξο να το δούμε να μετασχηματίζεται σε ευρωσκεπτικιστικό. Οσο για τα ευρωπαϊκά φρονήματα των Πρασίνων, μάλλον αυτοί είναι οι αρμοδιότεροι να εκδίδουν τα σχετικά πιστοποιητικά.

Θέλω να πω, στο γερμανικό εμπορείο της Τζαμάικα θα παιχτούν τα κλασικά κομματικά: ποιες θέσεις θα πάρω στο υπουργικό συμβούλιο, πώς δεν θα αποξενωθώ από τους ψηφοφόρους μου. Τα εσωτερικά της Γερμανίας δηλαδή, αυτά που καθορίζουν τα μερίδια εξουσίας. Ως προς τα ευρωπαϊκά, μου φαίνεται ότι θα εξασφαλιστεί η συναίνεση που χρειάζεται η Ενωση αυτή τη στιγμή. Φυσικά, με παζάρια –για μερίδια εξουσίας και πλούτου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά τα παζάρια μεταξύ πολιτικών ή κρατών είναι χίλιες φορές προτιμότερα από τις συγκρούσεις μεταξύ τους. Ιδιαίτερα όταν γίνονται με τους καταστροφικούς τρόπους που ζήσαμε στην Ελλάδα.

ΥΓ: Στο χθεσινό μου άρθρο, αδίκησα το Ποτάμι και τον βουλευτή Σπύρο Δανέλλη που το εκπροσωπούσε στη Βουλή: είχε ταχθεί υπέρ της τροπολογίας που θα επέτρεπε να εφαρμοστεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δηλαδή να νομιμοποιηθεί η «Ενωση Τούρκων Θράκης». Αυτή η διαφοροποίηση δεν είχε καταγραφεί στα ρεπορτάζ που διάβασα. Τα ερωτήματα για τη στάση ΝΔ – ΔΗΣΥ παραμένουν.

Τελευταία Νέα