Εντάξει, δεν κάνεις ακριβώς πολιτική τυπώνοντας στάμπες στην μπλούζα σου. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν είναι ακριβώς πολιτικός. Τότε ως τι άλλο εμφανίστηκε με μια στάμπα που απεικονίζει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να πατάει με το αναπηρικό του αμαξίδιο κάποιον και με το σκίτσο να συνοδεύεται από τη φράση «είναι η οικονομία, ηλίθιε»;
Από τον διδακτικό χαρακτήρα της φράσης θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο Βαρουφάκης εμφανίστηκε ως καθηγητής. Με την ιδιότητα δηλαδή που εμφανιζόταν και στις συνεδριάσεις του Eurogroup για να παραδώσει μαθήματα στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης έχοντας τη βεβαιότητα ότι είχε απέναντί του ακριβώς αυτό –ηλίθιους. Μόνο που μετατρέποντας την αίθουσα συνεδριάσεων σε αμφιθέατρο, έζησε τον εφιάλτη κάθε καθηγητή: οι φανταστικοί μαθητές του έπαψαν να τον παίρνουν στα σοβαρά –κάτι που επιβεβαίωσε χρησιμοποιώντας σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» αυτήν ακριβώς την διατύπωση και ο πιο δύσκολος από αυτούς, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Με στάμπες σε τι-σερτ δεν κάνει κανείς ακριβώς πολιτική. Ούτε παραδίδει ακριβώς μαθήματα. Τι μένει; Η περφόρμανς. Ενα σόου που θα εξιτάρει το κοινό, θα χαϊδέψει τα χαμηλά ένστικτα και θα αποσπάσει το εύκολο χειροκρότημα. Και πάλι, όμως, εξαρτάται τι κοινό θέλει να έχει απέναντί του ο Γιάνης Βαρουφάκης. Γιατί αν θέλει εκείνους τους παλιούς μαθητές του, στην επόμενη περφόρμανς θα εμφανιστεί με μια στάμπα που θα απεικονίζει τον ίδιο γονυπετή με τις παλάμες σταυρωμένες στο στήθος. Και κάτω από το σκίτσο θα γράφει «δώστε μου λίγη σημασία».
