Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής ήταν βέβαιος ότι ο Κώστας Χρυσόγονος κινείται σαν τον σκύλο που γαβγίζει, αλλά δεν δαγκώνει. Το ψυχολογικό μασάζ στον ευρωβουλευτή, στον βαθμό που μπορούσαν να συνεισφέρουν οι πάλαι ποτέ σύντροφοι της Σοσιαλιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμούσε ότι είχε πιάσει τόπο. Αυτά, όταν οι μέρες ήταν καλοκαιρινές και η μαύρη κηλίδα στον Σαρωνικό δεν είχε τυλίξει τον υπουργό Ναυτιλίας. Τα νεότερα με την προαναγγελία εξόδου του Χρυσόγονου, ο Κουρουμπλής τα έμαθε από τον Αντώνη Κοτσακά. Ο χιώτης παλαιοπασόκος της Κουμουνδούρου είχε αντιληφθεί από νωρίς ότι ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου ήταν φευγάτος –για λόγους που δεν είναι απαραιτήτως πολιτικοί. Στον ΣΥΡΙΖΑ ενθουσιάζονται με τα δημοψηφίσματα, αλλά το ηλεκτρονικό δημοψήφισμα της Σοσιαλιστικής Τάσης, την οποία επιχειρεί να ανασυγκροτήσει ο Χρυσόγονος, το λοιδορούν. Οπως ετοιμάζονται να απαξιώσουν και τον ευρωβουλευτή, που υποτίθεται ότι αποχωρεί επειδή δεν του έδινε ιδιαίτερη σημασία ο Τσίπρας.
Ο Κοτσακάς δεν θα παρακολουθήσει από απόσταση την προσπάθεια περιθωριοποίησης του Χρυσόγονου. Απεναντίας, βγαίνει μπροστά για να νουθετήσει και να προειδοποιήσει τον καθηγητή, ξεπερνώντας την εγγύτητα των πολιτικών θέσεών τους έως το Συνέδριο της περασμένης χρόνιας, όταν ο Τσίπρας έβαλε τέλος στις συνιστώσες και επέβαλε την ομογενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ευθύνη για τον Πολιτικό Σχεδιασμό της Κουμουνδούρου θα μπορούσε να δικαιολογεί την επανεμφάνιση, αλλά το πιθανότερο είναι ότι ο Κοτσακάς αφήνει προσώρας το ψάρεμα, τις οικογενειακές ελιές και τα μαστιχόδεντρα στη Χίο, επειδή στην Αθήνα έχει σημάνει συναγερμός. Το μήνυμα ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ένα κόμμα μέσα στο κόμμα απευθύνεται στο –έστω ολιγάριθμο –ακροατήριο του Χρυσόγονου, αλλά υποκρύπτει μια ανησυχία ότι η κίνηση του καθηγητή μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα για μεγάλη πυρκαγιά. Ο συνταγματολόγος, άλλωστε, έφθασε στις Βρυξέλλες μέσα από κάλπες με σταυρό προτίμησης –όπερ συνεπάγεται ότι έθελξε ένα κοινό που δεν ήταν αμελητέο. Το δεύτερο μήνυμα –ότι όσοι συμμετείχαν στις εκλογικές λίστες του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψαν πως η έδρα ανήκει στο κόμμα –έχει να κάνει με τη συρρίκνωση της ομάδας στην Ευρωβουλή. Ενα κόμμα που συνεχίζει να φυλλορροεί σε επίπεδο στελεχών, βγαίνει ελλιποβαρές στο ζύγισμα των εταίρων της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς, στην οποία επενδύει το Μαξίμου.
Το βασικότερο, ωστόσο, είναι ότι ο εν αναμονή αποχαιρετισμός Χρυσόγονου ενισχύει τις φυγόκεντρες κινήσεις των πασοκογενών που στάθμευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που οι διεργασίες για μια ενιαία Κεντραριστερά εντείνονται και ο Τσίπρας αναζητεί σχέδιο όχι μόνον για να μπλοκάρει διαρροές, αλλά και για να προσηλυτίσει απογοητευμένους από έναν διαγκωνισμό της Γεννηματά, του Θεοδωράκη και του Καμίνη μπροστά στην ανοικτή αγκαλιά του Μητσοτάκη. Εδώ, ο Κοτσακάς έχει πολλή δουλειά να κάνει –ακόμη και ως δόλωμα για τους πασοκογενείς, αφού ο Κουρουμπλής προετοιμάζεται για το κομματικό ψυγείο.
Ο Κοτσακάς εξακολουθεί να αρνείται έναν ρόλο οργανωτικού εγκεφάλου στην Κουμουνδούρου, αλλά επιμένει να βλέπει μέλλον στον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συγκυρία αλλαγών, πρωτίστως στο διεθνές πολιτικό περιβάλλον. Σε Ευρώπη και Αμερική, η μάχη ξεφεύγει από τα παραδοσιακά καλούπια των συντηρητικών και των προοδευτικών και μετεξελίσσεται σε πόλεμο παραγωγικής και χρηματιστηριακής οικονομίας. Στα καθ’ ημάς, ωστόσο, οι προοδευτικοί θα συνεχίσουν να μάχονται τη συντήρηση, με μεταβολές στις συγκρουόμενες ομάδες και σε μια μετάβαση από τον πολιτικό δικομματισμό στον κοινωνικό διπολισμό. Σε έναν ρόλο «χρήσιμου θεωρητικού» στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κοτσακάς προσυπογράφει συνεπώς το πολωτικό κλίμα που επιδιώκει να διαμορφώσει ο Αλέξης Τσίπρας –στο άστρο του οποίου, άλλωστε, αποδίδει και την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο και από τη ριζοσπαστικοποίηση της μεσαίας τάξης, λόγω της φτωχοποίησης.
Το ένα πρόβλημα είναι ότι την προηγούμενη φορά είχε ποντάρει στο άστρο του Τσοχατζόπουλου και, ένα δεύτερο, ότι ο Τσίπρας έχει περάσει πλέον από τη θεωρία στην πράξη.