Νομοθετείται η άρνηση στο μέλλον; Κι όμως, είναι αυτό ακριβώς που επιχειρούν να κάνουν η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός με το νομοσχέδιο που παρουσίασαν αποκλειστικά «ΤΑ ΝΕΑ» και το οποίο καταργεί ουσιαστικά τις ηλεκτρονικές εφαρμογές που χρησιμοποιεί το επιβατικό κοινό για τις μετακινήσεις του με ταξί.
Αυτή τη φορά οι κυβερνώντες δεν επιστράτευσαν καν την τεχνοφοβία τους, όπως για παράδειγμα είχαν κάνει με τις ηλεκτρονικές κάλπες στα πανεπιστήμια, προκειμένου να αποκρύψουν τον πραγματικό τους στόχο. Κι αν στην περίπτωση των ανώτατων ιδρυμάτων ο στόχος ήταν ο συγκεκαλυμμένος κομματικός έλεγχος, στην περίπτωση των ταξί είναι η απροκάλυπτη ψηφοθηρία.
Η ουσία πάντως δεν αλλάζει. Ενας επαγγελματικός κλάδος που είχε αρχίσει να εκσυγχρονίζεται με την αρωγή των νέων τεχνολογιών υποχρεώνεται να επιστρέψει σε ένα γραφικό παρελθόν. Ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι ακριβώς αυτές οι εφαρμογές βοήθησαν στην εμπέδωση ενός αισθήματος ασφάλειας τόσο στους οδηγούς ταξί όσο και στο επιβατικό κοινό. Διαμόρφωσαν επίσης μια κουλτούρα καλής εξυπηρέτησης από την πλευρά των οδηγών, αλλά και σεβασμού στο επάγγελμα από την πλευρά των επιβατών.
Για την κυβέρνηση τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να έχει σημασία. Γιατί τίποτε δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την άγρα των ψήφων που υποτίθεται ότι θα της εξασφαλίσουν οι συνδικαλιστές του κλάδου. Μόνο που το μέλλον είναι πλέον εδώ. Και δεν καταργείται με κοντόφθαλμες εξυπηρετήσεις. Αυτό βεβαίως δεν απαλλάσει το κράτος από τις ευθύνες του για την επιβολή φορολογίας σε όλες αυτές τις εφαρμογές που εκμεταλλεύονται τα κενά του νόμου.