Το Taxibeat ήταν μια καινοτομία. Οταν πριν από μερικά χρόνια, μέσα στην κρίση, διαδόθηκε μια εφαρμογή, ένα app όπως λένε, κυρίως των κινητών τηλεφώνων που εξασφάλιζε άλλη ποιότητα στις μετακινήσεις με το ταξί, όσοι δεν είχαν καταλάβει τι σήμαινε αυτή η καινοτομία γελούσαν ειρωνικά. Αλλά πολύ σύντομα άλλαξε η ίδια η αγορά των ταξί. Οι πελάτες της εφαρμογής, που πολλαπλασιάστηκαν, μπορούσαν πλέον να επιλέγουν –ασφάλεια, άνεση, ευγένεια, καθαριότητα. Το Taxibeat είχε τεράστια επιτυχία και οι καινοτομίες του άλλαξαν το επάγγελμα του ταξιτζή. Οι πειρατές της ασφάλτου έγιναν αμέσως το παλιό που φεύγει, χάνουν συνεχώς ζωτικό χώρο, απομονώνονται από τους σοβαρούς επαγγελματίες. Η ηλεκτρονική εφαρμογή πέτυχε περισσότερα στην εξυγίανση του επαγγέλματος του ταξιτζή και στην άνετη, ασφαλή και πολιτισμένη μεταφορά απ’ όσα δεν κατάφερε να πετύχει ο νόμος Ραγκούση.
Ολα αυτά μέχρι να ξαναμπεί η πολιτική εμπόδιο στη λειτουργία της αγοράς –και μάλιστα η παλιά πολιτική, αυτή που τροφοδοτούνταν και τροφοδοτούσε τις πελατειακές σχέσεις. Με νομοσχέδιο του υπουργού Μεταφορών Χρήστου Σπίρτζη για τα ταξί, η εφαρμογή του Taxibeat (που πριν από λίγο καιρό, μετά την πώληση της εταιρείας στην Daimler και την ένταξή της στο δίκτυο της Mytaxi, μετονομάστηκε σε Beat) πλέον δεν θα λειτουργεί όπως πριν, αφού, επειδή η σχετική επιχείρηση πρέπει να μετατραπεί σε ολοκληρωμένη επιχείρηση μεταφορικού έργου, μεταξύ άλλων προβλέπεται η σύναψη συμβάσεων τριετούς διάρκειας με τους οδηγούς που θα συνεργαστεί. Υποχρεωτικά. Ακόμα κι αν ο οδηγός είναι κακός, αν το αμάξι του είναι βρώμικο, αν ακούει δυνατά κάτι που ενοχλεί τον πελάτη, ούτε τότε θα μπορεί η εταιρεία να τον αλλάξει.
Είναι ευθεία επίθεση στην αγορά, στην αξιολόγηση από τον πελάτη, στο υψηλό επίπεδο των υπηρεσιών. Και προφανώς είναι παραχώρηση ενός εκπροσώπου του πελατειακού κράτους που χρεοκόπησε, του πασοκογενούς Χρήστου Σπίρτζη, στον εκπρόσωπο μιας άγριας συντεχνίας, τον άλλοτε νεοδημοκράτη και νυν γυρολόγο στα απόνερα του παλαιού συστήματος Θύμιο Λυμπερόπουλο, ο οποίος επιστρέφει στο προσκήνιο υποσχόμενος σε όσους εκφράζουν την καθυστέρηση να μην αλλάξει τίποτα.
Ο Θύμιος Λυμπερόπουλος, μάλιστα, που συναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα, τον Μεγαλέξανδρο της ανάπτυξης, αρθρογράφησε κατά της ΝΔ, η οποία θεωρεί ότι προσπάθησε να πετάξει τους θεματοφύλακες του συντεχνιασμού, κι αυτόν μαζί, «στην καρότσα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού». Ο πρόεδρος των ταξιτζήδων Αθηνών ισχυρίζεται ότι είναι «με την κοινωνία, με τους εργαζομένους, με τους συνταξιούχους, με τους εργάτες, με τους ταξιτζήδες, με τον λαό».
Ψεύδεται, προφανώς. Μόνο με τους κακούς ταξιτζήδες είναι, όσους θεωρούν ότι το επάγγελμά τους πρέπει να παραμείνει μια περιπέτεια στη ζούγκλα της ασφάλτου. Με όσους παρασιτούν εις βάρος των όποιων παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι και δεν μπορεί. Με όσους θεωρούν ότι η ανάπτυξη είναι μια κενή περιεχομένου λέξη, για να στηρίζουν πάνω της την παράταση της εξουσιαστικής ονείρωξής τους. Φαντάσματα της οπισθοδρόμησης που, αν δεν ηττηθούν, η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται.
Τελευταία Νέα