Η πολιτική και ο αθλητισμός είναι σαν το βούτυρο με το ψωμί, γράφει ο δημοσιογράφος της «La Vanguardia» Σαντιάγκο Σεγκουρόλα, σημειώνοντας πως τα χρόνια της αφέλειας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα σύμβολα αποκτούν τη δύναμη που τους αντιστοιχεί. Οι εθνικοί ύμνοι, οι σημαίες, μετατρέπονται σε εργαλεία για την άσκηση πολιτικής των γηπέδων.
Η Λας Πάλμας ψήφισε χθες σε ένα δημοψήφισμα που δεν ήταν καλεσμένη, τοποθετώντας στη δεξιά πλευρά της φανέλας της την ισπανική σημαία. Ψήφισε ενότητα, ψήφισε Ισπανία, ανεβάζοντας τα watt στο άδειο Καμπ Νου.
Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που προκάλεσε ένα μικρό κομμάτι πανί ήταν αρκετό για να οδηγήσει έναν αντιπρόεδρο της Μπαρτσελόνα σε παραίτηση και να ανεβάσει τα ντεσιμπέλ των φωνών που ήθελαν να ματαιωθεί το παιχνίδι.
Τα απόνερα της πολιτικοαθλητικής μπουγάδας θα προκαλέσουν πολλές πτώσεις σε όσους δεν προσέξουν πού πατούν.
Οπως ο ΛεΜπρον Τζέιμς που γλίστρησε στην αντιπαράθεση του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τους πρωταθλητές του NBA, τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και έπεσε πάνω σε ρατσιστικό τείχος. Η μεταφορά της πολιτικής σκόνης στα παρκέ του NBA, τα γήπεδα του αμερικανικού φούτμπολ ή στο Καμπ Νου προκαλεί αλλεργίες σε έναν χώρο που ακόμα και το φτέρνισμα αντιμετωπίζεται ως βαριά ασθένεια. Ο αθλητισμός διαθέτει ένα τεράστιο κοίτασμα δημοτικότητας που κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν για προσωπικό όφελος.