Αναζήτηση
Συνθήκες διαμόρφωσης ανόδου των τιμών του πετρελαίου προκαλεί η σκλήρυνση της στάσης της Σαουδικής Αραβίας, της μεγαλύτερης εξαγωγικής δύναμης αργού στον κόσμο, η οποία και επανεξετάζει την πολιτική της.
Στο πλαίσιο αυτό, το Ριάντ φέρεται να έχει κάνει μια στροφή 180 μοιρών και ενώ μέχρι πρότινος τασσόταν υπέρ της διατήρησης της παραγωγής στα ίδια επίπεδα, προκειμένου να συγκρατήσει ανοδικές τάσεις στις τιμές, πλέον πιέζει σταθερά τα υπόλοιπα μέλη του ΟΠΕΚ να μειώσουν την παραγωγή τους.
Η αιτία έχει όνομα και λέγεται Saudi Aramco, σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters. Η χώρα τάσσεται υπέρ μιας μείωσης της παγκόσμιας παραγωγής αργού με σκοπό την άνοδο των τιμών, όχι για να διασφαλίσει την ομαλότητα στη διεθνή προσφορά, αλλά προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η αποτίμηση της Aramco, ενόψει της δημόσιας προσφοράς της κρατικής εταιρείας (IPO), που αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη στην Ιστορία και τοποθετείται μέσα στο 2018.
Η εισαγωγή θα γίνει στο Χρηματιστήριο του Ριάντ, καθώς και σε ένα ακόμη μεγάλο διεθνές χρηματιστήριο, ωστόσο αναβάλλεται διαρκώς τους τελευταίους μήνες, προφανώς επειδή η χώρα θεωρεί ότι οι τιμές του αργού δεν είναι αρκούντως ευνοϊκές για κάτι τέτοιο.
Στην πράξη, όπως επισημαίνει το Reuters, η εισαγωγή της Aramco απειλεί να αλλάξει ριζικά τον ρόλο που θα διαδραματίζει η Σαουδική Αραβία στους κόλπους του ΟΠΕΚ. Η εξέλιξη θέτει ερωτήματα για το μέλλον του διεθνούς καρτέλ, καθώς από τη σύστασή του εδώ και εξήντα χρόνια μέχρι και σήμερα το βασίλειο των Σαούντ αποτελεί την ηγετική δύναμη στον χώρο.
Τα πρώτα δείγματα αυτής της στροφής του Ριάντ είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται τον Νοέμβριο του 2016. Τότε ήταν που απείλησε για πρώτη φορά τους εταίρους του ότι προτίθεται να αποχωρήσει από το καρτέλ, εφόσον εκείνοι δεν συνταχθούν με τη δική του γραμμή, για μείωση της παραγωγής. Τελικά, η απειλή δεν χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί. Τα μέλη του ΟΠΕΚ, μεταξύ των οποίων και η Ρωσία, συμφώνησαν τον περασμένο Δεκέμβριο να μειώσουν την παραγωγή τους κατά περίπου 1,8 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.
Το γεγονός ωστόσο ότι η Σαουδική Αραβία προσέφυγε σε απειλές δεν είχε περάσει απαρατήρητο. Πολλώ δε μάλλον όταν επί δεκαετίες το παλαιότερο μέλος του ΟΠΕΚ συνιστούσε, κατά πάγια τακτική του, αυτοσυγκράτηση στους εταίρους του, όπως για παράδειγμα το Ιράν, η Βενεζουέλα και η Αλγερία, επιχειρώντας να τους πείσει ότι μια ραγδαία αύξηση των τιμών δεν θα ωφελήσει, παρά τους παραγωγούς εναλλακτικών μορφών ενέργειας.
Χαρακτηριστική τής τότε πολιτικής των Σαουδαράβων ήταν η απόφασή τους τον Νοέμβριο του 2014, όταν είχαν αφήσει τις τιμές του μαύρου χρυσού να καταρρεύσουν σε επίπεδα κάτω των 30 δολαρίων το βαρέλι, επιβάλλοντας στον ΟΠΕΚ την πρόθεσή τους να διατηρήσουν αμετάβλητα τα επίπεδα παραγωγής.
Τώρα, οι πιέσεις αυτές για μείωση της παγκόσμιας παραγωγής αργού επανέρχονται. Ανεξάρτητα αν η πολιτική του Ριάντ αποδειχθεί συγκυριακή επιλογή, οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η στρατηγική του αλλάζει, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά τόσο για τις τιμές όσο και για το μέλλον του εντός του ΟΠΕΚ.
