Στην ελληνική πολιτική ζωή, όταν κινδυνεύεις, όταν ηττάσαι, όταν έχεις συλληφθεί να ψεύδεσαι, όταν έχεις προκαλέσει την οργή των πολιτών διότι περιφρονείς τους κανόνες, όταν υποκριτικά πλειοδοτείς στη φτώχεια ενώ κάνεις μεγάλη ζωή, συνήθως προσπαθείς να καθαρθείς βουτώντας στον μιλιταρισμό και στις συνδηλώσεις του. Στα εθνικά σύμβολα και στις φαντασιώσεις που γεννά η χρήση τους.
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος, στην πολιτική διαδρομή του, το μόνο που καταλαβαίνει είναι η υπεραξία την οποία μπορεί να αντλήσει αν οχυρωθεί πίσω από συμβολισμούς του πατριωτισμού. Από την αρχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, άλλωστε, ο συγκεκριμένος υπουργός έκανε πολύ καλά αυτό που γνώριζε από τη χρόνια γειτνίαση με θυλάκους του χοντροκομμένου εθνικισμού: βουτούσε στο εθνοπατριωτικό κιτς. Μιμούμενος τις χουντικής εμπνεύσεως εορτές της «Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων», σε παρελάσεις – γιορτές με πανηγύρια ή πασχαλινές γιορτές με οβελίες και τσάμικα στα στρατόπεδα, σε τελετές για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας ή με στολές παραλλαγής (παρέα με τον Αλέξη Τσίπρα) στη στρατιωτική άσκηση «Παρμενίων».
Κιθαρωδεί και ου φονεύει; Δεν κιθαρωδεί, οι πολιτικές επιλογές δεν γίνονται χάριν παιδιάς. Δεν ήταν χάριν παιδιάς η προσπάθειά του, τον περασμένο Δεκέμβριο, να οδηγήσει όλα τα ελληνικά κόμματα στο Καστελλόριζο και τη Στρογγύλη, μαζί με τους χρυσαυγίτες –τελικά, μόνο συριζαίοι και ανελίτες έπαιξαν τους πατριώτες χαριεντιζόμενοι με τον Κασιδιάρη. Ούτε χάριν παιδιάς ήταν η επίσκεψή του στο Αγαθονήσι, το περασμένο Πάσχα, που έκανε τους Τούρκους να μιλούν για τουρκικά εδάφη και να τον αποκαλέσουν μη σοβαρό.
Και προφανώς δεν είναι χάριν παιδιάς η κάθοδός του, χθες, στην Κύπρο, με δυο μαχητικά αεροπλάνα για την παρέλαση, για να γιορτάσει εξάγοντας πατριωτισμό την ανεξαρτησία ενός διχοτομημένου κράτους –εκπρόσωπος μιας ελληνικής κυβερνησης που, μαζί με τον κύπριο ηγέτη Νίκο Αναστασιάδη, έχει συμβάλει στην παράταση της διχοτόμησης.
Αλλά τη χρειάζεται τη βουτιά σε αυτόν τον πατριωτισμό των ταραταζούμ ο Πάνος Καμμένος. Διότι έτσι ελπίζει να σκεπαστούν οι εκκρεμότητες που έχει με το πνεύμα της δημοκρατικής λογοδοσίας στην Ελλάδα, για τα εξωτικά ταξίδια του, τη ρουλέτα και, κυρίως, την εξαπάτηση της Βουλής και για τα μετρητά με τα οποία πλήρωνε στο Λονδίνο. Αφού κρύφτηκε πίσω από τους δήθεν αντιμιλιταριστές εταίρους του, τώρα κρύβεται και πίσω από το έθνος, την πατρίδα, την εθνικοφροσύνη, εξάγοντας πατριωτισμό. Πολύ σοβαρό κρυφτούλι για μια τόσο ξεκάθαρα εντοπισμένη ιδιοτέλεια.