Επειτα από οκτώ χρόνια Μνημόνια και με την επιτήρηση να έπεται, καλό είναι να παρακολουθούμε τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, αφού τα δικά μας ούτως ή άλλως ετεροπροσδιορίζονται. Πολλοί κάνουν ότι το ξεχνούν και κορδακίζονται με προγράμματα και υποσχέσεις για να έχουν κάτι να λένε.
Οι γερμανικές εκλογές θα έπρεπε να μας έχουν ανοίξει τα μάτια για όσα πρόκειται να συμβούν. Οσοι χαίρονται για τη μετακίνηση Σόιμπλε στην προεδρία του γερμανικού Κοινοβουλίου μάλλον θα απογοητευθούν. Οι νέοι φιλελεύθεροι εταίροι της κ. Μέρκελ είναι σαφώς σκληρότεροι απέναντι στην Ελλάδα. Προφανώς δεν θα φτάσουν στο Grexit, που έχουν στο πρόγραμμά τους, αλλά σίγουρα θα είναι αρνητικοί σε κάθε κίνηση που θα διευκολύνει τη χώρα μας.
Οσον άφορα τις προτάσεις Μακρόν για μια «επανεκκίνηση» της ΕΕ, οι φιλελεύθεροι της γερμανικής κυβέρνησης θα αποτελούν το φρένο της αλλά και άλλοθι για τους χριστιανοδημοκράτες, όχι ότι δεν θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές, αλλά θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες και under control. Η Γερμανία δεν θα ρισκάρει τη δεσπόζουσα θέση της στο ευρωπαϊκό σύστημα. Είτε είναι κοινός ο υπουργός Οικονομικών είτε όχι, η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική θα καθορίζει τα πάντα (και στη Γαλλία!).
Μακάρι να επικρατήσουν οι ιδέες Μακρόν για το Μεταναστευτικό, το κλίμα όμως (και μετά τις γερμανικές εκλογές) είναι αρνητικό και σαφώς αντίθετο.
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης υπήρξε μια ριζική μετάλλαξη των ευρωπαίων ψηφοφόρων, το προγευτήκαμε στην Ελλάδα. Δεν ψηφίζουν κόμματα, ιδέες, πρόσωπα, για μια κάποια αλλαγή. Ψηφίζουν εναντίον των πολιτικών και της πολιτικής κι αυτός είναι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για όσους καταλαβαίνουν. Η γενική ισοπέδωση (ακόμα κι όταν η παγκοσμιοποίηση έχει καλά πράγματα να επιδείξει) οδηγεί στην κυριαρχία των αρνητικών επιπτώσεων. Κι αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν αντιστρέφεται εύκολα.
Οι ακροδεξιοί ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, οι δεξιοί νομίζουν ότι νίκησαν, οι αριστεροί έχουν χάσει κατεύθυνση και οι μεσαίοι διαχειρίζονται νωχελικά την πραγματικότητα. Η κατάσταση δεν προοιωνίζεται ξαστεριά αλλά μπουμπουνητά!
Υπάρχουν και οι διανοούμενοι, που όμως ξεπεράστηκαν από τα γεγονότα κι έχασαν λαλιά και ακροατήριο, με συνέπεια την αποχή και την περιθωριοποίησή τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι στατιστικές δείχνουν κατακόρυφη άνοδο της κατάθλιψης, φανερής αλλά κυρίως κρυφής. Η ελπίδα από αναπτερώτρια κατάντησε χίμαιρα!
Για τα ντόπια τι να πει κανείς; Η καραμανλική λαϊκή Δεξιά συνεργάζεται με την κυβερνητική Αριστερά για να καταργήσουν το Taxibeat και η μητσοτακική δεξιά αντιπολίτευση υπόσχεται κβαντική (!) έκρηξη επενδύσεων. Ψυχραιμία!
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός