Ιδέες

Σήμερα χτυπούν οι καμπάνες για την επένδυση στο Ελληνικό, αλλά από ένα ρεπορτάζ –στις πηγές –που έκανα χθες έχω την εντύπωση πως ο επενδυτής καλόν είναι πρωί πρωί, ας επισκεφθεί μια εκκλησία προκειμένου να ανάψει μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του προέδρου Αλέξη, μήπως και αλλάξει κάτι. Διότι διαφαίνεται πολύ δύσκολο να δοθεί σήμερα μια λύση, αν τα πράγματα παραμείνουν ως είχαν κατά την προηγούμενη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, της περασμένης Τρίτης.

Ειδικότερα, αν η πλειοψηφία του ΚΑΣ επιμείνει στην κήρυξη του 50% της εκτάσεως του Ελληνικού ως αρχαιολογικού χώρου, δύσκολα η (πολυσυζητημένη) πρόεδρος κυρία Βλαζάκη, γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, θα καταφέρει να πάρει από το Συμβούλιο μια απόφαση η οποία να δίνει το πράσινο φως για την υλοποίηση της επένδυσης.

Για τον λόγο αυτόν, μου έλεγαν χθες οι πηγές μου, η κυρία πρόεδρος Βλαζάκη θα επιχειρήσει να φέρει το ΚΑΣ σε πιο λογικές τάσεις, εισηγούμενη την ανακήρυξη μιας περιοχής που αντιστοιχεί περίπου στο 20% της συνολικής έκτασης, σε αρχαιολογικό χώρο, με την επιπλέον προσθήκη ότι αν κατά τις (αναγκαίες) εκσκαφικές εργασίες που θα πραγματοποιηθούν στην περιοχή του παλιού αεροδρομίου εντοπιστούν αρχαιολογικά κατάλοιπα, μεγάλης επιστημονικής αξίας, να αποφασίζεται κατά περίπτωση η κήρυξη και του συγκεκριμένου χώρου ως αρχαιολογικού.

Δική της ιδέα; Οχι, ιδέα του Μεγάρου Μαξίμου, πρέπει να πω, την οποία χθες εμφύσησε ο μπαρμπ’-Αλέκος Φλαμπουράρης στην υπουργό κυρία Κονιόρδου, ώστε εκείνη με τη σειρά της να «επιφοιτήσει» δι’ αυτής την κυρία Βλαζάκη, διότι καιροφυλακτεί ο κίνδυνος να γίνει η κυβερνητική υπόθεση «επιχειρηματικότητα» ρόμπα, και δη ξεκούμπωτη…

Κολλήματα

Προσωπικά, μου είναι δύσκολο να καταλάβω πώς σε μια εύθραυστη πλειοψηφία 9-8, που έχει διαμορφωθεί στο 17μελές συμβούλιο, θα μπορούσε να περάσει μια πρόταση όπως αυτή που προανέφερα, για το 20%, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Γιατί υπάρχουν διάφορα παρεμπίπτοντα ζητήματα, τα οποία πρέπει κανείς να έχει υπ’ όψιν του, προκειμένου να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα επί του θέματος αυτού. Για παράδειγμα, δεν έχει εκδηλωθεί δημοσίως η πρόθεση του επενδυτή –τι θα κάνει δηλαδή στην περίπτωση που κηρυχθεί το 10, 20, 30 ή και 50% της έκτασης αρχαιολογικός χώρος. Ολα όμως δείχνουν ότι προφανώς θα ζητήσει απομείωση του συμφωνηθέντος τιμήματος εξαγοράς της έκτασης. Δηλαδή το Δημόσιο θα κληθεί να καταβάλει αποζημιώσεις, πιθανώς και μεγαλύτερες αυτού του ίδιου του τιμήματος, για διαφυγόντα κέρδη κ.λπ.!

Το δεύτερο θέμα είναι ο λόγος για τον οποίο επιμένουν όσοι επιμένουν από την πλειοψηφία του ΚΑΣ να μπλοκάρουν την επένδυση, κηρύσσοντας ως αρχαιολογικό χώρο το 50% της έκτασης. Επ’ αυτού, μου ανέφεραν οι πηγές μου, εντοπίζεται μια περίεργη κατάσταση. Διότι επιστήμονες άνθρωποι γνωρίζουν πως τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή είναι ελάχιστα. Αναφέρουν, για παράδειγμα, ότι το ’60 σε κάτι έργα που έγιναν για την επέκταση του διαδρόμου προσγείωσης του αεροδρομίου βρέθηκε ένας περίβολος κτιρίου του 4ου αιώνα, ο οποίος μετακινήθηκε για να μπορέσει να επεκταθεί ο διάδρομος. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στις δε εκσκαφές που έγιναν τόσο για τα ολυμπιακά ακίνητα του 2004 όσο και για το αμαξοστάσιο του τραμ, βρέθηκαν κάποιοι τάφοι, χωρίς όμως ουσιαστικό ενδιαφέρον. Η μοναδική περιοχή όπου εντοπίστηκαν αρχαιότητες ήταν στο παραλιακό μέτωπο του Αγίου Κοσμά, το οποίο ανακηρύχθηκε και προστατευόμενη περιοχή, ήδη από τον Ιανουάριο του 2015, όταν επικεφαλής του ΚΑΣ ήταν η τότε γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.

Συνοψίζω: Αφού οι αρχαιολόγοι γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε το ουσιαστικό από πλευράς αρχαιοτήτων, γιατί επιμένουν; Είναι ιδεοληψία; Είναι εμμονή; Είναι κάτι άλλο; Θα φανεί σύντομα, πιστεύω…

«Ευαισθησία»

Η μεγάλη πλάκα σε σχέση με την επένδυση στο Ελληνικό και την προσπάθεια που καταβάλλεται από διάφορες πλευρές να μην υλοποιηθεί, είναι ότι μόλις χθες δυο σωματεία Οικολόγων –τα αναφέρω, Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων και Οικολογική Συνεργασία –ζήτησαν με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας να κηρυχθεί δασική μια έκταση περίπου 6.130 στρεμμάτων, δηλαδή περίπου το 95% του Ελληνικού –όλη η έκταση είναι περίπου 6.300 στρέμματα!

Οπως είναι φυσικό και λογικό, προτρέπω όλους να επικροτήσουμε ανεπιφύλακτα αυτή την υπέροχη επίδειξη οικολογικής ευαισθησίας αυτών των δύο φορέων, να προστατεύσουν το ανύπαρκτο δάσος στο Ελληνικό. Θα ήταν πάντως περισσότερο πειστικοί οι φορείς αυτοί για τις προθέσεις τους αν είχαν κάνει κάτι για την πετρελαιοκηλίδα του «Αγία Ζώνη ΙΙ» που δηλητηρίασε περίπου προ 20ημέρου τον Σαρωνικό.

Να επιστράτευαν, ας πούμε, τα μέλη τους να καθαρίσουν καμιά ακτή από τις πίσσες και μετά να τράβαγαν και δυο μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου για τη φρικτή καταστροφή.

Συνοικέσια

Οταν ο αντιπολιτευτικός οίστρος της ΝουΔού κεντρίζει κόσμο, ο οποίος με τη σειρά του κεντρίζει κι εμένα, που ως γνωστόν δύσκολα μπορώ να μείνω αδιάφορος όταν ακούω κάτι τέτοια. Είναι γνωστή η ιστορία του «συμπεθεριού» που συζητάει όλη η Αθήνα τελευταία και αφορά τον αρραβώνα του ηγέτη της «κίτρινης φυλής» Θύμιου (Λυμπερόπουλου) με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρο Αλέξη. Οπως είναι γνωστό και το ποιος τους «τα ‘φτιαξε» –ο υπουργός Σπίρτζης που έπεισε τον μεν πρόεδρο Τσίπρα να επιστρέψει η αγορά των ταξί καμιά… 20αριά χρόνια πίσω, τον δε πρόεδρο Θύμιο ότι ένας μόνο τρόπος υπάρχει να γλιτώσουν οι εγχώριοι ταξιτζήδες από την Uber και την Beat, να γίνει πιονέρος, σ’ αυτή την ηλικία, της συριζαίικης επανάστασης. Γνωστά όλα αυτά, αλλά να βγαίνει τώρα ο αντιπρόεδρος Αδωνις (Γεωργιάδης) και να καταγγέλλει ότι το προξενιό έγινε για ψηφοθηρικούς λόγους, νομίζω ότι πάει πολύ.

Ειδικά όταν είναι γνωστό το τι συνέβη το 2010, όταν επί υπουργίας Ραγκούση στο υπουργείο Μεταφορών έγινε η πρώτη ουσιαστική προσπάθεια απελευθέρωσης του επαγγέλματος των ταξί και ακολούθησαν τρομερά επεισόδια και κινητοποιήσεις που παρέλυσαν τη χώρα, με αρχηγέτη τον Θύμιο, που τώρα κατηγορούν. Ο Αδωνις μπορεί να μην το θυμάται, αλλά η ΝουΔού έσπρωχνε από πίσω όπως μπορούσε για να φθείρει την τότε κυβέρνηση. Και ναι, Αδωνή μου, δεν το έκανε γιατί λάτρευε τους ταξιτζήδες ή τον Θύμιο. Για ψηφοθηρικούς λόγους το έκανε, και μόνο…

Ερώτηση

Ενα αξιοσημείωτο γεγονός επισυνέβη προ ημερών (την περασμένη Παρασκευή συγκεκριμένα) και, επειδή δεν είδα πουθενά να του αποδίδεται η βαρύτητα που του αναλογεί, το καταγράφω εγώ. Την Παρασκευή λοιπόν, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, μίλησαν προς εκατοντάδες πελάτες της Attica Bank ο πρόεδρος Παναγιώτης Ρουμελιώτης και ο διευθύνων σύμβουλος Θεόδωρος Πανταλάκης.

Αντικείμενο της εκδήλωσης ήταν η πορεία της τράπεζας και ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τους δυο ομιλητές ήταν το πώς θα αντιδράσει μέσα στο αρνητικό κλίμα που δημιουργεί η συνεχιζόμενη συζήτηση για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν 580 πελάτες της τράπεζας και ένας που ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα: ο κυρ Χρήστος Καλογρίτσας!

Ηταν η πρώτη του δημόσια εμφάνιση έπειτα από πολλούς μήνες που τον άφησε κρεμασμένο στα μανταλάκια το Μέγαρο Μαξίμου. Κάθησε δε σε πολύ μπροστινό τραπέζι και άκουσε τους δυο κύριους ομιλητές να εξηγούν τις κινήσεις που έχουν κάνει έως τώρα για τη διάσωση της τράπεζας. Μία απορία έχω: ο κύριος Πανταλάκης στην ομιλία του εκθείασε τα οφέλη από την τιτλοποίηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων της τράπεζας, ύψους 1,3 δισ. ευρώ. Σε αυτά περιλαμβάνονται και τα ύψους 108 εκατ. ευρώ δάνεια του κυρ Χρήστου Καλογρίτσα ή όχι;

Κάθε απάντηση, ευπρόσδεκτη…

Ιδιοφυές

Επειδή είμαι λίγο… αγράμματος περί τα δημοσκοπικά, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος από την εταιρεία Prorata, έρευνα της οποίας δημοσίευσε χθες η «ΕφΣυν», τι σημαίνει ο όρος «δυνητική ψήφος» ή, όπως αναλυτικά αναφέρεται, «ποσοστά δυνητικής εκλογικής επιρροής κομμάτων»;

Και ειδικότερα, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να δηλώνει ότι μπορεί να ψηφίσει και ΣΥΡΙΖΑ και ΝουΔού, ας πούμε;

Ενημερωτικά αναφέρω ότι τα ποσοστά αυτής της «δυνητικής ψήφου» αθροιστικά φτάνουν στο 122,5%(!) και πως με βάση αυτήν τη… δυνητικά απίθανη υπόθεση στην επόμενη Βουλή μπαίνουν καμιά ντουζίνα κόμματα.

(Πάλι καλά, πάντως, διότι σε μια προηγούμενη έρευνα της εταιρείας το άθροισμα όλων ήταν… 125%!)