Μα ούτε ένα «ουάου»; Ας μην καταγγείλει κάποιος από τον στρατό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την «ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας», ας μη μιλήσει για «ανθύπατους», ας μην προειδοποιήσει τους «Κουίσλινγκ» και τους «υπαλλήλους των δανειστών» τι τους περιμένει σε περίπτωση που συμμορφωθούν με την υπόδειξη. Αλλά είναι δυνατόν να μην επιστρατεύεται καν το βαρουφακικό επιφώνημα όταν λέει ο Γερούν Ντεϊσελμπλούμ ότι οι ελληνικές εκλογές δεν πρέπει να γίνουν νωρίτερα από το 2019;
Εντάξει, δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς την πολιτική αλφαβήτα για να ερμηνεύσει την αφωνία. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαφημίζουν πλέον και τα πιο ασήμαντα εύσημα των Βρυξελλών ως ψήφο εμπιστοσύνης. Αρκεί ένα θετικό δημοσίευμα στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» για να τους προκαλέσει μια οργασμική ευφορία που για να την εκτονώσει το Μέγαρο Μαξίμου πρέπει να τη μοιραστεί με τα φιλικά του Μέσα συντάσσοντας θριαμβικά non paper. Οι ίδιοι που κάποτε απαιτούσαν από τους «Κουίσλινγκ» να στήσουν κάλπες κάθε δευτερόλεπτο, ομνύουν σήμερα στην πολιτική σταθερότητα. Και ξορκίζουν τις εκλογές ως παράγοντα αποσταθεροποίησης της οικονομίας.
Για μια κάποια πολιτική ανάλυση αυτό λέγεται «ωριμότητα». Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, λένε οι θιασώτες αυτής της προσέγγισης, άφησαν πίσω τους τον αντιμνημονιακό τους ριζοσπαστισμό, έγιναν πιο «σοσιαλδημοκρατικοί». Είναι η ανάγνωση που κάνει και ο Ντεϊσελμπλούμ: όσοι θυμούνται το έκπληκτό του ύφος στην πρώτη του συνάντηση με τον Γιάνη Βαρουφάκη ξέρουν ότι ούτε εκείνος ούτε και κανένας άλλος «ανθύπατος» από τις Βρυξέλλες θέλει νέες εκπλήξεις από την Ελλάδα. Οχι μόνο την έκπληξη ενός αιφνιδιαστικού «ουάου». Αλλά και την έκπληξη από ένα κόμμα που εάν χάσει τις εκλογές θα ξαναθυμηθεί τους «Κουίσλινγκ» και τους «ανθύπατους».