Μετά το μακελειό στο Λας Βέγκας, έγραφε χθες στους «New York Times» ο Νίκολας Κριστόφ, η παρόρμηση των πολιτικών θα είναι να κατεβάσουν τις σημαίες στη μέση του ιστού, να προτείνουν λεπτά σιγής και να ηγηθούν ενός πανεθνικού πένθους. Η αντίδραση ειδικά του Ντόναλντ Τραμπ τον επιβεβαίωσε. Για τον γνωστό αμερικανό αρθρογράφο, ωστόσο, αυτό που έχουν ανάγκη περισσότερο από όλα οι ΗΠΑ δεν είναι να πενθήσουν, αλλά να αναλάβουν δράση προκειμένου να περιορίσουν το τίμημα των όπλων.
Οι Αμερικανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να αποδεχθούν απλώς αυτού του είδους τις σφαγές, επιμένει. Οταν η Αυστραλία βίωσε μία πολύνεκρη επίθεση το 1996, η χώρα τάχθηκε ενωμένη υπέρ της υιοθέτησης αυστηρότερων νόμων για τα πυροβόλα όπλα. Ως αποτέλεσμα, ο αριθμός των ανθρωποκτονιών με όπλο μειώθηκε σχεδόν στο ήμισυ και ο αριθμός των αυτοκτονιών με όπλο μειώθηκε στο ήμισυ.
Οι σκεπτικιστές θα πουν ότι δεν υπάρχει μαγικό ραβδί και πως οι νόμοι δεν μπορούν να εξαφανίσουν τις σφαγές, προβλέπει ο Κριστόφ. Εως έναν βαθμό, έχουν δίκιο, σημειώνει. Κάποιοι εγκληματίες πάντα θα καταφέρνουν να προμηθεύονται όπλα, ιδιαίτερα σε μία χώρα όπως η Αμερική, πλημμυρισμένη από 300 εκατομμύρια πυροβόλα όπλα. Η κλίμακα των θανάτων, ωστόσο, είναι τρομακτική. Από το 1970 μέχρι σήμερα, έχουν πεθάνει από όπλο (συμπεριλαμβανομένων αυτοκτονιών, ανθρωποκτονιών και ατυχημάτων) περισσότεροι Αμερικανοί από όσους έχασαν τη ζωή τους σε όλους τους πολέμους της αμερικανικής ιστορίας, μέχρι και την Αμερικανική Επανάσταση. Περίπου 92 Αμερικανοί πεθαίνουν καθημερινά από όπλο, και ειδικά τα παιδιά έχουν 14 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από όπλο από ό,τι τα παιδιά άλλων ανεπτυγμένων κρατών.
Παρότι λοιπόν δεν υπάρχει μαγικό ραβδί, υπάρχουν σύμφωνα με τον Κριστόφ κάποια βήματα που θα μπορούσαν συλλογικά να φέρουν αποτέλεσμα: η επιβολή καθολικών ελέγχων του ποινικού ιστορικού οποιουδήποτε θέλει να αγοράσει όπλο, για παράδειγμα. Ή ο ορισμός κατώτατου ορίου ηλικίας για την αγορά όπλου στα 21 έτη. Η απαγόρευση οπλοκατοχής σε οποιονδήποτε έχει κατηγορηθεί βάσιμα για ενδοοικογενειακή βία. Η υποχρεωτική «μικροσφράγιση» των φυσιγγίων ώστε να «οδηγούν» τους αστυνομικούς στο όπλο που χρησιμοποιήθηκε. Το να γίνει πιο δύσκολη η αφαίρεση των σειριακών αριθμών. Το να επενδύσουν η αστυνομία και ο στρατός στην αγορά έξυπνων όπλων, που χρειάζονται PIN ή μπορεί να χρησιμοποιηθούν μόνο όταν βρίσκονται κοντά σε ένα ειδικό βραχιόλι ή άλλη συσκευή, ώστε να προωθήσουν τη χρήση τους – τα έξυπνα όπλα είναι πιο δύσκολο να κλαπούν ή να χρησιμοποιηθούν κατά λάθος από παιδιά.
Πρόκειται για μετριοπαθή βήματα, ο Κριστόφ το αναγνωρίζει, και δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα έχουν εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Το πιθανότερο, λέει, είναι πως οι ΗΠΑ πάντα θα έχουν υψηλότερα ποσοστά θανάτων από όπλα σε σύγκριση με την Ευρώπη. Ειδικοί όμως θεωρούν πως μία σειρά από ανάλογα μέτρα ασφαλείας θα μπορούσε να περιορίσει τον αριθμό των θανάτων κατά το ένα τρίτο. Σε οποιονδήποτε άλλο τομέα, οι ΗΠΑ αν μη τι άλλο υιοθετούν κανόνες ασφαλείας. Για παράδειγμα, η Υπηρεσία Εργασιακής Ασφάλειας έχει επτά σελίδες κανονισμών για τις σκάλες, που σκοτώνουν κάθε χρόνο 300 ανθρώπους. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ωστόσο δεν καταβάλλει καμία σοβαρή προσπάθεια να περιορίσει τους θανάτους από όπλα, παρότι είναι εκατονταπλάσιοι.
Το λόμπι των όπλων θα πει ότι δεν είναι ώρα για (μικρο)πολιτική, καταλήγει ο αμερικανός αρθρογράφος. Αν όμως οι ΗΠΑ δεν διδαχθούν από αυτό το μακελειό, είναι καταδικασμένες να ζήσουν πολλά ανάλογα. Είναι μία ιδιαίτερα αμερικανική τραγωδία, και απολύτως περιττή.
