Τι θέλουν, καλλιτέχνες άνθρωποι, και μπλέκουν με την πολιτική; Ο Διονύσης Τσακνής έμεινε έναν χρόνο στην ΕΡΤ και θα τον θυμόμαστε για το «ΟΙΑ ΗΩ ΑΕΙ Ω ΥΙΕ». Είναι λίγο αργά να καταγγέλλει ότι η ΕΡΤ παραδίδεται στον κ. Καλφαγιάννη, τον επικεφαλής του «πιο άρρωστου τμήματος του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού», αφού πρώτος είχε παραδοθεί ο ίδιος στις μνημειακές απαιτήσεις των αντιμνημονιακών συνδικαλιστών. Τουλάχιστον ο Γιώργος Κιμούλης παραιτήθηκε αμέσως από την προεδρία του Κέντρου Πολιτισμού. Και στις δύο περιπτώσεις δεν γνωρίζουμε τους λόγους, εικάζουμε ότι οι καλλιτέχνες ήθελαν να κάνουν πράγματα με τα οποία διαφωνούσαν οι πολιτικοί και αυτοί τους έβαλαν στη θέση τους, θυμίζοντάς τους ποιο είναι το αφεντικό.
Η Μελίνα Μερκούρη εγκατέλειψε την τέχνη και έγινε πολιτικός. Το καλλιτεχνιλίκι ήταν πρόσχημα και εφόδιο για τους πολιτικούς αγώνες που έδινε –να εκλεγεί βουλευτής, να παραμείνει υπουργός, να γίνει δήμαρχος. Ο Μίκης Θεοδωράκης που τα ήθελε και τα δύο αναρωτιόταν «ποιος είναι αυτός ο Γόντικας;» όταν στις εκλογές του 1974, στο αποκορύφωμα της παγκόσμιας αναγνώρισής του, έχασε τη βουλευτική έδρα από τον τότε γραμματέα της ΚΝΕ που τον ήξερε μόνο ο κομματικός μηχανισμός –αλλά αυτό, έφθανε. Ο Μάνος Χατζιδάκις έμεινε πάντα καλλιτέχνης και ως διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος υπηρέτησε αυτό που αγαπούσε, τη μουσική, και προκαλούσε («κάντε έρωτα, όχι ραδιόφωνο»). Οταν τον παραζάλισαν οι κομματικοί της ΝΔ, ότι με τον «δήμαρχο Χαρχούδα» της θρυλικής Λιλιπούπολης γελοιοποιούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τα βρόντηξε και έφυγε μεγαλοπρεπώς –είχε βαρεθεί το παιχνίδι, είχε άλλα σημαντικότερα να κάνει.
Αλλά ο Χατζιδάκις ήταν Χατζιδάκις –για όσους δεν έχουν σημαντικότερα να κάνουν, σωστή στάση είναι αυτή της Λυδίας Κονιόρδου: αφού σου αναθέτουν, για δικούς τους λόγους, ψηλό πόστο οι πολιτικοί, αντί να αποπειραθείς να παίξεις παιχνίδια και να εμπλακείς στους μαιάνδρους και τα κακόφημα στενοσόκακα της πολιτικής, το εκμεταλλεύεσαι όσο καλύτερα μπορείς. Πηγαίνεις ταξίδια στην Κίνα ή στη Γερμανία, απολαμβάνεις τις τιμές που σου προσφέρουν τα ξένα κράτη και αφήνεις το υπουργείο να κουρεύεται –μια φορά στη ζωή σου έχεις τέτοια ευκαιρία. Ας κάνουν ό,τι θέλουν οι συριζαίοι με τις επενδύσεις και τα αρχαία. Δικά της είναι να νοιάζεται;
Η πολιτική είναι σκληρό επάγγελμα. Δεν χωρά ερασιτέχνες, δεν δέχονται οι πολιτικοί να τους πάρεις την μπουκιά από το στόμα, να ασκήσεις εξουσία για δικό σου λογαριασμό όταν δεν έχεις υποστεί εσύ την κομματική εξουσία, δεν έχεις περάσει όπως αυτοί διά πυρός και σιδήρου προκειμένου να γίνουν υπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές. Πρέπει να είσαι δικός τους, να σε χρησιμοποιούν. Αν πας να παίξεις δικό σου παιχνίδι, σε τελειώσανε. Γαίαν έχοις ελαφράν, αξιομακάριστε Διονύσιε Τσακνή.
Τελευταία Νέα