Η πιο μεγάλη παρεξήγηση στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έχει γίνει σε κάποιο γήπεδο ή σε ντέρμπι των Αιωνίων, αλλά στη Βουλή. Στις 19 Ιανουαρίου 1979 κατατέθηκε νόμος με τον οποίο οι σύλλογοι μετατράπηκαν σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες (ΠΑΕ).
Η παρεξήγηση ξεκινά από τη στιγμή που οι ΠΑΕ πίστεψαν πως θα είναι επαγγελματικό το ποδόσφαιρο μόνο ως προς τις υποχρεώσεις των παικτών απέναντί τους. Η σχέση ωστόσο είναι αμφίδρομη.
Εκατοντάδες ποδοσφαιριστές στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν χάσει τα χρήματα τα οποία τους οφείλουν οι σύλλογοι που συμμετέχουν κυρίως στις μικρές κατηγορίες, αλλά οι υποθέσεις τους αποτελούν τα νεκρά σωματίδια, κοινώς τη σκόνη, που κρύβονται κάτω από το χαλί.
Ακόμα όμως κι αυτά τα νεκρά σωματίδια μπορούν να προκαλέσουν ζημιά γιατί ευνοούν την ανάπτυξη πληθυσμών ακάρεων που ευθύνονται για πολλές ποδοσφαιρικές αλλεργίες.
Ο μύθος λέει πως στη βίβλο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου της χώρας υπάρχει παραπομπή για τις περιπτώσεις των απλήρωτων από τις ομάδες παικτών. Σύμφωνα με αυτή, οι αθλητές που αγαπούν τη φανέλα που εκπροσωπούν δεν πρέπει να έχουν οικονομικές απαιτήσεις. Οποιος αγαπά τη φανέλα, λένε, δεν διεκδικεί χρήματα από ένα άδειο ταμείο. Το πώς θα ζήσει ο αθλητής που δηλώνει στην Εφορία επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, λίγη σημασία έχει. Αρκεί να επιβιώσει ο σύλλογος και όλοι οι άλλοι να παν να πεθάνουν.
Τελευταία Νέα