Αναζήτηση
Υπάρχουν μερικά βιντεοκλίπ, που συζητιούνται για τα χλιδάτα σκηνικά τους ή τους διάσημους πρωταγωνιστές τους. Υπάρχουν κάποια άλλα, σχολιασμένα μάλλον για τα μπόλικα «χτυπήματά» τους στο youtube. Κι είναι και ορισμένα ακόμα, που μια ιστορία έχουν να πουν και τη λένε καλά: για ένα κορίτσι στο Ναύπλιο, που βιαστικό καθώς είναι, ξεχνάει το φουλάρι του σε ένα καφέ, μέχρι που ένα αγόρι το βρίσκει, και η μόνη αμοιβή που θέλει, είναι να το επιστρέψει στην ιδιοκτήτρια. Τρέχει πίσω της στα στενά της πόλης, της φωνάζει να σταθεί, αλλά εκείνη, τίποτα. Ίσως φταίει η αδύναμη φωνή του, θύμα ενός εκνευριστικού κρυώματος, ίσως όμως φταίει και κάτι άλλο.
Οι «Εραστές» είναι η πιο πρόσφατη δουλειά των Λαβέλ Φα: ενός συγκροτήματος καινούριου στα μουσικά πράγματα, που αντλεί έμπνευση από την έντεχνη, καθώς λέμε, εγχώρια παράδοση. Το βίντεο του τελευταίου τραγουδιού τους κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό στα social media, με τις μελωδίες και τους στίχους του Σωκράτη Αγγελή, τις ερμηνείες του ίδιου και της Ηλιάνθης Παπαρρίζου, αλλά και την ενορχήστρωση του Σπύρου Κόκκινου, να συνοδεύονται από μια μικρή, τρίλεπτη κινηματογραφική αφήγηση, που έγραψε παρέα με τη μπάντα και σκηνοθέτησε ο Αλέξανδρος Χαντζής.
Ταινίες του Χαντζή όπως το «Τσέλσι-Μπαρτσελόνα» (βραβευμένη στη Δράμα με Αργυρό Διόνυσο), «Τι χαζό παιδί» (με συμμετοχή στο Sundance Istanbul Lab), αλλά και το «Θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα σου πω» ή το ντοκιμαντέρ «Bullying Diaries», δίνουν περισσότερα από μια ιδέα για το ύφος των «Εραστών». Η διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ του Θοδωρή Ποπέσκου, οι ερμηνείες του Μιχάλη Οικονόμου (Βραβείο Χορν 2010) και της Ειρήνης Φαναριώτη («Η μεγάλη χίμαιρα», «Το κορίτσι του λύκου»), δένουν και με το παραπάνω το γλυκό.
Η συνταγή του ωστόσο δεν αποκαλύπτεται εντελώς, παρά μόνο στο φινάλε: εκείνο το βιαστικό κορίτσι με το ξεχασμένο φουλάρι, εκείνο το φιλότιμο, αλλά βραχνιασμένο αγόρι, θα περιπλανηθούν κάμποση ώρα στα στενά του Ναυπλίου μέχρι να συναντηθούν και επιτέλους να επικοινωνήσουν. Και κάπου εκεί, στην κεντρική πλατεία της πόλης είναι που ο ένας τους θα καταλάβει, ότι ο άλλος δεν μιλά και δεν ακούει, γιατί κυριολεκτικά δεν μπορεί.
Δεν είναι βέβαιο αν οι σεναριογράφοι, ο σκηνοθέτης, ο μοντέρ ή οι ηθοποιοί των «Εραστών», αποδίδουν χωρίς μελοδραματισμούς το πώς μοιάζει να είσαι κωφάλαλος, επειδή τυχαίνει να έχουν κάποια οικεία εμπειρία. Το ζεστό χαμόγελο ως ιδανικότερη επιλογή σε κάθε είδους επικοινωνία, μοιάζει πάντως να είναι το μότο τους. Αυτά βέβαια είναι υποθέσεις και μάλλον αυθαίρετες σε σχέση με τους πραγματικούς επαίνους που δέχεται στο youtube, το μουσικό βίντεο των Λαβέλ Φα: «παραμυθένια ατμόσφαιρα», γράφει ένας στα σχόλια, «κολλητικότατο», συμπληρώνει ένας άλλος, «πολύ συγκινήθηκα», λέει μια τρίτη. Ανάμεσά τους και μια φράση που, εκτός από όλα τα άλλα, σαν να συνοψίζει σε μια ευχή, όλα όσα ξυπνά μια ωραία ειπωμένη ιστορία: «μακάρι», γράφει ένα κορίτσι, «να συμβαίνουν τέτοια και στην πραγματικότητα».
