Οι τριβές, οι διαφωνίες και η καθυστέρηση ίσως να ήταν αναπόφευκτα συνοδευτικά του εγχειρήματος.
Δεν είναι απλό πράγμα να μαζέψεις γύρω από μια κάλπη όλες τις φυλές της Κεντροαριστεράς και μπράβο της επιτροπής Αλιβιζάτου που το καταφέρνει.
Από εκεί και πέρα, τα βαρετά τελειώνουν.
Απ’ ό,τι φαίνεται η εκλογή θα γίνει πριν από τα Χριστούγεννα, οι υποψήφιοι ανακηρύχθηκαν και ήδη περιφέρονται στην Ελλάδα, οι διαδικασίες της ψηφοφορίας έχουν λίγο ή πολύ διαμορφωθεί και είναι κοινής αποδοχής.
Δεν βλέπω τι θα μπορούσε πλέον να εκτροχιάσει το τρένο. Κι ως εκ τούτου απομένει να μάθουμε τη συμμετοχή και τον νικητή ή τη νικήτρια.
Σοβαρές προβλέψεις για το δεύτερο δεν υπάρχουν. Εχουμε ακόμη κάπου ενάμιση μήνα προεκλογικής εκστρατείας και κανείς δεν μπορεί να ρισκάρει πρόβλεψη για τον νικητή όταν δεν ξέρουμε ακόμη ποιοι θα περάσουν στον δεύτερο γύρο.
Θα έλεγα όμως κάτι άλλο. Στη χώρα όπου συνήθως αντιλαμβανόμαστε τα δημόσια πράγματα ως προσωπικές υποθέσεις, το πρόσωπο του νικητή στην προκειμένη περίπτωση αποκτά μικρότερη σημασία από το ίδιο το εγχείρημα και τη συμμετοχή.
Να ένα καλό μήνυμα πριν καν στηθούν οι κάλπες!
Ακόμη περισσότερο που η συμμετοχή μπορεί να εκπλήξει και τους πιο αισιόδοξους: λάβετε υπόψη ότι μόνο οι προτάσεις υποστήριξης των δέκα υποψηφίων συγκέντρωσαν 35.000 (!) υπογραφές –σχεδόν όσοι ψήφισαν το 2015 για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ…
Προφανώς ο δρόμος δεν θα είναι ανθόσπαρτος, ούτε οι επόμενες εκλογές θα γίνουν μεταξύ τριών ισοδύναμων παρατάξεων, όπως προβλέπει αισιόδοξα η Φώφη.
Αλλά ακόμη κι αν δεν ισχύσει η πρόβλεψή της, η ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς θα ξαναμοιράσει συνολικά την τράπουλα στον χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς.
Αφενός επειδή η Κεντροδεξιά έκανε ήδη την ανασύνταξή της με τον Μητσοτάκη και οδεύει σε μια εκλογική νίκη, άρα δεν έχει τέτοιες σκοτούρες.
Αφετέρου επειδή ακόμη κι αν δεν ξέρουμε τον νικητή της εκλογής, ξέρουμε σίγουρα τους χαμένους: είναι ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί που είχαν να αντιμετωπίσουν ένα άτακτο ασκέρι θα βρουν απέναντί τους μια συγκροτημένη παράταξη.
Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια του κυβερνητικού Τύπου (αριστερού, παλαιοπασοκικού και ακροδεξιού) να λοιδορήσει, να απαξιώσει και να υποτιμήσει την προσπάθεια.
Εχουν καταλάβει πολύ καλά ποιοι θα πληρώσουν τον λογαριασμό –άσε που βγάζουν και κανένα μεροκάματο.
Αλλά πρόβλημά τους και άνευ σημασίας.
Διότι τελικά οι πολιτικές πρωτοβουλίες και τα πολιτικά ρεύματα δεν κρίνονται στα υπόγεια, ούτε από τους υπαλλήλους των αντιπάλων τους.
Κρίνονται στην και από την κοινωνία. Στοιχειώδες.
