Είναι μια κόντρα σαν σαπουνόπερα. Ενας πρωθυπουργικός σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού με προϋπηρεσία αδιόριστου εκπαιδευτικού – σερβιτόρου επιτίθεται σε έναν ευρωβουλευτή που πληροφορεί το πανελλήνιο πως σκέφτεται να αποσχίσει τον εαυτό του –συγγνώμη, την μονοπρόσωπη τάση του –από το κόμμα. «Ας κατέβει στις εκλογές να γελάσουμε» καγχάζει ο Νίκος Καρανίκας. «Οι χυδαίες ύβρεις του αποτελούν τίτλο τιμής για μένα» απαντά τιτιβίζοντας ο Κώστας Χρυσόγονος, σε μια απόπειρα να φανεί υπεράνω. Απόπειρα εμφανώς αποτυχημένη όταν μια μέρα μετά βγαίνει στα ερτζιανά και διατείνεται ότι ο Καρανίκας είναι ο Βισίνσκι του Τσίπρα. Και για όποιον δεν είναι γνώστης της σταλινικής περιόδου, εξηγεί μετά ποιος ήταν ο Βισίνσκι. Γενικός Εισαγγελέας της ΕΣΣΔ, τη δεκαετία του 1930, στις δίκες της Μόσχας, οι οποίες κατέληξαν στην εκτέλεση όλων των μελών της ηγεσίας των μπολσεβίκων. Για την Ιστορία, ο Αντρέι Βισίνσκι στα κατηγορητήρια δεν αποκαλούσε τους αντιφρονούντες απλά «πράκτορες του καπιταλισμού», όπως είπε ο Χρυσόγονος, αλλά και «λυσσασμένα και βρώμικα σκυλιά», «κατσαρίδες», «σκουπίδια» και πάει λέγοντας. Πριν δε, γίνει φανατικός σταλινικός υπήρξε μενσεβίκος –και πρόεδρος δικαστηρίου της Πετρούπολης που είχε δώσει εντολή να συλληφθεί ο Λένιν ως γερμανός κατάσκοπος.

Κι ο Βισίνσκι μέσα τους

Ισως ο ευρωβουλευτής υπερέβαλε to make a point. Εξάλλου, ο Καρανίκας θυμίζει Βισίνσκι μόνο ως καρικατούρα του. Αφήνοντας, πάντως, στην άκρη τις ιστορικές παρατηρήσεις, αν έχει αξία ο καβγάς των δυο πρώην συντρόφων είναι γιατί ρίχνει φως στο συριζαϊκό οικοσύστημα. Και στις σχέσεις των ειδών που ευδοκιμούν σε αυτό. Καρανίκας και Χρυσόγονος ενσαρκώνουν δυο αντιμαχόμενες εντός Κουμουνδούρου τάσεις. Εκείνους που έχουν περάσει τα πέτρινα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο κι αυτούς – κυρίως πασοκογενείς – που τον μετέτρεψαν σε κόμμα εξουσίας. Ή, αν προτιμάτε, που ανακάλυψαν τον ριζοσπάστη αριστερό που έκρυβαν μέσα τους κάπως αργά στην πολιτική τους καριέρα. Με λίγη φαντασία, μάλιστα, αυτή η διαμάχη θα μπορούσε να είναι μια κόντρα από το μέλλον. Από το μέλλον της πτώσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε που πιθανόν ο σκληρός πυρήνας της προμνημονιακής εκδοχής του θα κατηγορεί όσους καβάλησαν το ρεύμα της αγανάκτησης ως – για να το θέσουμε στην καρανικική διάλεκτο – «χρυσούς γόνους του αριβισμού». Σε εκείνη τη φάση, βέβαια, μπορεί να εφαρμοσθεί εκατέρωθεν το τσιτάτο που αποδίδεται στον Βισίνσκι, «δώστε μου τον άνθρωπο και θα βρω το έγκλημα».

Τελευταία Νέα