Οι ειδήσεις που μας έρχονται από τη Γαλλία μονοπωλούνται από τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί ο Εμανουέλ Μακρόν και τις αντιδράσεις που προκαλούνται από τους «τεμπέληδες» και αυτούς που «τα κάνουν μπουρδέλο». Υπάρχουν όμως και δύο άλλα θέματα που συζητιούνται έντονα αυτόν τον καιρό στη χώρα. Το ένα είναι η απόφαση ενός ανακριτή να παραπεμφθεί για «σεξουαλική παράβαση» και όχι για βιασμό ένας 28χρονος που είχε σεξουαλική επαφή με μια 11χρονη. Και αυτό επειδή δεν υπήρξαν «βία, καταναγκασμός, απειλή ή έκπληξη».

Η δίκη επρόκειτο να ξεκινήσει την περασμένη Τρίτη, αλλά αναβλήθηκε για τον Φεβρουάριο. Χιλιάδες είναι εκείνοι που υπογράφουν ψηφίσματα με αίτημα να αλλάξει ο νόμος: στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει ηλικιακό όριο (τα 14 χρόνια στο Βέλγιο, τα 16 στη Βρετανία) κάτω από το οποίο η «συναίνεση» δεν νοείται. Αλλοι, πάλι, θυμίζουν την ανοιχτή επιστολή με την οποία ο Σαρτρ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Αραγκόν και άλλοι τρανταχτοί διανοούμενοι της εποχής είχαν υπερασπιστεί το 1977 τρεις άνδρες που δικάζονταν για σεξουαλικές σχέσεις με παιδιά κάτω των 15 ετών.

Το άλλο θέμα που απασχολεί τους Γάλλους είναι το έργο «Τo Come (Extended)» της δανής χορεύτριας και χορογράφου Μέτε Ινγβαρτσεν που παρουσιάζεται μέχρι αύριο στο Κέντρο Πομπιντού και στη συνέχεια θα μεταφερθεί σε διάφορα φεστιβάλ. Το προηγούμενο έργο της με τίτλο «69 στάσεις» επρόκειτο να παρουσιαστεί το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, αλλά ματαιώθηκε. Στη νέα αυτή χορογραφία, όπου συμμετέχουν 15 περφόρμερ, η τριανταεπτάχρονη καλλιτέχνις εξερευνά την έννοια της ατομικής σεξουαλικής ελευθερίας, αποδομεί τις πορνογραφικές εικόνες και παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος θα νιώθει ηδονή στο μέλλον.

Αρκεί μια απλή αντιπαράθεση αυτών των προβληματισμών με την τελευταία ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου για να καταλάβει κανείς πόσο πίσω βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Οπισθοδρομική είναι βέβαια η Εκκλησία και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, η Ιταλία. Εκεί όμως είναι σαφώς μικρότερη η παρεμβατικότητά της στην πολιτική. Η δύναμή της, δηλαδή, να επηρεάζει τους πολιτικούς και μέσω αυτών την κοινή γνώμη.

Ο ισχυρισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου καταστρέφει τον άνθρωπο, αφού μεταξύ άλλων θα αυξήσει τη σύγχυση και τις ψυχικές διαταραχές, θα ήταν κωμικός αν δεν συνοδευόταν από αντίστοιχου ύφους δηλώσεις ελλήνων πολιτικών. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει κρίνει ότι η προϋπόθεση στείρωσης για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου παραβιάζει το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και 19 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν ήδη νομοθετήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Ανάλογες αποφάσεις έχουν λάβει την τελευταία διετία τα ελληνικά δικαστήρια. Αλλά η συζήτηση που γίνεται στα μέσα ενημέρωσης είναι αν με τη νέα ρύθμιση θα ευνοηθούν οι φοροφυγάδες και αν υπάρχουν γκέι μητροπολίτες.

Τις επόμενες ημέρες θα ακουστούν πολλά και ανατριχιαστικά. Και θα δοθεί η ευκαιρία να κριθούν πολλοί απ’ όλα τα κόμματα. Ο απώτερος στόχος, όμως, πρέπει να παραμείνει καθαρός: να απαλλαγούν από ταπεινωτικές διαδικασίες και να προστατευθούν μερικές χιλιάδες αδύναμοι συμπατριώτες μας.

Τελευταία Νέα