Ο Βενιζέλος αποδέχθηκε το αίτημα, κατέθεσε με τη νομική επιστημοσύνη που τον διακρίνει ό,τι είχε να πει για την υπόθεση και η προσπάθεια ευοδώθηκε, πρέπει να αναφερθεί αυτό. Τόσο καλά μάλιστα που εκεί που ο Σάφα απαιτούσε από το ελληνικό Δημόσιο 1 δισ. και βάλε αποζημίωση, του επιδικάστηκαν 180 εκατ., και όχι μόνο αυτό, αλλά η απόφαση τον υποχρεώνει να συνεχίσει να λειτουργεί τα Ναυπηγεία, άρα να εξακολουθήσει να δίνει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους. Μέχρι που λες ότι πήγε για μαλλί ο άνθρωπος και βγήκε κουρεμένος. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι έκρινε ο ισπανός πρόεδρος του δικαστηρίου, αυτό αναφέρει η από περίπου 500 σελίδες απόφασή του…
ΥΓ: Διαψεύσεις δεν θα δεχθώ περί του αιτήματος Τσίπρα στον Βενιζέλο να καταθέσει στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο…
Νόθο καθεστώς
Η επικράτηση του πασοκογενούς, και πασοκοθρεμμένου θα προσθέσω, γεροσυνδικαλιστή Καλφαγιάννη στην άγρια κόντρα που είχε ανοίξει με τον παγκόσμιας εμβέλειας μουσικοσυνθέτη, τραγουδοποιό και στιχουργό Διονύση Τσακνή επανέφερε στο προσκήνιο το ιδιότυπο καθεστώς κάτω από το οποίο λειτουργεί η ομοσπονδία της οποίας προΐσταται ο περί ου ο λόγος Καλφαγιάννης, η ΠΟΣΠΕΡΤ.
Εχω αναφερθεί και στο παρελθόν για την περίπτωση, θα το επαναλάβω και τώρα, διότι είναι πάνω από πέντε χρόνια που η ομοσπονδία αυτή των περίπου 2.000 ανθρώπων δεν έχει κάνει εκλογές για την ανάδειξη αιρετής διοίκησης. Στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ ο Καλφαγιάννης εμφανίστηκε μαζί με έναν άλλο κύριο, ως σύνεδρος, αλλά όταν του ζητήθηκαν τα σχετικά νομιμοποιητικά έγγραφα, εμφάνισε μια απόφαση ειρηνοδικείου. Είχε γίνει τότε ένα σχετικό «σούσουρο» για το αν μπορεί να μετάσχει στο συνέδριο, τελικά μετείχε με παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ και την τελευταία στιγμή και του ΚΚΕ.
Πού πήγαν τα λεφτά
Ενα άλλο ζήτημα που μου επισήμανε ο ίδιος άνθρωπος είναι τι γίνεται με εκείνο το περίφημο απεργιακό ταμείο της ΠΟΣΠΕΡΤ. Πρόκειται για τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν τον πρώτο καιρό μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013, προκειμένου να λειτουργήσει η EΡTopen και να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων. Υπάρχουν, λέει, διάφορα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ύψος των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν, ποιος τα διαχειρίστηκε αυτά τα χρήματα και πώς και για ποιο σκοπό διατέθηκαν. Συν φυσικά το ποιος τα διέθεσε.
Εγώ, επειδή έχω μια απέχθεια με όλα αυτά, θα έλεγα ότι το καλύτερο που έχει να κάνει ο Καλφαγιάννης και οι περί αυτόν είναι να δώσουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία αυτά για το απεργιακό ταμείο, να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις και αφήνονται σκιές…
Η σωτηρία της ψυχής
Θα μας τρελάνει η Ιερά Σύνοδος, μου φαίνεται. Την «πέφτει» στον Γιάννη Ραγκούση που δεν είπε τίποτε περισσότερο από αυτό που ολόκληρη η κοινωνία πιστεύει, ότι δηλαδή, τι να κάνουμε τώρα, υπάρχουν και ομοφυλόφιλοι ιερείς, αντί να καθήσει και με τρόπο κατανοητό να εξηγήσει στους πιστούς γιατί αντιδρά στις διατάξεις περί αλλαγής του φύλου.
Τι χρειάζονται οι απειλές για εξώδικα και δικαστήρια στον Ραγκούση, όταν κάθε τρεις και λίγο όλο και κάποιος ιερέας θα σκανδαλίσει με τη συμπεριφορά του το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας;
Μάτια που δεν βλέπονται
Η είδηση, η πρώτη, η κυρίαρχη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι η Σοσιαλιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ αριθμούσε τουλάχιστον 2.000 άτομα –δηλαδή 2.000 συμπατριώτες μας σοσιαλιστές είπαν εμείς γινόμαστε ΣΥΡΙΖΑ, τον ψηφίζουμε, τον στηρίζουμε, αλλά θα είμαστε σοσιαλιστές. Η δεύτερη είδηση είναι ότι τώρα αποφάσισαν να φύγουν, με ηλεκτρονική ψηφοφορία που έκαναν, και προσανατολίζονται να δημιουργήσουν κόμμα ή πολιτική κίνηση, υπό τον Κώστα τον Χρυσόγονο. Η τρίτη είδηση δεν είναι ακριβώς είδηση, ερώτημα είναι: Αν ο Τσίπρας δεν παρέμενε εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους του Μαξίμου και μιας ομάδας στελεχών που τον έχουν απομονώσει από την κοινωνία και καλούσε πού και πού τον Χρυσόγονο να… ανταλλάξουν απόψεις, ο Χρυσόγονος θα έφευγε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Κάθε απάντηση δεκτή, αλλά η δική μου, το ξεκαθαρίζω, είναι «όχι»! Ποτέ δεν θα έφευγε. Διότι η τελευταία φορά που είδε τον Τσίπρα ο αρχηγός Χρυσόγονος ήταν προ διετίας και πλέον, και ποιος ξέρει τι του μετέφερε από τον παλμό της κοινωνίας με την οποία, ως γνωστόν, η Σοσιαλιστική Τάση είναι σε έναν διαρκή γόνιμο διάλογο (τι λέω ο άνθρωπος…), ώστε ο άλλος δεν τον κάλεσε ποτέ πια στο Μέγαρο Μαξίμου…
Λογική κίνηση
Είπα ανασχηματισμό και θυμήθηκα να αναφέρω προχθεσινές μου πληροφορίες (από την πηγή που συχνά πυκνά ονομάζω «άνθρωπό μου στο Μαξίμου»), ότι πάλι προς τα πίσω τον πάει ο πρόεδρος Αλέξης. Ο δικός μου δεν ήξερε να μου πει περισσότερα, αλλά εγώ συμπερασματικά κατέληξα στον Νοέμβριο και αν. Δεδομένου ότι σε δέκα μέρες πηγαίνει Λευκό Οίκο, φιλοξενούμενος του προέδρου Τραμπ, το τελευταίο που θα ήθελε πριν ή μετά να υπάρχει μουρμούρα για το ποιος μπήκε και το ποιος βγήκε από την κυβέρνηση, θέματα δηλαδή τα οποία μπορεί να χλωμιάσουν τη μεγάλη εικόνα που τόσο έχει ανάγκη. Λογικό.
Ολοι στη θέση του το ίδιο θα έκαναν…
