Ρώτησαν πριν από μερικά χρόνια τον Σόιμπλε σε μια συνέντευξη ποιος είναι ο ρόλος του. «Είμαι υπουργός Οικονομικών» απάντησε. «Είμαι το γηραιότερο μέλος του υπουργικού συμβουλίου. Με άλλα λόγια, ενσαρκώνω τη μακρά μνήμη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Κι επειδή δεν είμαι υποχρεωμένος να πασχίζω να γίνω κάτι άλλο, διαθέτω μεγαλύτερο βαθμό εσωτερικής ελευθερίας από άλλους».
Το σημερινό Eurogroup θα είναι το τελευταίο για τον απερχόμενο γερμανό υπουργό Οικονομικών. Και η ατμόσφαιρα θα είναι χωρίς αμφιβολία γιορταστική. Ολοι θα του ευχηθούν τα καλύτερα καθώς όλοι ξέρουν ότι θα τους λείψει. Γιατί με εξαίρεση το χιούμορ του, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν πάντα προβλέψιμος. Ενα σταθερό σημείο αναφοράς. Στις δύσκολες στιγμές, οι άλλοι υπουργοί πάντα αφήνονταν στην κρίση του. Αν είχε δίκιο, θα μοιράζονταν τη δόξα. Αν είχε άδικο, θα είχαν σε κάποιον να ρίξουν, υπογείως, την ευθύνη.
Σαμπάνιες, ή έστω τσίπουρα, άνοιξαν πολλοί και στην Ελλάδα όταν έγινε γνωστή η μετακίνηση του Σόιμπλε στην προεδρία της Βουλής. Αλλά για διαφορετικό λόγο. Ο «κουτσός», όπως τον αποκάλεσε ένας λεβέντης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το βήμα της Βουλής, ο «καροτσάκιας» ή «σακάτης», όπως τον έχουν επονομάσει γνωστοί/ές δημοσιογράφοι, θεωρείται ο κύριος υπεύθυνος για τη μιζέρια της Ελλάδας και τη στασιμότητα της Ευρώπης.
Είναι πιθανό η επιμονή του Σόιμπλε και των άλλων σκληρών του Βορρά στη λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία να καθυστέρησε την έξοδο της Ευρώπης από την κρίση. Μια πολιτική α λα Ομπάμα θα ήταν παραγωγικότερη. Εστω και με βαρύ τίμημα, όμως, οι άλλες χώρες που μπήκαν σε Μνημόνιο τα κατάφεραν. Η βασική αιτία του ελληνικού αδιεξόδου δεν είναι η σαδιστική συμπεριφορά ενός υπουργού, ο οποίος στο κάτω κάτω κατάφερνε να περνά από το Κοινοβούλιό του μη αντιδημοφιλή μέτρα, αλλά η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας από τις αγορές.
Ενας κύκλος σήμερα κλείνει –και καλώς κλείνει. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι εμμονές του θα αποτελούσαν παραφωνία στον νέο δρόμο που καλείται να ακολουθήσει η Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι αν στην ίδια αυτή Ευρώπη θα πιστεύει και ο διάδοχός του (που ήδη τον κατηγορεί ότι ήταν πολύ μαλακός με την Ελλάδα). Στο κάτω κάτω, μπορεί οι περισσότεροι Ελληνες να θεωρούν πρότυπό τους τον Πούτιν, αλλά στην Ευρώπη βλέπουν το μέλλον τους.
Στην ίδια εκείνη συνέντευξη, οι δημοσιογράφοι της «Zeit» ρώτησαν τον Σόιμπλε αν είχε δίκιο ένας παλιός υπουργός του Κολ που είχε πει ότι οι πολιτικοί αποτυγχάνουν εξαιτίας των δυνατών τους σημείων, όχι των αδυναμιών τους. «Τα δυνατά σημεία αποτελούν πάντα πειρασμό και μπορεί να οδηγήσουν σε αποτυχία» απάντησε. «Αν όμως δεν είσαι καλός στη δουλειά σου, αποτυγχάνεις εξαιτίας των αδυναμιών σου. Και αυτό είναι ακόμη χειρότερο». Το βέβαιο είναι ότι εκείνος τη δουλειά την ήξερε καλά.
Τελευταία Νέα