Αναζήτηση
Είναι που είναι ζαλισμένος ο πολίτης από τις συνεχείς οικονομικές κατραπακιές που του επιφέρουν η κρίση και η κυβέρνηση, βλέπει την αντιπολίτευση να μιλάει μη ακουόμενη, προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται στην Κεντροαριστερά με τον χορό των υποψήφιων αρχηγών, ακούει να συμβαίνουν και διεθνώς διάφορα αναπάντεχα και τα έχει γενικώς χαμένα. Ζει «εν συγχύσει».
Αύριο η Καταλωνία στο Κοινοβούλιό της θέλει να κηρύξει την ανεξαρτησία της, ο Ελληνας θυμάται την Μπαρτσελόνα που θαυμάζει, βλέπει τον Ραχόι να στέλνει αστυνομίες που χτυπούν, αρπάζουν τις κάλπες και τρέχουν (σαν τον Καλπογιάννη παλιότερα της ΝΔ) και προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Στρέφεται προς την ΕΕ να ακούσει αν θα ενωθεί η Ευρώπη ή θα υπερισχύσουν τα κράτη – έθνη και μπερδεύεται. Ξέρει ότι το κυνήγι του χρήματος είναι το παν, αλλά ξέρει επίσης ότι όποιος έχει το χρήμα το υπερασπίζεται κι ότι η διάσταση αυτή υπεισέρχεται στα καταλανικά γεγονότα. Μύλος!
Την ίδια στιγμή αύριο περνά στη δική μας Βουλή ο νόμος για την ελεύθερη επιλογή φύλου κι εκεί τα χάνει επίσης. Δεν κατανοεί πέρι τίνος ακριβώς πρόκειται και βρίσκει την απλούστερη λύση ή δεν μιλά καθόλου ή ακολουθεί τον πολιτικό, εκκλησιαστικό ή ποδοσφαιρικό παράγoντα (π.χ τον Τσάλτα!). Από την άλλη μεριά, κανείς κυβερνητικός δεν τον διαφωτίζει επαρκώς. Αν μπει δε σε λεπτομέρειες του νομοσχεδίου, εκεί είναι που του γεννιούνται επιπλέον κενά κι ερωτήματα! Επειδή δε ο Ελληνας όλα τα γενικεύει και τα προσωποποιεί, νομίζει και φοβάται, γιατί εκεί ωθεί πάντα η άγνοια, ότι ο γιος του μπορεί να θελήσει να αλλάξει φύλο. Κι αν η νύφη του θέλει να αλλάξει κι αυτή; Τέλος παντων, ζει γενικώς «εν συγχύσει».
Μετά έρχονται τα οικονομικά, του λένε ότι πάμε μια χαρά, οι επενδύσεις έρχονται βροχηδόν, δεν τις προκάνουμε! Εχουμε περίσσευμα και θα το μοιράσουμε! Και παλι απορεί. Τι θα μοιράσουν; Αυτά που του παίρνουν κάθε μέρα; ή τη σύνταξη του που την περιμένει τρία χρόνια; (Στην Ελλάδα το «περίμενε» αποτελεί συνθήκη ζωής).
Κάποιοι επιδιώκουν να είναι ζαλισμένος ο κόσμος, κάτι σαν κοτόπουλο, να μην καταλαβαίνει τι του γίνεται. Να άγεται και να φέρεται χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Του χαρίζουν το μέλλον και του παίρνουν το παρόν, ενώ αυτός ζει μια ζωή πάντα «εν συγχύσει».
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
