Αν υπάρχει ρόλος «γερο-λαδά» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αυτός σίγουρα ανήκει στην Εθνική Ελλάδας. Τσιγκούνα, τοκογλύφος με τα γκολ, απομυζεί και την τελευταία ευκαιρία για ίδιον όφελος.

Ασχημη έως αποκρουστική ομάδα, χωρίς αγωνιστικό σχέδιο, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Ενα σύνολο όμως πεισματάρικο, με φυσική ρώμη, τσαμπουκά, που έχει τα μέσα να πολτοποιεί την ποδοσφαιρική πραγματικότητα και να σκοτώνει κάθε καλή προσπάθεια του αντιπάλου.

Αξίζει όμως να πάει η Εθνική Μουντιάλ; Αν στο κορυφαίο ραντεβού συγκεντρώνονταν οι πιο ντελικάτες, εντυπωσιακές ομάδες, θα έλεγα δίχως επιφυλάξεις «όχι». Το ποδόσφαιρο όμως δεν είναι καλλιστεία. Δεν κερδίζει ο ωραιότερος, δεν νικά αυτός που αλλάζει περισσότερες πάσες, σουτάρει πιο δυνατά, έχει τα περισσότερα λεφτά ή τον καλύτερο κουρέα.

Ο ποδοσφαιρικός στίβος είναι ένα πεδίο μάχης. Χρειάζεται ψυχή, καρδιά, πάθος, πόδια που να μη φοβούνται να μπουν στη φωτιά, θέλει κίνητρο και ομοιογένεια.

Ας το πάρουμε απόφαση. Η Ελλάδα παίζει το χειρότερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Ποιος νοιάζεται; Αν πάει στη Ρωσία και μείνει εκτός η Αργεντινή του Μέσι, η Ολλανδία του Ρόμπεν και η Κροατία του Μόντριτς, θα ενοχλήσει τους ειδικούς στην ημεδαπή η ποιότητα της Εθνικής Ελλάδας;

Γίνεται να παίξουμε με δέκα αμυντικούς, να βάλουμε μισό γκολ και να κατακτήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο; Προσωπικά δεν θα με πειράξει στάλα.

Τελευταία Νέα