Λίστα – ανέκδοτο

Το καλύτερο ανέκδοτο του ΠΣΚ (του παρασκευοσαββατοκύριακου δηλαδή) ήταν ασφαλώς η λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, η οποία δόθηκε πομπωδώς στη δημοσιότητα προκειμένου να διαπομπευθούν οι μεγαλοοφειλέτες, και να προσέλθουν αμέσως, έντρομοι υποτίθεται στα ταμεία του Δημοσίου να δώσουν αυτά που χρωστούν. Δεν ξέρω ποιος, για άλλη μια φορά εφέτος, είχε αυτή την ωραία έμπνευση, αλλά θέλω να τον ενημερώσω ότι πέραν της απίθανης επικοινωνιακής απάτης που υποκρύπτει το όλο θέμα, και θα αναλύσω παρακάτω το γιατί, για τους κυρίους και τις κυρίες που αναφέρονται στη λίστα ισχύει το κλασικό “τους έκαναν τα μούτρα κρέας”!

Αγνοώ αν είναι ευρέως γνωστός ο συγκεκριμένος αφορισμός, αλλά εμένα τον ανέφερε συχνά πυκνά η γιαγιά μου η Αρετούλα, σοφή γυναίκα, καλή της ώρα εκεί που βρίσκεται, και θεωρώ ότι ταιριάζει γάντι με την περίπτωση του καταλόγου και όσων περιλαμβάνονται σε αυτόν –εξού και η αναφορά.

Διότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των αναφερομένων ισχύει το μακάβριο “ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος” –δεν έχουν μία οι άνθρωποι. Κατεστραμμένοι από την κρίση ή από το κεφάλι τους, η πολιτεία δεν έχει να περιμένει τίποτε από τους περισσότερους. Αν όχι από όλους.

Αντλώ παράδειγμα, αυτό που και προ 5ετίας είχα αναφέρει, πάλι εδώ στο “Στίγμα” μήπως και γίνει κάτι και σταματήσει αυτή η γελοιοποίηση του κρατικού μηχανισμού. Αφορά την περίπτωση του πρώτου αναφερομένου στη λίστα, οικονομολόγου Νικολάου Κασιμάτη, “φιλοξενούμενου” των φυλακών Διαβατών Θεσσαλονίκης για τα επόμενα …504 χρόνια!

Ο άνθρωπος αυτός είχε στήσει μια ωραία “μηχανή” παραγωγής πλαστών τιμολογίων με πελατάκια από όλη τη χώρα, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και τις αρχές του 2000. Συνελήφθη, διακριβώθηκαν τα αδικήματα, επιβλήθηκαν ποινές και πρόστιμα, κάποια στιγμή την κοπάνησε από τις φυλακές, μετά τον συνέλαβαν ξανά, τώρα είναι Διαβατά.

Στη λίστα εμφανίζεται να οφείλει στο Δημόσιο κάπου 1,24 δισ. Πρόκειται για διοικητικά πρόστιμα και προσαυξήσεις που του επιβλήθηκαν για κάθε ένα εκ των τιμολογίων που εξέδιδε. Και αυξάνονται οι οφειλές του με ρυθμό περί τα 100 εκατομμύρια ετησίως. Θα πάρει τίποτε το Δημόσιο από τον Κασιμάτη; Τίποτε δεν θα πάρει διότι ο άνθρωπος είναι πιο “ξερός” και από τη ρίγανη. Μαντίλι να κλάψει δεν έχει, τι να πληρώσει από όλα αυτά. Αρα;

Αρα, κάτι πρέπει να γίνει με την υπόθεση αυτή. Διότι αν από τη λίστα των 6 χιλιάδων τόσων μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, οι οποίοι συνολικά οφείλουν περίπου 20 δισ., ο Κασιμάτης και τέσσερις πέντε άλλοι σαν αυτόν χρωστάνε 5 δισ., αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ιστορία είναι ένα ωραίο ανέκδοτο, για να κάνουν πλάκα οι άνθρωποι στα ανά την επικράτεια καφενεία. Και μην πιάσουμε τον κατάλογο των εταιρειών, διότι εκεί να δεις γέλιο. Συμπεριλαμβάνονται εταιρείες – φαντάσματα, εταιρίες που δεν υπάρχουν πια ούτε στα χαρτιά, εταιρίες – κουφάρια.

Συμπεριλαμβάνεται ας πούμε η αμαρτωλή λόγω δομημένων “καραμανλικών” ομολόγων Ακρόπολις Χρηματιστηριακή που εμφανίζεται να χρωστάει 8,5 δισ. ευρώ , αλλά και η Ολυμπιακή Αεροπορία Υπηρεσίες Ανώνυμη Εταιρεία, η οποία είναι σε εκκαθάριση από το 2014, και ακόμη την εκκαθαρίζουν. Και αλλού εμφανίζεται και η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα με χρέη 1,35 δισ.!

Στον κατάλογο που και νεκρούς ανασταίνει, ούτως ειπείν, βρίσκει κανείς από πολεμικές βιομηχανίες όπως τα ΕΑΣ με 629 εκατ. και η ΕΑΒ με 461 εκατ. μέχρι τον ΟΔΙΕ που δεν υπάρχει πια με οφειλές 210 εκατ., αλλά και φαντάσματα όπως η συνεταιριστική ΚΥΔΕΠ με 170 εκατ., η παλαιά, κοσκωτική, Τράπεζα Κρήτης που εμφανίζεται να οφείλει 164 εκατ. Μέχρι και ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) που είχε ιδρύσει ο Ανδρέας το 1982 για να διασώσει με την μέθοδο της κρατικοποίησης αριθμό μεγάλων παραγωγικών μονάδων της χώρας, εμφανίζεται να οφείλει 136 εκατ. ευρώ.

Προχείρως αναφέρω επίσης, ότι στον κατάλογο – μνημόσυνο, υπάρχει σοβαρός αριθμός ιδιωτικών εταιρειών που είτε βρίσκονται σε εκκαθάριση ή δεν λειτουργούν πλέον όπως τα σουπερμάρκετ Ατλάντικ, η Εγνατία Ασφαλιστική, η Νεοχημική, κάτι Αερογραμμές Princess, η ιστορία μου – αμαρτία μου κατασκευαστική Αττικάτ, η Karouzos Real Estate του Γιάννη και της Ρεββέκας που δικάζονται τώρα, η εταιρεία του φαντεζί Λάκη Γαβαλά, τα Χαλυβδόφυλλα, η Artisti Italiani που μεσουράνησε στη δεκαετία του ’90, το κανάλι ALTER που εμφανίζεται αιδημόνως ως Ελεύθερη Τηλεόραση ΑΕ (αλήθεια πότε θα ανοίξει ο φάκελος με τα δάνεια αυτού του καναλιού παλικάρια μου;), η Ασπίς Πρόνοια του μακαρίτη Ψωμιάδη, τα δισκοπωλεία Μετρόπολις του Κουρή και πολλές άλλες.

Ερώτηση, τι νόημα έχουν όλα αυτά, πλην του εντυπωσιασμού και του αποπροσανατολισμού μιας κοινωνίας που ζει συνεχώς στο παραμύθι ότι η χώρα καταστράφηκε από τα δάνεια ΝουΔου –

ΠΑΣΟΚ και ΜΜΕ;

Θα κλείσω αυτό το θέμα, με κάτι ακόμη, διότι τίποτε δεν προέρχεται από παρθενογένεση σε αυτό τον τόπο. Το 2009, οι οφειλές φυσικών προσώπων και εταιρειών της κατηγορίας “μεγαλοοφειλέτες Δημοσίου” ήταν 32 δισ. ευρώ. Και ήταν αυτά τα 32 δισ. που παγίδευσαν τον πρόεδρο Γιώργο τον Σεπτέμβριο του 2009 στη ΔΕΘ και απάντησε στη δική μου σχετική ερώτηση για το πού θα βρει τα χρήματα να υλοποιήσει το φιλόδοξο πρόγραμμα το οποίο μόλις είχε εξαγγείλει (το ‘χει φαίνεται η πόλη να εξαγγέλλονται μεγαλεπήβολα, πλην ανεφάρμοστα σχέδια) με το περίφημο “λεφτά υπάρχουν”. Ετσι τον είχε πείσει η τότε υπεύθυνη του τομέα Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Λούκα Κατσέλη.

Λεφτά δεν υπήρχαν, φυσικά, και δεν βρέθηκαν και ποτέ να εισπραχθούν. Τι έγινε; Χρόνο με τον χρόνο αυξάνονταν, και φτάσαμε στο σήμερα, να έχουν ξεπεράσει τα 100 δισ. ευρώ –δηλαδή για κάθε χρόνο της κρίσης αυξάνονταν κατά 10 δισ. οι οφειλές –αλλά κανενός δεν ίδρωσε το αφτί ότι οι οφειλές αυξάνονταν αλλά χρήματα δεν εισπράττονταν.

Ο μόνος που πήγε να κάνει κάτι, να ξεκαθαρίσει τα πραγματικά χρέη προς το Δημόσιο από τα πλασματικά ήταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Αλλά έκανε πίσω, αφού δέχθηκε μια τρομακτική επίθεση από την τότε αντιπολίτευση, τη ΝουΔού, η οποία με λαϊκιστικά επιχειρήματα κατάφερε να αποτρέψει την παρέμβαση. Ετσι, φτάσαμε στο σήμερα και στη συνακόλουθη γελοιότητα: “λεφτά (να) υπάρχουν” αλλά μόνο στα χαρτιά…

Αναφέρθηκα το Σάββατο στο άγνωστο παρασκήνιο για το πώς κερδήθηκε η μάχη στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο με τον επιχειρηματία Σάφα, ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, και ειδικότερα τον καίριο ρόλο που έπαιξε στην έκβαση της υπόθεσης η κατάθεση (κατόπιν παρακλήσεως Τσίπρα) του Ευάγγελου Βενιζέλου. Θα συμπληρώσω σήμερα δυο ακόμη στοιχεία. Το ένα απολύτως εξακριβωμένο, (για) το δεύτερο θα περιμένω την απάντηση του ενδιαφερομένου. Μάρτυρας υπέρ των θέσεων του ελληνικού Δημοσίου στην υπόθεση αυτή κατέθεσε και ο πρώην υπουργός Αμυνας Πάνος Μπεγλίτης, ο οποίος επίσης είχε παρακολουθήσει από κοντά το πρόβλημα με τα Ναυπηγεία. Υπενθυμίζω απλώς ότι ο επιχειρηματίας Σάφα απαιτούσε από το Δημόσιο 1 δισ. ευρώ και η διεθνής διαιτησία τού επιδίκασε 180 εκατ., υποχρεώνοντάς τον παράλληλα να συνεχίσει τη λειτουργία των Ναυπηγείων.

Το δεύτερο που θέλω να πω, και το πληροφορήθηκα χθες, είναι ότι ο κύριος Σάφα είχε προστρέξει στη νομική υποστήριξη του άρτι αποχωρήσαντος από τον ΣΥΡΙΖΑ και άρτι, επίσης, φλερτάροντος με την Κεντροαριστερά Κώστα Χρυσόγονου. Δεν βρίσκω κάτι κακό σε αυτό, εννοείται, δουλειά έκανε ο άνθρωπος, απλώς το αναφέρω διότι καλόν είναι να γνωριζόμαστε κάποια στιγμή σε αυτόν τον τόπο…