Η πάλαι ποτέ κραταιά Κεντροαριστερά είναι σε φάση αναζήτησης. Σε μια χρονική στιγμή που ο νέος διπολισμός, ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, είναι εδραιωμένος, πολλοί στον χώρο της Κεντροαριστεράς δείχνουν να μην κατανοούν τι συμβαίνει. Πώς να εξηγήσει κανείς τα όσα διαδραματίστηκαν στη Βουλή τα τελευταία εικοσιτετράωρα επί του νομοσχεδίου για την αλλαγή φύλου και ανέδειξαν μια τριχοτομημένη Κεντροαριστερά. Την ίδια στιγμή, αυτό το γεγονός φούντωσε τη σύγκρουση μεταξύ δυο βασικών υποψήφιων διεκδικητών της ηγεσίας, της Φώφης Γεννηματά και του Γιώργου Καμίνη, ενώ ο εκφραστής του φιλελευθερισμού στη Βουλή ήταν ο έτερος υποψήφιος αρχηγός Σταύρος Θεοδωράκης. Η εικόνα που εμφάνισε η Κεντροαριστερά ήταν αποκαρδιωτική και, όπως λένε έμπειρα στελέχη της, στη φάση που βρίσκεται δεν έχει την πολυτέλεια των εμφυλίων. Παράλληλα, σε μια περίοδο κατά την οποία πρέπει να κυριαρχεί η γόνιμη πολιτική συζήτηση επί ιδεολογικών ζητημάτων, η Κεντροαριστερά αναζητά πυξίδα για τα αχαρτογράφητα πολιτικά νερά της νέας εποχής και κυριαρχούν αψιμαχίες, διαξιφισμοί και συγκρούσεις. Παλαιά αρρώστια, οι εμφύλιοι στην Κεντροαριστερά και ειδικά στον βασικό πυλώνα της, το ΠΑΣΟΚ. Με μια όμως μεγάλη διαφορά: τότε είχαν ιδεολογικό υπόβαθρο, ενώ τον τόνο έδιναν κορυφαία πρόσωπα που είχαν ιδιαίτερο πολιτικό βάρος. Η Κεντροαριστερά στα πέτρινα χρόνια του Μνημονίου έφθασε στα όρια της διάλυσής της. Το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί και να ξαναστήσει «γέφυρες» με πρόσωπα, συλλογικότητες και φορείς που τη στήριζαν κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Αυτό φιλοδοξεί να το κάνει μέσω της διαδικασίας εκλογής, αν και ακόμα δεν υπάρχει ο φορέας. Το κάρο μπήκε μπροστά από το άλογο. Το Μνημόνιο επέδρασε καταλυτικά και πολλοί ψηφοφόροι και στελέχη βρέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει εσχάτως αντίστροφη τάση. Ωστόσο, κάποιοι υποψήφιοι φαίνεται ότι δεν κατανοούν ότι οι πολίτες αδιαφορούν για τις ενδοκομματικές ίντριγκες και τη μάχη για τα κομματικά φέουδα. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε τη «χρυσή ευκαιρία» να ηγηθεί συνολικά του χώρου της Κεντροαριστεράς μετά το 2015, αλλά δεν τα κατάφερε. Κυριολεκτικά η Κεντροαριστερά λεηλατήθηκε εκλογικά, αλλά πλέον υπάρχει αποστασιοποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και καταγράφονται πολλές φυγόκεντρες δυνάμεις.

Μόνο που εμφανίσεις όπως αυτή στο πρόσφατο νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου αποδεικνύει για μία ακόμη φορά πως πολλοί βάζουν τα χέρια τους και βγάζουν τα μάτια τους, ενώ με τις ενέργειές τους νερώνουν το ιδεολογικό στίγμα της Κεντροαριστεράς. Η άλλοτε ηγεμονεύουσα παράταξη έχει τη χρυσή ευκαιρία να συνενωθεί ο χώρος και να ομογενοποιηθούν τα διάφορα σχήματα, ώστε να καταστεί και πάλι η Κεντροαριστερά δυναμικός πόλος στην πολιτική ζωή του τόπου. Αρκεί να μην επικρατήσουν οι σκιαμαχίες και οι άγονες μάχες. Και αυτό για να μην επιβεβαιωθεί η ρήση «κακό χωριό τα λίγα σπίτια» και για να μεγαλώσει ο χώρος.

Τελευταία Νέα